Θ.Κλειάσιος: «Είτε το έθνος θα εξαφανίσει το χρέος, είτε το χρέος θα αφανίσει το έθνος»

*Γράφει ο Θανάσης Κλειάσιος,Γραμματέας Νομαρχιακής Επιτροπής ΠΑΣΟΚ Νότιας Αθήνας & Δημοτικός Σύμβουλος Βύρωνα

Μπορεί μια φράση που ακούστηκε πριν 30 χρόνια, να είναι επίκαιρη εν έτει 2023;
Μπορεί το Ελληνικό Έθνος να κινδυνεύει με αφανισμό από το χρέος του μετά από τόσα χρόνια οικονομικής κρίσης που έφεραν λιτότητα – μνημόνια και τόσες θυσίες των πολιτών;
Ή μήπως μπορεί το ελληνικό χρέος να εξαφανιστεί από ένα έθνος που σε κάθε απογραφή συρρικνώνεται, με τις προβλέψεις να δείχνουν ότι η επόμενη γενιά θα βρει την Ελλάδα σε μεγέθη του προηγούμενου αιώνα;

Το δημογραφικό και το χρέος είναι δυο προβλήματα που πρέπει να τα αντιλαμβανόμαστε ως συγκοινωνούντα δοχεία και κάθε δημόσια συζήτηση έχει αξία μόνο όταν στον πυρήνα της περιλαμβάνει και τα δύο.

Τι συμβαίνει, όμως, σήμερα στην Ελλάδα;

Ένα ζευγάρι με την υφιστάμενη αγοραστική του δύναμη δεν μπορεί να συγκατοικήσει αγοράζοντας ή ενοικιάζοντας ένα ακίνητο καθώς δεν του δανείζουν οι πολλαπλώς ανακεφαλαιοποιημένες από τους πολίτες τράπεζες ή οι τιμές των ενοικίων απευθύνονται αποκλειστικά σε πολίτες άλλων χωρών. Συνεχίζει να μένει με τους γονείς και τους παππούδες του. Δύο νέοι γονείς πολύ νωρίς συνειδητοποιούν ότι φορολογούνται σχεδόν όσο και πριν δημιουργήσουν οικογένεια και παράλληλα αγωνιούν αν με τα εισοδηματικά τους κριτήρια δικαιούνται voucher για να πάνε τα παιδιά τους παιδικό σταθμό ή πόσα χρήματα έχουν αποταμιεύσει σε περίπτωση που χρειαστούν τα παιδιά τους ιατροφαρμακευτική περίθαλψη μετά τις πρώτες τους εμπειρίες σε δημόσιο νοσοκομείο.

Αν, όμως, δε γεννάμε και συνεχώς γερνάμε, μήπως χρειάζεται να ενσωματώσουμε δίκαια και αναλογικά με την υπόλοιπη Ευρώπη συνανθρώπους μας που αναζητούν ένα καλύτερο μέλλον; Τροφή για σκέψη.

Από την άλλη το δημόσιο χρέος δεν περιορίζεται όταν με κάθε ευκαιρία χαλάρωσης του συμφώνου σταθερότητας επικρατεί ασυδοσία αφήνοντας το λογαριασμό για το μέλλον. Όπως και το ιδιωτικό χρέος δεν περιορίζεται όταν οι περισσότεροι φορολογούνται, άμεσα και έμμεσα, άδικα και χωρίς ανταποδοτικότητα, δαιμονοποιώντας κάθε δημόσια φορολογική συζήτηση.

Απαιτούνται συνδυαστικές πολιτικές που στοχεύουν συγχρόνως στο δημογραφικό και το χρέος, τα οποία απειλούν τα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας, προσβλέποντας στην επόμενη γενιά και όχι στις επόμενες εκλογές. Το δημογραφικό αντιμετωπίζεται με κίνητρα και προϋποθέσεις για δημιουργία οικογένειας και με ενσωμάτωση. Το χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό, αντιμετωπίζεται με δίκαιη ανάπτυξη για όλους έναντι των δαπανών και με προϋποθέσεις δεύτερης ευκαιρίας.

Το ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής και ο Νίκος Ανδρουλάκης, με τη νέα προσπάθεια του Κινήματος, έχει στην προμετωπίδα του προγραμματικού του λόγου βέλτιστες πρακτικές γι’ αυτές ακριβώς τις αγωνίες, και για το λόγο αυτό η ήδη αυξημένη αποδοχή του διαρκώς θα κλιμακώνεται τα επόμενα χρόνια.