ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Απόψεις: “Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την Παιδεία”
Γράφει ο Νίκος Βασιλόπουλος
Ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την Παιδεία
Τους τελευταίους μήνες γίναμε μάρτυρες της νεοφιλελεύθερης αντίληψης που έχει η κυβέρνηση για την εκπαίδευση στη χώρα μας και η οποία μεταφράζεται με μία συνεχή προσπάθεια υπονόμευσης του δημόσιου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.
Έτσι το άσυλο ιδεών, ένα από τα πολυτιμότερα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος, καταργήθηκε. Αυτό όπως αποδείχθηκε ήταν μόνο η αρχή καθώς σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα η πάντα πρόθυμη για τέτοιες αλλαγές κυβέρνηση έφερα σε σχετικά ύποπτο χρονικό διάστημα, μεσούσης της εξεταστικής περιόδου, ένα νομοσχέδιο για την παιδεία το οποίο εξισώνει τα πτυχία των ιδιωτικών κολεγίων χωρίς ακαδημαϊκή αναγνώριση με αυτά των δημοσίων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων.
Έτσι, μάθαμε πρόσφατα πως πτυχίο 5 εξαμήνων εξισώθηκε με πτυχίο 5 ετών, κάποιοι θα το πουν κανονικότητα αν όχι αριστεία. Όμως, στην πραγματικότητα αποτελεί το εφαλτήριο να ξεκινήσει επιτέλους η συζήτηση για ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο για την παιδεία στη χώρα μας.
Υπάρχουν αυτοί που λένε πως είναι φυσιολογικό να βάλουμε ενοίκιο στις δημόσιες εστίες όπου μένουν φοιτητές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσουν κάποιο σπίτι, υπάρχουν εκείνοι που θα πουν ας βάλουμε δίδακτρα στο δημόσιο πανεπιστήμιο για να ανεβάσουμε το επίπεδο τους, υπάρχουν αυτοί που θα στείλουν δύο εκατομμύρια ευρώ το χρόνο σε μία θεολογικοί σχολή στην Βοστώνη και ταυτόχρονα θα πουν πως δεν υπάρχουν χρήματα για τα δημόσια σχολείο και πανεπιστήμια και υπάρχουν και εκείνοι που στέκονται απέναντι σε αυτές τις παρωχημένες αντιλήψεις και στους εκφραστές τους, που βγαίνουν στους δρόμους, συζητάνε, αγωνίζονται και καταθέτουν προτάσεις για ένα σύγχρονο και αξιόπιστο ΔΗΜΟΣΙΟ σύστημα εκπαίδευσης στη χώρα μας.
Γιατί η θέση των φοιτητών είναι στα αμφιθέατρα και όχι να ανησυχούν μήπως τους απολύσει ο εργοδότητης, στον οποίο δουλεύουν μαύρα , με αποτέλεσμα να μην μπορούν να σπουδάσουν στην πόλη που πέρασαν. Πρέπει επιτέλους να διασφαλίσουμε την σίτιση, στέγαση και μεταφορά όλων ανεξαιρέτως των φοιτητών, να προστατεύσουμε την αξία των πτυχίων των ΑΕΙ και επιτέλους να κάνουμε όλους τους χώρους εκπαίδευσης εύκολα προσβάσιμους για τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Όσον αφορά το δημόσιο σχολείο οφείλουμε να αναθεωρήσουμε τα πάντα, να δημιουργήσουμε ένα σύστημα που θα οδηγεί τον μαθητή στην αναζήτηση της γνώσης, να διδάξουμε την εθελοντισμό και την αγάπη προς το περιβάλλον μέσα από αντίστοιχες ομάδες που θα λειτουργούν στα πλαίσια του σχολείου, να στείλουμε ψυχολόγους με την ιδιότητα του συμβούλου καθοδήγησης σε κάθε σχολείο να είναι εκεί όταν οι μαθητές τους χρειαστούν. και τέλος, πρέπει να ξεκινήσει ο διάλογος για την σεξουαλική αγωγή στα σχολεία έτσι ώστε να πάψει να αποτελεί ταμπού για την ελληνική κοινωνία.
Η παιδεία είναι ο κατεξοχήν χώρος όπου μπορούν να ευοδωθούν συνεργασίες με βάση τον διάλογο. Όσο όμως υπάρχουν δυνάμεις στο πολιτικό σύστημα που φοβούνται τον διάλογο τόσο θα μένει στάσιμη η εκπαίδευση στη χώρα μας.
