Άρθρο Γνώμης:

Περί διώξεων δημοσιογράφων και όταν Μητσοτάκης τους έβαζε στη φυλακή -Γράφει ο Νίκος Μποζιονέλος

Αέναο το ερώτημα: πρέπει ή όχι να διώκονται δημοσιογράφοι; Και απάντηση, κακά τα ψέματα, δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει μία, τουλάχιστον. 

Ερωτήματα όμως υπάρχουν. Δοκιμάστε να απαντήσετε σε μερικά.

-Είναι διώξιμα, όσα γράφει συχνά μάλιστα, ο εκδότης του «Μακελειού», Στέφανος Χίος;;;

-Επρεπε να διωχθεί ο Κώστας Βαξεβάνης για τη δημοσιοποίηση της λίστας Λαγκάρντ που μερικοί, είχαν ξεχάσει στο συρτάρι τους; ;;;

-Είναι διώξιμα τα όσα αποκάλυψε το ρεπορτάζ του Αλέξη Παπαχελά στον ΣΚΑΪ για τη φωτιά στο Μάτι;;;

-Πρέπει να διωχθούν δημοσιεύματα και πρωτοσέλιδα που προωθούν τα συμφέροντα της εκκλησίας, όπως πρόσφατα με τις αμβλώσεις;;;

Απαντήσεις υπάρχουν. Αλλά όχι πάντα. Το ζήτημα είναι, εξ ορισμού, τι είδους δημοσιογραφία κάνεις. 

H ΕΣΗΕΑ πήρε και επίσημα θέση, επ’ αφορμή τις αγωγές του πρώην πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα κατά δημοσιογράφων αναφορικά με δημοσιεύματα που αφορούν την οικία όπου διαμένει – «βίλα», κατά άλλους. Η Ενωση επανέλαβε την πάγια θέση της, για «κατάργηση του τυποκτόνου νόμου 1178/81, ώστε να παύσει, επιτέλους, η βιομηχανία αγωγών, που μοναδικό σκοπό έχουν να πλήξουν την ελευθερία του Τύπου».

Και τονίζει ότι τα θέματα που προκύπτουν από την δημόσια κριτική, η οποία πρέπει πάντα να στηρίζεται στις αρχές του κώδικα δεοντολογίας του δημοσιογραφικού επαγγέλματος, όπως ψηφίστηκε από τη Γ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, το 1998 και του Παγκόσμιου Χάρτη Δημοσιογραφικής Δεοντολογίας της ΔΟΔ, δεν πρέπει να επιλύονται στις αίθουσες των δικαστηρίων.

Δημοσιογραφία ή “συμφέροντα”;

Η κομβική φράση λοιπόν είναι «κώδικας δεοντολογίας» και το ερώτημα, γενικώς όχι στην προκειμένη περίπτωση, είναι αν κάνεις ερευνητική δημοσιογραφία ή εξυπηρετείς συμφέροντα. Νέτα, σκέτα.

Θέλετε να μιλήσουμε για “συμφέροντα”; Από το 2010 τα ΜΜΕ ξεσπάθωσαν κατά της τότε κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου για το μνημόνιο – και μετά ήρθαν οι μέλισ…, σόρι, άλλα δύο μνημόνια. Δεν άνοιξε μύτη. Ούτε η ΝΔ υπέστη τόση φθορά, διότι «εξυπηρετούσε το συμφέρον της χώρας», ούτε άλλο κόμμα, ίσα ίσα ο ΣΥΡΙΖΑ ευνοήθηκε από σπόντα, ελέω της αντίδρασης που προκαλούσαν τα δημοσιεύματα, και έφτασε να γίνει κυβέρνηση. 

Θέλετε πραγματικά να μιλήσουμε για συμφέροντα; Μιας και ο Σήφης Βαλυράκης είναι στην επικαιρότητα αυτές της ημέρες με τον χαμό του, στα 80s ξέρετε τι έγραφαν για το άτομό του; Ως και εγκέφαλο ή εκτελεστή της 17Ν τον ανέφεραν! Άλλος μύθος από εκεί, για τις σχέσεις ΠΑΣΟΚ και τρομοκρατίας: πες, πες, πες, κάτι θα μείνει. 

#Βαλυρακης #πασοκ #ΝΔ εκπαιδευμένος – έτσι έγραφαν – στα στρατόπεδα ΤΗΣ PLO

Σεβόμαστε τους αγώνες της αριστεράς #κυριακο; pic.twitter.com/Hr3ZkHAdVv

Advertisement

— Secret_Recruit (@Secoutris) January 25, 2021

Μην απορείτε. Η λογική του «πες, πες, πες, κάτι θα μείνει» χαρακτηρίζει την ελληνική δημοσιογραφία του σήμερα. Ξεχνάμε ποια Μέσα ξέπλεναν επί σειρά ετών τη Χρυσή Αυγή; Ξεχνάμε ποιες εφημερίδες και ποια μιντιακά κέντρα ούτε που τόλμησαν να αγγίζουν τη διακυβέρνηση Καραμανλή το 2004-09 που έπαιξε κομβικό ρόλο στη διόγκωση του εξωτερικού χρέους της χώρας και, κατά συνέπεια, στη χρεοκοπία της; 

Τα δημοσιογραφοτρόλς

Θέλετε πραγματικά να μιλήσουμε για “συμφέροντα”; Γνωστό περιοδικό τότε,  δεν είχε βγάλει κάποτε την κοιλιακή είδηση (σ.σ. δηλαδή από την… κοιλιά τους) ότι τάχα μου ο Καραμανλής ήταν στόχος τρομοκρατικής επίθεσης, εξ ου και έκτοτε δε μιλάει, δε λαλάει; Καλό το παραμύθι αλλά δεν έχει δράκο: και γιατί συνεχίζει και εκλέγεται βουλευτής; 

Ξεχνάμε τον ρόλο δημοσιογράφων που λειτουργούν, μέσω social media, ως οι κύριοι αγωγοί διασποράς fake news; Μην πάτε μακριά, τρία χρόνια πριν και θυμηθείτε τι έγραφαν για το Μακεδονικό και τις Πρέσπες: τώρα όμως που η ΝΔ τηρεί κατά γράμμα τη συμφωνία, τα ίδια δημοσιογραφοτρόλς γράφουν… υπέρ αυτής! Λογικό, η δουλειά έγινε, άξιος ο μισθός τους. 

Η ΕΣΗΕΑ και τα κόμματα δεν μπορούν να ταχθούν υπέρ των διώξεων δημοσιογράφων. Η Νέα Δημοκρατία ανέφερε ότι η ενέργεια του Αλέξη Τσίπρα, να καταθέσει αγωγές ζητώντας αποζημίωση (την οποία θα προσφέρει στον ΕΔΕΟΑΠ, το ταμείο υγείας των δημοσιογράφων), «δεν παραπέμπει σε επανόρθωση αλλά σε οικονομική εξόντωση των δημοσιογράφων και λειτουργεί ως εκφοβισμός προς εκείνους που ασκούν κριτική». 

Μα, κύριοι της κυβέρνησης, οι δημοσιογράφοι δεν άσκησαν κριτική. Αναπαρήγαγαν ρεπορτάζ που, σύμφωνα με τον κ. Τσίπρα, δεν ισχύει. Δικαίωμα του να προσφύγει στη Δικαιοσύνη λοιπόν. 

Όταν Μητσοτάκης έβαζε εκδότες… φυλακή!

Επίσης, μιας και αναφέραμε τη Νέα Δημοκρατία, πως συμπεριφέρεται ένας Μητσοτάκης στα ΜΜΕ; Στη φωτογραφία, του 1991, επτά εκδότες: Σεραφείμ Φυντανίδης («Ελευθεροτυπία»), Χρήστος Θεοχαράτος («Εθνος»), Δημήτρης Μαρούδας («Νίκη»), Κώστας Κοντοπάνος («Αυριανή»), Κώστας Γερονικολός («Δημοκρατικός Λόγος»), Σπύρος Καρατζαφέρης («48 Ωρες») και Κώστας Παπαϊωάννου («Ποντίκι»).

Τότε, Σεπτέμβριος του 1991, και οι επτά εκδότες και διευθυντές εφημερίδων πήραν την άγουσα για τις φυλακές Κορυδαλλού επειδή δεν… υπάκουσαν στον νόμο που είχε βγάλει η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη για την απαγόρευση δημοσίευσης προκηρύξεων της 17 Νοέμβρη. Αν και μπορούσαν να ασκήσουν έφεση, δεν το έπραξαν (είχαν δεχθεί ποινές 5 ως 10 μηνών) και έμειναν… στη στενή. 

Τις ημέρες που ακολούθησαν δέχτηκαν «κύματα» συμπαράστασης από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα συνδικάτα, τις φοιτητικές νεολαίες και τον πανεπιστημιακό κόσμο, αλλά και από πολλούς πολίτες. Στις 19 Σεπτεμβρίου μάλιστα, στην οδό Σολωμού, κάτω ακριβώς από τα συρματοπλέγματα της μάντρας των φυλακών Κορυδαλλού, δόθηκε μια μεγάλη συναυλία συμπαράστασης με Μαρία Φαραντούρη, Γιώργο Νταλάρα, Θάνο Μικρούτσικο και Λουκιανό Κηλαηδόνη. 

Η τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, λίγο μετά τη δολοφονία Μπακογιάννη, θεωρούσε ότι με τον νόμο που ψήφισε θα εμπόδιζε καθοριστικά την πρόσβαση των ιδεών της τρομοκρατικής οργάνωσης 17Ν στην κοινωνία. Για την αντιπολίτευση όμως δεν επρόκειτο μόνο για περιορισμό της ελευθερίας του Τύπου, αλλά και για επανεγκαθίδρυση του αστυνομικού κράτους. Τελικά οι εκδότες – δημοσιογράφοι αποφυλακίστηκαν μετά από 13 ημέρες, θεωρώντας ότι είχαν περάσει το μήνυμα και η παραμονή τους στη φυλακή ήταν πλέον περιττή.

Σωστός ή ρωποπερπερήθρας

Το ΚΙΝΑΛ, εξέδωσε ανακοίνωση μέσω του Γραφείου Τύπου αναφορικά με την αγωγή Τσίπρα, ανέφερε πως «η προστασία του δικαιώματος προάσπισης της υπόληψης κάθε θιγομένου δεν μπορεί να ασκείται με τη διεκδίκηση σε αγωγές υπέρογκων ποσών που ενέχει τον κίνδυνο να λειτουργήσει ως φραγμός στην ελευθερία του Τύπου και άσκηση πίεσης που οδηγεί σε ομηρία των δημοσιογράφων και των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης».

Ομηρία και φίμωση της δημοσιογραφίας δεν συνιστά όμως τυχόν αγωγή κατά δημοσιογράφων. Ομηρία και φίμωση συνιστούν τα 20 εκατ. της λίστας Πέτσα που μας οδήγησαν σε κομψές, υπέρκομψες θα έλεγα, καταστάσεις, κατά τη διάρκεια της παΝΔημίας με χιλιάδες νεκρούς. 

Και, κακά τα ψέματα, εάν το ρεπορτάζ αν είναι σωστό, θα δικαιωθεί. Σωστά; Αν όμως αποδειχθεί δικαστικά ότι ο δημοσιογράφος ψευδόταν, τότε δεν αξίζει να ονομάζεται δημοσιογράφος, αλλά ρωποπερπερήθρας.

ΥΓ. Προ ολίγων ετών διευθυντής ραδιοσταθμού παραιτήθηκε αφότου επέμενε ότι υψηλά ιπτάμενος πολιτικός είχε αγοράσει σπίτι σε πλειστηριασμό από κάποιον που είχε αυτοκτονήσει λόγω χρεών. Ψέμα φυσικά. Αλλά πες πες πες κάτι, στο τέλος μένει η λέζα, είπαμε.