ΠΟΛΙΤΙΚΗ
“Δημόσιο Πανεπιστήμιο… Ώρα μηδέν!”
Τον τελευταίο καιρό τα πανεπιστήμια έχουν τραβήξει το βλέμμα της κοινής γνώμης, όχι λόγω κάποιας διάκρισης αλλά εξαιτίας των γεγονότων που διαδραματίζονται και σχετίζονται με αυτά. Εμπρησμοί, βανδαλισμοί, παρανομία και ασυδοσία. Αυτές οι λέξεις μπορούν να χαρακτηρίσουν τα γεγονότα εντός και εκτός των πανεπιστημιακών χώρων. Ο δημόσιος και απροκάλυπτος, ωστόσο, εξευτελισμός του πρύτανη της ΑΣΟΕΕ ήταν το αποκορύφωμα και κινητοποίησε την κυβέρνηση για άμεσες αλλαγές. Τέτοια περιστατικά ωμής βίας προσβάλουν όχι μόνο την δημόσια εκπαίδευση αλλά και τις αρχές και αξίες της γνώσης και της ελευθερίας.
Είναι όμως στ’αλήθεια η ίδρυση πανεπιστημιακής αστυνομίας (ΟΠΠΙ) «…ύστατη καταφυγή και όχι ιδεολογική πολιτική» κ. Χρυσοχοΐδη; Ή μήπως σηματοδοτεί μία νέα περίοδο αναταραχών· της νέας γενιάς τα Πολυτεχνεία…
Συμπληρώνονται 200 χρόνια από την σύσταση του ελληνικού κράτους και αντί να γίνεται λόγος για νομοσχέδια που θα ενισχύουν το δημοκρατικό πολίτευμα και θα έκαναν περήφανους τους ήρωες του ’21, αντ’αυτού προκύπτουν νομοσχέδια που κάνουν περήφανους τους δικτάτορες του ’67.
Το όραμα για πανεπιστήμια στα ευρωπαϊκά πρότυπα, κάθε άλλο παρά ρεαλιστικό μπορεί να θεωρηθεί. Γι’αυτό και κρίνεται απαραίτητη η δημιουργία ενός μακροπρόθεσμου πλάνου που θα έχει ως στόχο την ευρύτερη και συλλογική ανάπτυξη των πανεπιστημίων, και όχι βραχυπρόθεσμα σχέδια που εν τέλει θα μεταφέρουν την “καυτή πατάτα” στην ατζέντα των μετέπειτα κυβερνήσεων.
Ένα οικοδόμημα χωρίς γερά θεμέλια είναι εύκολο να γκρεμιστεί. Η άχαρη ωραιοποίηση των πανεπιστημίων δεν είναι λύση, καθώς αρκεί μια μικρή διολίσθηση για να γκρεμισθεί, με απρόβλεπτες συνέπειες..
Το περιεχόμενο και οι ενέργειες που συμπεριλαμβάνονται στο παρών νομοσχέδιο, έχουν προβληματίσει σύσσωμο το φοιτητικό σώμα και οι απόψεις διίστανται. Ένα όμως είναι σίγουρο. Ένα τέτοιο νομοσχέδιο αποσκοπεί αποκλειστικά στην ολοκληρωτική καταστροφή και απαξίωση των ΑΕΙ. Ίσως βέβαια αυτός να είναι ο στόχος ώστε να ενισχυθεί εν καιρώ η αξιοπιστία των ιδιωτικών κολλεγίων, που έρχονται για να μείνουν!
Η επένδυση στη δημόσια πανεπιστημιακή εκπαίδευση είναι ζωτική επιταγή, καθώς μέσα από την επένδυση στη γνώση καθίσταται εφικτή η έξοδος από την κοινωνική, οικονομική και πνευματική κρίση. Τα ελληνικά πανεπιστήμια χρειάζονται μακρόπνοα σχέδια, που θα ωριμάζουν ταυτόχρονα με την κοινωνία και σε βάθος χρόνου θα επιτύχουν τον σκοπό τους. Έτσι, αδήριτη ανάγκη αποτελεί η καθιέρωση της χρήσης της ακαδημαϊκής ταυτότητας ως κάρτας εισόδου και μετακίνησης των φοιτητών στα Ανώτατα Ιδρύματα, αλλά και η επίδειξη Αστυνομικής Ταυτότητας ή Διαβατηρίου για την είσοδο σε επισκέπτες. Ακόμα, θεωρείται επιτακτική η ενίσχυση του κρατικού προϋπολογισμού με επιπλέον χρηματοδότηση των πανεπιστημίων και η σύσταση υπηρεσίας φύλαξης που θα οργανώνεται από την εκάστοτε Πρυτανεία βάσει των αναγκών της. Τα χρήματα θα διατίθενται στις υπηρεσίες του Πρύτανη με μορφή κρατικών κονδυλίων, ενώ το σώμα φύλαξης θα υπάγεται στις αρμοδιότητες κάθε Ιδρύματος, διασφαλίζοντας έτσι το Αυτοδιοίκητο όπως ορίζει το Σύνταγμα.
Εν κατακλείδι, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρέπει να υπάρξουν αλλαγές ώστε να ενισχυθεί το κύρος των πανεπιστημίων. Πρέπει όμως να γίνεται με σταθερά βήματα και συλλογικά, και όχι με παρεμβάσεις που δυναμιτίζουν το κλίμα. Μία κυβέρνηση οφείλει να καλλιεργεί την ομόνοια, την φιλαδέλφεια και την σύμπνοια μεταξύ των πολιτών και όχι να τους διχάζει.
