Το Σάββατοκυριακο που διανύουμε αν εξαιρέσει κάνεις τις παραβάσεις των πολιτών, σε σχέση με την κατοικον Καραντινα για τον Κορονοιο και την εξόρμηση στα διόδια και τα λιμάνια της χώρας για τις επαρχίες και τα νησιά, μπορεί κάποιος να αναλογιστεί και να νοσταλγησει συνάμα την εποχή που ο εγχώριος θερινός κ’ εορταστικός  τουρισμός από τους πολίτες της χώρας, ήταν μια κρατικη μέριμνα, ένα πλάνο πρόνοιας και ένα σχέδιο ανάσας για τους εργαζόμενους αυτής της χώρας αλλά και τους ελληνικούς τουριστικούς προορισμούς. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο πως ένα από τα βασικά στοιχεία εκτόξευσης του τουριστικού ισοζυγίου στην χώρα, μέσω του συνάλλαγματος και της τουριστικής βιομηχανίας ήρθε από τις αρχές μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του 80′, σε σημείο μάλιστα να αποτελεί για πρώτη φορά αντικείμενο συζήτησης για τον υπολογισμό προσφοράς στο Α. Ε. Π. της χώρας.

Το σχέδιο όμως ήταν πιο πολυδιάστατο και πολύπλευρο και υλοποιήθηκε από την κυβέρνηση της αλλαγής και τον Ανδρέα Παπανδρέου στις αρχές της δεκαετίας του 1980 και συγκεκριμένα στα τέλη του 1982 με την δημιουργία προγράμματος και σχεδίου κοινωνικού τουρισμού για τους εργαζόμενους της χώρας (Σε δημόσιο κ’ιδιωτικο τομέα). Το πρόγραμμα παροχής κοινωνικού τουρισμού σε όλους τους εργαζόμενους και τις οικογένειες τους υπήρξε μεγαλοπνοο και σκοπό είχε μέσω των ασφαλιστικών εισφορών αλλά και της μέριμνας του Ορανισμου Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού να παρέχεται ετήσια πληροφόρηση, ενημέρωση, παροχή κουπονιών αλλά και συντονισμος των αρμοδίων υπηρεσιών που ξεκινούσαν από το Υπουργείο εργασίας, το ΙΚΑ, τον Οαεδ και κατέληγαν στον ΕΟΤ και από εκεί στα κατά τόπους τουριστικά μέρη έτσι ώστε όλοι οι εργαζόμενοι πολίτες που έπαιρναν την καλοκαιρινή η’ εορταστική τους άδεια να ενημερώνονται για τις ετήσιες διαθεσιμότητας και να μεταβαίνουν στο τόπο επιλογής τους με την οικογένεια τους για να παραθερισουν… Και όλα αυτά καλυμμένα από τις ασφαλιστικές τους εισφορές για διαμονή και σιτιση με ένα ελάχιστο αντίτιμο το οποίο ήταν καθαρά συμβολικό και είχε να κάνει με την προμήθεια κουπονιών της εργατικής εστίας. Ήταν το μέτρο, το πλάνο και η εποχή βάση της οποίας ο ελληνικός τουρισμός άνθισε και με το σκεπτικό της πρώτης Κέντρο αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα ήταν η ευκαιρία ώστε οι εργαζόμενοι πολίτες της χώρας να γεύονται και αυτοί τις χαρές των διακοπών και του καλοκαιριού και όχι μόνο οι ξένοι τουρίστες που έρχονταν στην Ελλάδα.

Τα ξενοδοχεία που συμπεριληφθησαν από τον Οργανισμό, το υπουργείο και τον ΕΟΤ υπήρξαν 3 αστέρων με σύγχρονες παροχές και ανταποκρινομενα στις τουριστικές ανάγκες της εποχής, τον καιρό που ο εγχώριος τουρισμός για τους εργαζόμενους της χώρας και την εργατική κοινωνία, ήταν μια κρατική πρόνοια υψηλών παροχών και επιπέδου και όχι μια υποστελεχωμενη μη λειτουργική και μη ανταποδοτική αρχή.