Ν.Μποζιονέλος: “Μια φορά τους σώσαμε, αρκεί. Αφήστε τους στον ωτακουστή τους”

«Βγάλτε έξω τα ΠΑΣΟΚόμετρά σας, να μετρηθούμε» είναι ο τίτλος που δεν έβαλα. Αλλά η γενική ιδέα αυτή είναι. Διότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου ο καθένας στην παράταξη, από τον αρχηγό ως τον τελευταίο, να αναμετρηθεί με την ιστορία του κινήματος. Διότι, επειδή μερικοί το ξεχνούν, το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα είναι… ακριβώς αυτό, από τις 3 του Σεπτέμβρη 1974. Ένα κίνημα. 

Οι εκλογές, κακά τα ψέματα, δεν αργούν. Δεν υπάρχει απάντηση για το πόσο ακόμη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, μακράν του δεύτερου ο χειρότερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, θα γαντζωθεί στην εξουσία. Δεν αποκλείεται να μείνει ως τέλους – καρέκλα είναι αυτή. Και θα αποτελεί μέγιστη προσβολή στη Δημοκρατία, για την οποία χύθηκαν χιλιάδες λίτρα αίματος, να μην παραιτηθεί στο προσεχές διάστημα μετά το απίστευτο, αδιανόητο σκάνδαλο των υποκλοπών, των παρακολουθήσεων, της ΕΥΠ και του Predator.

Διότι, το κλου των ημερών είναι ένα και μοναδικό: δεν γνώριζε ο Μητσοτάκης ότι οι παρακολουθήσεις έγιναν με δική του εντολή.

Το ΠΑΣΟΚ, ως έχω γράψει και παλιότερα, είναι η πολύφερνη νύφη. Για ΝΔ και για ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη κι αν ο ωτακουστής της πολιτικής ζωής του τόπου αλλάξει (ξανά μανά) τον εκλογικό νόμο, η αυτοδυναμία είναι αδύνατη. Εκτός κι αν περάσει νόμο ότι το πρώτο κόμμα με 30% κερδίζει 100 βουλευτές, ξέρω γω… 

Κάπου εκεί ο Νίκος Ανδρουλάκης και η παράταξη, βάσει Συντάγματος, θα κληθούν να απαντήσουν σε ερώτημα συνεργασίας. Το τι θα πράξουν, οι ίδιοι ξέρουν. 

Πέρα όμως από το βάρος των γεγονότων, από τις δύσκολες συγκυρίες της εποχής, ακόμη κι από προσωπικές επιθυμίες, το γράφω όσο πιο κατανοητά γίνεται: θα είναι κηλίδα στην ιστορία του κινήματος να σώσει για μία ακόμη φορά τη Νέα Δημοκρατία. Το έκανε επί Αντώνη Σαμαρά, χάρη στις παλινωδίες του Ευάγγελου Βενιζέλου, αρκεί.

Του Βενιζέλου, ειρήσθω εν παρόδω, που παραδόξως στο θέμα των υποκλοπών δεν κράτησε απλά αποστάσεις αλλά τάχθηκε απέναντι. Δημόσια. Το χρωστούσε, πρωτίστως στον εαυτό του και κατόπιν στο κόμμα. Να σημειωθεί. 

Αν πάλι φτάσει το ΠΑΣΟΚ προς τα εκεί, προς τα δεξιά δηλαδή, θα κριθεί από την ιστορία κι από τους ψηφοφόρους του. Άπαντες, ούτως ή άλλως, θα κριθούν. Κι αν, πάλι, τηρήσει ανεξάρτητη πορεία, προς τιμή του θα είναι. Ας αφήσουν Μητσοτάκη και Τσίπρα να βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά που θα κάψει τη χώρα χειμωνιάτικα. Τη φωτιά της ακρίβειας, ποια άλλη; Έτσι όπως έστρωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ας κοιμηθεί. Οι πενταροδεκάρες των fuelpass, powerpass και οσονούπω foodpass και δεν ξέρω τι άλλο, δεν αρκούν. Δε γίνεται να χαλάς 100, από εκεί που πλήρωνες 40, και να έρχεται με στόμφο ο ωτακουστής και να σου δίνει… δύο. Απλά δεν δίνεται, δεν είναι ανεκτό να παίζει με τη νοημοσύνη σου. 

«Πάρτε 3% να ησυχάσουμε. Άντε… Να τελειώνουμε» είπε τις προάλλες στη Βουλή ο Άδωνις Γεωργιάδης. Ο υπουργός Υπανάπτυξης που έπρεπε να έχει ήδη αντιμετωπίσει την κρίση της ακρίβειας, ποιεί τη νήσσαν και προσπαθεί να σώσει τον Μητσοτάκη από την (ελεύθερη) πτώση.

Ας αναρωτηθεί λοιπόν ο μέσος ΠΑΣΟΚος του σήμερα: με αυτούς θα ήθελε να συγκυβερνήσει; 

Μ’ αυτούς που παγίδευσαν το τηλέφωνο του Ανδρουλάκη και δεν λένε δημόσια τον λόγο; 

Μ’ αυτούς που αντιμετωπίζουν το ΠΑΣΟΚ, τον επί σειρά ετών… μπαμπάκα τους δηλαδή, ως μια παράταξη της σειράς;

Μ’ αυτούς που, αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθεί, παρακολουθούσαν ακόμη και τους δικούς τους;

Μ’ αυτούς που, στα δύσκολα, θυμήθηκαν να προτείνουν να κάνουν Εξεταστική… από το 2012; 

Μ’ αυτούς που τόλμησαν να γράψουν, ποστάρουν, πουν εναντίον του Κώστα Καραμανλή μόνο και μόνο επειδή πάτησε πόδι σε όλο αυτό που ζει η ΝΔ με τις υποκλοπές; Τι νομίζατε, τυχαία χάθηκαν όλα τα στελέχη από τις εκπομπές πλην των γνωστών 3-4 γραφικών; Διόλου τυχαία. 

Και σε όοοοολα αυτά, ποια είναι η απάντηση του Μητσοτάκη; Ποια είναι η υπεράσπιση των δημοκρατικών αξιών; Μα… ο Ερντογάν. Η Τουρκία. Ο Εβρος. Οι φρεγάτες και τα Ραφάλ. Ο μπαμπούλας. Ανέφερε την Τουρκία 26 φορές από βήματος Βουλής τις προάλλες στη συζήτηση. Ξέρετε γιατί; Ξέρετε, αλλά δεν το παραδέχεστε οι περισσότεροι.

Και σε τούτο απαντά μια ατάκα από το εξαιρετικό «House of Cards», όταν οι Άντεργουντς χάνουν την εξουσία κάτω από τα πόδια τους και λένε το επικό: «We don’t submit to terror. We make the terror». Θα μπορούσε, ευκόλως, η Κλερ να είναι η Μαρέβα… 

ΥΓ1. Είμαι ο τελευταίος που θα γράψω καλή κουβέντα για τον Κώστα Καραμανλή. Τον άνθρωπο που το 2009, μαζί με το επιτελείο του, μαγείρεψε τα νούμερα για να βγει μικρότερο το δημόσιο χρέος και το ΠΑΣΟΚ άλλη χώρα νόμιζε ότι ανέλαβε (κι όταν το κατάλαβε, ήταν αργά…). Ωστόσο τις προάλλες στα Ανώγεια, προς τιμή του, με σωστές δηλώνεις προσπάθησε να περισώσει κάτι που η παράταξη της ΝΔ έχει απωλέσει επί Μητσοτάκη: την τιμή της. 

ΥΓ2. Κεντρώοι, Αριστεροί και Δεξιοί χτυπούν από παντού τον Μητσοτάκη. Όπως όχι; Σε ένα μικρό γαλατικό χωριό, υπάρχει ακόμη αντίσταση. Του Ανδρέα Λοβέρδου. Που, παρεμπιπτόντως, δεν έχει βγάλαν άχνα υπέρ του αρχηγού του για τις υποκλοπές. Η σιωπή δεν είναι πάντα χρυσός, ξέρετε. Ενίοτε είναι και… δεξιός.