Στέφανος Παραστατίδης: “Το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου μιλούσε για “Πράσινη Ανάπτυξη” και η αντιπολίτευση απαντούσε “πράσινα άλογα”

Ο Γραμματέας Οργανωτικού του Κινήματος Αλλαγής, Στέφανος Παραστατίδης, έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση με έντονο χρώμα “ΠΑΣΟΚ” και τόνισε την ανάγκη για Αλλαγή, έστω και σήμερα, μία Αλλαγή που θα μπορούσε να είχε συμβεί, αν την άφηναν, στην τελευταία κυβερνηση ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου.. 

Ακολουθεί η τοποθέτηση του Στέφανου Παραστατίδη: 

“Στην τελευταία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ του 2009 συζητήθηκαν, σχεδιάστηκαν και άρχισαν να υλοποιούνται αυτά που σήμερα βρίσκονται στο επίκεντρο της πολιτικής. Η ανοιχτή διακυβέρνηση, η ψηφιοποίηση του δημοσίου τομέα, η εφαρμογή θεσμικών εργαλείων υπέρ της διαφάνειας κ της αξιοκρατίας (διαύγεια, ηλ. συνταγογράφηση κτλ), η αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης και η πράσινη ανάπτυξη. Η Ελλάδα τότε είδε το μέλλον, διέγνωσε τα λάθη της κ δοκίμασε το άλμα προς τα εμπρός.

Οι αντιδράσεις της τότε αντιπολίτευσης ήταν έντονες και απαξιωτικές. Από την καταψήφιση των αλλαγών που χρειαζόταν η χώρα, μέχρι τις διαμαρτυρίες για την λελογισμένη καθυστέρηση αξιοκρατικών τοποθετήσεων σε δημόσιες θέσεις εξαιτίας της αλλαγής παραδείγματος ή τον χαρακτηρισμό «πράσινα άλογα» για μία ατζέντα που σήμερα απέκτησε παγκοσμίως κυρίαρχα χαρακτηριστικά.

Δεν θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω, ούτε να χύσω δάκρυα για το παρελθόν. Άλλωστε, αισθάνομαι ότι από το δικό μου μικρό μετερίζι έδωσα τη μάχη με όλες μου τις δυνάμεις για μια οργανωμένη αλλαγή που χρειαζόταν η χώρα. Κάποια πράγματα έγιναν, άλλα αποδομήθηκαν (βλ παιδεία) κ άλλα έμειναν στη θεωρία χωρίς να γίνουν πράξη ποτέ.

Όμως, υπάρχει μια σκέψη που με βασανίζει κ θέλω να τη μοιραστώ. Αν η Ελλάδα εφάρμοζε με συνέπεια κ εμβάθυνε στις αλλαγές που είχε σχεδιάσει κ ορίσει, σήμερα θα ήμασταν μια διαφορετική χώρα.
Όταν τολμήσαμε να προπορευθούμε οι συντηρητικές δυνάμεις του τόπου λειτούργησαν ως βαρίδιο που πάλεψε να παραμείνει η χώρα στο χθες.

Σήμερα, λοιπόν, είμαστε ακόλουθοι• παραμένουμε μία χώρα πολύ κάτω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο, με σοβαρά οικονομικά προβλήματα κ σοβαρές θεσμικές αδυναμίες που δεν βοηθούν στην τόσο απαραίτητη εμβάθυνση της δημοκρατίας.
Προσπαθούμε να ξαναπιάσουμε το νήμα από την αρχή, αποσπασματικά κ χωρίς ιδεολογικό πρόσημο (άλλο ανοιχτή κ άλλο ηλεκτρονική διακυβέρνηση), με απόλυτα τεχνοκρατικό τρόπο, χωρίς να έχουμε αποφασίσει έναν συνολικό μεταρρυθμιστικό (προοδευτικό) σχεδιασμό.

Επευφημούμε πολιτικούς που πράττουν τα προ δεκαετίας και πλέον αυτονόητα, κρατώντας στα χέρια μας κ σηκώνοντας ως έπαθλα καθρεφτάκια για ιθαγενείς, ενώ επικροτούμε τις πολιτικές σούπερ-μάρκετ από «υπαλλήλους» που σήμερα βρίσκονται σε ένα κόμμα κ αύριο μεταπηδούν στο άλλο ως επιτυχημένοι εραστές μιας ανοργασμικής καθημερινότητας.

Θέλουμε μια Ελλάδα που να μπορεί να ηγηθεί. Έχουμε μια Ελλάδα των κλειστών κ ελεγχόμενων δεδομένων που ακόμη κ τις Κυριακές του εμβολιασμού τις ξεκίνησε μόλις προχθές. Χρειαζόμαστε μέσα ενημέρωσης που να προτείνουν λύσεις, όχι να χειροκροτούν με φθήνια τη μετριότητα ως αριστεία. Θέλουμε σοβαρότητα κ συνέπεια, όχι να βαυκαλιζόμαστε με αλχημείες κ επικοινωνιακές φούσκες που μας απομακρύνουν από την πραγματικότητα.
Χρειαζόμαστε πολιτικες που θα τολμούν κ θα κοιτάζουν με γενναιότητα το μέλλον αντί να προσαρμόζονται ως χαμαιλέοντες επικαλούμενες απλώς παρόμοια παραδείγματα άλλων χωρών.

Η Ελλάδα του 2009 επέλεξε να βουλιάξει. Σήμερα ισορροπεί με μία τεχνοκρατική διαχείριση. Η Ελλάδα, όμως, χρειάζεται να αλλάξει -και όχι στα λόγια.”