Υποκλοπές, εκλογές, παροχές με άρωμα από βρώμικο ’89… – Του Νίκου Μποζιονέλου

Άκουσα και παρακολούθησα, προσεκτικά, όλες τις ομιλίες των πολιτικών αρχηγών στη ΔΕΘ. Μια ετήσια παράδοση πλέον που αναλώνεται σε υποσχέσεις και παροχές. Και το αυθόρμητο ερώτημα, τόσο προς τον κ. Μητσοτάκη όσο και τον κ. Τσίπρα, είναι ένα και μοναδικό. Δεν έχει απομείνει, έστω και λίγη, τσίπα; Σανό με δόσεις, ο Θεοδόσης…

Και η κουτσή Μαρία έχει κατανοήσει τι έρχεται. Το είπαν άλλωστε και κυβερνητικά στελέχη, ειδικά ο υπουργός Υπανάπτυξης: θα θυμίζει 1940 ο φετινός χειμώνας – οικονομικά πάντα. Εύλογη λοιπόν και η απορία: αφού γνωρίζουν τι έρχεται, γιατί δεν κάνουν κάτι οι νυν; Μα, δεν μπορούν. Δεν ξέρουν. Δεν θέλουν. Ό,τι προαιρείστε…. 

Γιατί υπόσχονται οι δε; Διότι αυτό ξέρουν να κάνουν. Και μόνο.

ΟΚ, η ΔΕΘ είναι μια εκδήλωση για παροχές και υποσχέσεις. Σε μια τέτοια εξελίχθηκε. Έταξαν, και ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Κι αν κυβερνούσαν μετά τις εκλογές, οι δικαιολογίες είναι έτοιμες: ο πόλεμος στην Ουκρανία, η ενεργειακή κρίση, το κέρατό τους το Τράγιο που λέγαμε και στο χωριό. 

Εκτός από τις παροχές, βέβαια, κυριάρχησαν και οι υποκλοπές. Επιβεβαιωμένα. Πρόκειται, το τρέχον, περί σκανδάλου Μητσοτάκη. Περί σκανδάλου της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Όχι της Νέας Δημοκρατίας, αν το κόμμα φέρει ευθύνη όσο δημιουργεί ασπίδα στον αρχηγό του. 

Και όσο περνάει ο καιρός, τόσο τα τοιχώματα πέφτουν. Τα έωλα επιχειρήματα. Η αστεία υπεράσπιση. Είναι πλέον εμφανές ότι έγιναν παρανομίες, παρατυπίες στις παρακολουθήσεις Ανδρουλάκη, Κουκάκη, Σπίρτζη και πιθανώς να βγουν στον αφρό κι άλλα ονόματα. Παρανομίες με τη χρήση του λογισμικού Predator, παρατυπίες νομικά διότι παρακολουθήθηκε αρχηγός κόμματος, δίχως καμία δικαιολογία. Ούτε καν πρόφαση.

Πρόφαση αποτελεί η επίκληση του απορρήτου. Όχι, δεν σας λέμε γιατί βάλαμε κοριό στον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ διότι είναι ζήτημα εθνικής ασφάλειας. 

Κι αν το συγκεκριμένο θέμα, των υποκλοπών, το σηκώνει αντιπολιτευτικά όσο περισσότερο μπορεί, ο ΣΥΡΙΖΑ, τι απάντησε ο αρχηγός του στο θέμα της παρακολούθησης Πιτσιόρλα, που μάλιστα ήταν φίλος και συνεργάτης του; «Δεν έχω να δώσω εξηγήσεις σε κανέναν». Έτσι είπε, ευθαρσώς.

Ναι, όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο μητσοτακίζει ο Αλέξης και τσιπρίζει ο Κυριάκος. Τίποτε τυχαίο. Άλλωστε η συγκυρία, το timing και οι (επικείμενες) εκλογές ίσως τους φέρουν μαζί, στην κυβέρνηση. Τίποτε δεν πρέπει να αποκλειστεί. Ειδικά όταν το ΠΑΣΟΚ εμμένει σε αυτόνομη, μετεκλογική πορεία και δεν μπαίνει σε κουβέντα συγκυβέρνησης. 

Κι ακριβώς επειδή δεν μπαίνει, προκαλεί εκνευρισμό. Ειδικά στους κυβερνώντες. Για «πολιτική τερατογένεση» έκανε λόγο ο πρωθυπουργός σε ερώτημα περί συγκυβέρνησης (αναφέροντας το ανέφικτο σενάριο περί ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25, ΚΚΕ). Προς τιμήν του, μέρες μετά, ο κ. Βορίδης διευκρίνισε ότι «δεν παίζει αυτό το σενάριο με το ΚΚΕ μέσα». 

Αλλά μιας και ανέφερε ο κ. Μητσοτάκης περί τερατογένεσης, ας κοιτάξει τα του οίκου του πρωτίστως. Ο μπαμπάκας του πώς είχε γίνει πρωθυπουργός άλλωστε; Συγκυβερνώντας αρχικά με την Αριστερά, μόνο και μόνο για να πέσει από την εξουσία ο Ανδρέας και το ΠΑΣΟΚ! 

Ιούλιος του 1989 ήταν όταν ο Ν∆ Τζαννής Τζαννετάκης έλαβε από τον τότε Πρόεδρο της ∆ηµοκρατίας Χρήστο Σαρτζετάκη εντολή σχηµατισµού κυβέρνησης για λογαριασμό της ΝΔ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη µε τους δύο αρχηγούς του Συνασπισµού της Αριστεράς και της Προόδου: τον γενικό γραµµατέα του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη και τον αρχηγό της ΕΑΡ (όπως έχει µετονοµαστεί το ΚΚΕ Εσωτερικού) Λεωνίδα Κύρκο.

Η ιστορία έγραψε τότε: το βρώμικο ’89. Αλλά η εν λόγω συγκυβέρνηση ήταν προϊόν του Συντάγματος και των νόμων. 

Τερατογένεση, λοιπόν, σε σύμπραξη κομμάτων δεν υφίσταται, κύριε πρωθυπουργέ. Το προβλέπει το Σύνταγμα του τόπου μας. 

Η μόνη τερατογένεση που διακρίνει κανείς στην πολιτική ζωή είναι οι δημοσκοπήσεις. Αυτές δημιουργούν το κλίμα. Τέτοιο ώστε στη Νέα Δημοκρατία να υποστηρίζουν, δημόσια, ότι αφενός είναι κοντά στην… αυτοδυναμία, αφετέρου ότι αν δεν την κάνουν πράξη, έχουν κάθε δικαίωμα να βρουν κόμμα να συγκυβερνήσουν. 

Προφανώς και έχουν κάθε δικαίωμα να ασκήσουν, για να χρησιμοποιηθεί δικός τους όρους, μια τερατογένεση. Με δώρο σε κάθε βουλευτή τις επιστολές του Ιησού… 

ΥΓ. Υπό κανονικές συνθήκες ο Παύλος θα ήταν διάδοχος ή βασιλιάς, μας είπε ο κ. Οικονόμου (όχι ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, προφανώς, αλλά σόι πάει το… επώνυμο). Υπό κανονικές συνθήκες ο Οικονόμου δεν θα ήταν καν δημοσιογράφος ή παρουσιαστής. Οι κανονικές συνθήκες της Δεξιάς είναι αυτές όμως: βασιλεία, παρακράτος, νοθεία στις εκλογές, συλλήψεις. Ευχαριστούμε τον Οικονόμου που μας τις θύμισε.

Αν είσαι socialιστής, τα λέμε κι από Facebook, Twitter & Instagram