Γιώργος Μπουλμπασάκος: “Υπάρχει κίνδυνος να οδηγηθούν τα κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης στις μαύρες τρύπες του πελατειακού κράτους της Δεξιάς!”

Άρθρο του Γιώργου Μπουλμπασάκου, Μέλους Πολιτικού Συμβουλίου Κινήματος Αλλαγής στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ»

Η χώρα μας βρίσκεται στο τέλος του ιστορικού κύκλου της μεταπολίτευσης. Μια περίοδος που χαρακτηρίστηκε από σημαντική οικονομική πρόοδο, ευημερία και εμπέδωση δημοκρατικών λειτουργιών και θεσμών. Στην αυγή της νέας εποχής και μετά την οικονομική κρίση και μεσούσης της Πανδημίας, η χώρα οφείλει να αναδιατάξει τις δυνάμεις της και να προχωρήσει σε ένα συνολικό σχέδιο ανάταξης της εθνικής οικονομίας και του παραγωγικού της μοντέλου.Τα προβλήματα είναι πολλά. Όσον αφορά τα της οικονομίας έχουν εξασφαλισθεί σημαντικά κεφάλαια που με σωστές κινήσεις μπορούν να αποτελέσουν την ατμομηχανή της μεγάλης προσπάθειας.
Είναι φυσικό η κυβέρνηση να έχει τον πρώτο λόγο στην διαχείριση αυτών των κεφαλαίων.
Είναι αναγκαίο όμως να δημιουργηθεί μια Task Force με την συμμετοχή εξωκυβερνητικών παραγόντων, και εκπροσώπων της αντιπολίτευσης προκειμένου να υπάρχει ενημέρωση και διαφάνεια.
Η κυβέρνηση να μην φλερτάρει με παλιές συνήθειες του πολιτικού μας συστήματος διακινδυνεύοντας τα κεφάλαια να κατευθυνθούν στις μαύρες τρύπες του πελατειακού κράτους.
Στα ζητήματα της εξωτερικής μας πολιτικής και των εθνικών θεμάτων όλοι οφείλουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Εθνικισμοί και πατριωτικοί λεονταρισμοί δεν χωράνε. Χλαμύδες, ακόντια και περικεφαλαίες ας μείνουν στην χρήση των γραφικών.
Μπορούμε να υπερασπιστούμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα αποτελεσματικά με σοβαρότητα και ρεαλισμό. Το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών που επίμονα ζητάει το Κίνημα Αλλαγης να αποτελέσει οδηγό για τις εθνικές ράγες που πρέπει να κινηθεί η χώρα σε αυτή την δύσκολη εποχή.
Στα ζητήματα της Πανδημίας και της υγειονομικής θωράκισης της χώρας οι πάντες πρέπει να συμφωνήσουν στα αυτονόητα. Η δημιουργία μιας αξιόπιστης και αποτελεσματικής Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας και ο εξορθολογισμός και η ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος είναι μονόδρομος. Δεν χωρούν ιδεοληψίες και αναχρονισμοί. Δεν είναι θέμα κομματικού πατριωτισμού αλλά οι προτάσεις του Κινήματος Αλλαγής αποτελούν πολύτιμη συνεισφορά.
Τα προβλήματα της κλιματικής αλλαγής είναι παρόντα και δεν έχουν χρώμα. Χρειάζονται υπευθυνότητα και σχέδιο. Ο σημερινός μηχανισμός πολιτικής προστασίας απέτυχε.
Δεν χρειάζονται επικοινωνιακές κατασκευές και πυροτεχνήματα.
Το 112 δεν είναι η ψηφιακή επανάσταση αλλά δεν μπορεί να είναι την μια στιγμή σωτηρία και την άλλη λαιμητόμος. Δεν θέλουμε να συγκρίνουμε την Μάνδρα με την Εύβοια.
Είναι ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά υπάρχει ολιγωρία και ανευθυνότητα. Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ πολιτεύονται με όρους παρελθόντος την στιγμή που τα προβλήματα ζητούν λύσεις με βλέμμα στο μέλλον. Δεν μπορεί το παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ να αποτελεί το μόνιμο άλλοθι της κυβέρνησης.
Η αξιωματική αντιπολίτευση βρίσκεται σε vertigο. Αρνείται μέχρι σήμερα να αντιμετωπίσει τους λογαριασμούς της με το παρελθόν. Σε τρία κορυφαία ζητήματα οφείλει να τοποθετηθεί. Του διχασμού και της πόλωσης της ελληνικής κοινωνίας, της συγκυβέρνησης με την ακροδεξιά των ΑΝΕΛ και της απόπειρας χειραγώγησης θεσμών και δημοκρατικών κεκτημένων. Χωρίς αυτοκριτική δεν μπορεί να αποτελέσει αξιόπιστη λύση για την διακυβέρνηση της χώρας, είτε μόνη είτε με συμμαχίες. Φυσικά και αδυνατεί να αντιπαρατεθεί πειστικά και στην κυβέρνηση.
Το Κίνημα Αλλαγής με οδηγό τις συνεδριακές αποφάσεις για την πολιτική του αυτονομία και καθαρή ιδεολογική ταυτότητα πρέπει να κάνει την αναγκαία υπέρβαση.
Η αντιπολίτευση που έχει ασκήσει το τελευταίο διάστημα είναι υποδειγματική. Λέει ναι καθαρά χωρίς αστερίσκους όταν συμφωνεί, κάνει προτάσεις και είναι απέναντι σε πολιτικές που παραβιάζουν δικαιώματα εργαζομένων και συντηρούν λογικές του πελατειακού κράτους.
Με την πολιτική του διεμβολίζει καθημερινά τον ΣΥΡΙΖΑ στον θεσμικό του ρόλο, αυτό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, και δημιουργεί συνθήκες αλλαγής των πολιτικών συσχετισμών.
Δεν αρκεί η πολιτική ηγεμονία στον χώρο της κεντροαριστεράς.
Στο τέλος σημασία έχει αυτό που ρωτούσε ο Στάλιν τον Τσόρτσιλ: ”Πόσες μεραρχίες έχει ο Πάπας;”