Γαβρής Άγγελος: Ο κίνδυνος της ανόδου του Δεξιού λαϊκισμού – Το “παράδειγμα” Σιράκ-ΛεΠεν

Σε περίπτωση που δεν έχει γίνει ακόμα αντιληπτό, η “μάχη της 2ης θέσης” στις Ευρωεκλογές είναι “μάχη για 3” όχι μία “κόντρα” μεταξύ ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ.

Οι δημοσκοπήσεις δεν το αποτυπώνουν στις έρευνες που δημοσιεύονται, μα δεν υπάρχει περίπτωση να μιλήσει κανείς με σοβαρό δημοσκόπο-ερευνητή και να μην σου παραδεχτεί πως η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου “σαρώνει” στην Β.Ελλάδα και απειλεί ακόμα και την “πρωτιά” της ΝΔ σε ορισμένες περιπτώσεις. Αυτό τί μπορεί να σημαίνει όμως για το πολιτικό σύστημα και τον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας όπως την ξέρουμε σήμερα; Πολλά. Και επικίνδυνα για την κοινωνία, όπως έχει δείξει η ιστορία. Με μόνο κερδισμένο σε αυτή την ιστορία, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ και φυσικά τον Κυριάκο Βελόπουλο που με ένα “κράμα” λαϊκισμού – πατριδοκαπηλείας- θρησκευτικής πόρωσης και “ψεκασμένων” θεωριών σε συνδυασμό με αίολες πολιτικές θέσεις που θυμίζουν μια “light” εκδοχή ακραιφνώς ακραίου λόγου, καταφέρνει να εργαλειοποιήσει κάτι που έχουμε δει στο παρελθόν να εργαλειοποιεί ο ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα και οι ΑΝΕΛ του Καμμένου, την λαϊκή οργή και αγανάκτηση.

Το παράδειγμα ΣΙΡΑΚ-ΛΕΠΕΝ και η έκτοτε άνοδος του “Λεπενισμού”

Ήταν 2002 και στις Προεδρικές εκλογές της Γαλλίας, θα αναδυόταν ως μια μορφή με σημαντική επιρροή στην κοινωνία, ο εθνικιστής ακραίος Ζαν Μαρί Λεπέν ο οποίος θα εκμεταλλευόταν την πολιτική της «πλουραλιστικής αριστεράς» που ακολουθούσε τότε ο Λιονέλ Ζοσπέν κατορθώνοντας να πλασαριστεί στη δεύτερη θέση και να βρεθεί στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, τον Μάϊο του 2002 , έχοντας απέναντι του τον διατελώντα Πρόεδρο από την Δεξιά και Δημοκρατική πτέρυγα, Ζακ Σιράκ προκαλώντας σοκ στη χώρα.

Τα αποτελέσματα είχαν ως εξής στον πρώτο γύρο των Προεδρικών εκλογών της Γαλλίας το 2002: Ζακ Σιράκ 19,53%
Ζαν Μαρί Λεπέν 17,29%
Λιονέλ Ζοσπέν 15,83%
Φρανσουά Μπαϊρού 6,78%
Αρλέτ Λαγκιγιέ 6,01%
Ζαν Πιερ Σεβενμάν 5,12%
Νοέλ Μαμέρ 5,06%

Ζαν Σε Ζος 4,98%
Ολιβιέ Μπεσανσενό 4,45%
Αλαίν Μαντλέν 3,80%
Ρομπέρ Υ 3,38%

Εκείνη η εκλογική αναμέτρηση θα περάσει στην πολιτική ιστορία της Γαλλίας η εκλογή Προέδρου με το υψηλότερο ποσοστό όλων των εποχών, αφού ο Ζακ Σιράκ θα εκλεγόταν από το 82,21% των ψηφοφόρων, αφήνοντας την Αριστερά και την κεντροαριστερά “άναυδη” και εκτός 2ου γύρου Προεδρικών εκλογών για πρώτη φορά στην ιστορία της η οποία έκανε σχεδόν 2 δεκαετίες να “ορθοποδήσει”.

Τι θα συμβεί αν η Ελληνική Λύση του Βελόπουλου είναι 2η δύναμη στις Ευρωεκλογές;

Ουσιαστικά ο κίνδυνος του να τεθούν διλήμματα ενόψει επερχόμενων εθνικών εκλογών τύπου “Μητσοτάκης ή Βελόπουλος” δεν είναι απλά ορατός, είναι δεδομένο. Μετατρέποντας με αυτό τον τρόπο την ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη εν ριπή οφθαλμού σε κεντρώο στυλοβάτη του δημοκρατικού τόξου και τον Κυριάκο Βελόπουλο σε πόλο εξουσίας οργισμένων ανθρώπων που έχουν απογοητευτεί από το υπάρχον πολιτικό σύστημα στην χώρα, με λίγα λόγια, ο Βελόπουλος θα αναδειχθεί σε κορυφαίο αντι-συστημικό πολιτικό πρόσωπο και αυτόματα θα αποκτήσει μεγάλη απήχηση στην νεολαία και την φτωχοποιημένη Ελλάδα, λέγοντάς τους όσα “θα ήθελαν να ακούσουν” στολισμένα με ένα πολιτικό πλαίσιο δίχως πλάνο διακυβέρνησης της χώρας..

Η ΚΑΤΑΚΕΡΜΑΤΙΣΜΕΝΗ κεντροαριστερά, που θυμίζει έντονα την πολιτική κατάσταση του 2002 στην Γαλλία είναι υποχρεωμένη εκ προοιμίου σε αυτή την περίπτωση να συνασπιστεί ή να διαλυθεί και να επανιδρυθεί. Τα κόμματα που απαρτίζουν το κέντρο, το κεντροαριστερό και αριστερό μέτωπο στην Ελλάδα αυτή την στιγμή είναι: ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Πλεύση Ελευθερίας, ΜέΡΑ25, Κόσμος, Δημοκράτες που συγκεντρωτικά όλοι μαζί, δημοσκοπικά πάντα, αγγίζουν με δυσκολία το δημοσκοπικό ποσοστό της ΝΔ, 33%. Με Βελόπουλο δεύτερο κόμμα, είναι σαφές πως η συσπείρωση στην Ελληνική Λύση θα προέλθει και από κόμματα όπως η Νίκη, οι διαλυμένοι Σπαρτιάτες και φυσικά εξωκοινοβουλευτικοί συνδυασμοί όπως η Φωνή Λογικής και το κόμμα του Εμφιετζόγλου μαζί με την δεξιά πτέρυγα της ΝΔ , αρκετοί “Σαμαρικοί” θα δουν με καλό μάτι την δημιουργία του νέου πόλου. Τι μας μένει; Η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη η οποία είναι δεδομένο πως θα έχει “εισροές” από πρόσωπα που μπροστά στον φόβο μήπως κερδίσει την μάχη ο Βελόπουλος, θα του φτιάξουν το κεντρώο προφίλ που πάντα ήθελε και θα κάνουν τη ΝΔ ορμητήριο της Δημοκρατικής αντεπίθεσης απέναντι στον άκρατο δεξιό λαϊκισμό του Βελόπουλου. Θα έχει εισροές από όλη την κεντροαριστερά, με σίγουρη πλέον την ραγδαία μείωση των ποσοστών των λοιπών κομμάτων.

Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο σενάριο;

Το ΠΑΣΟΚ έχει καταλάβει τον τρόπο, μα είναι δύσκολος, ανηφορικός και θέλει χρόνο. Με σοβαρό πολιτικό λόγο, πολιτικές θέσεις και προτάσεις για την κοινωνία, διάλογο και σεβασμό στους θεσμούς και επουδενί “κοκορομαχίες” δίχως ουσία στην Βουλή. Έτσι αργά και σταθερά, επιστρέφει η πολιτική στον δημόσιο διάλογο και την ίδια την κοινωνία. Ωστόσο, δεν ξέρω αν έχουμε χρόνο για να περιμένουμε πότε η επιστροφή της πολιτικής στην κοινωνία θα γίνει ξανά “viral”, ιδίως με το τρομερά μεγάλο πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ και της ηγεσίας να αντιληφθεί πως η επικοινωνία στις μέρες μας, είναι επιστήμη και γίνεται με όρους πολιτικούς και κοινωνικούς. Στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν φωνές που δίνουν έμφαση σε αυτό αλλά σε αρκετές των περιπτώσεων, το “απολιτικ” κοινό που προσεγγίζει η ηγεσία, ίσως να φέρει να αντίθετα αποτελέσματα σε ό,τι αφορά το πολιτικό αφήγημα της Κουμουνδούρου. Για ΚΚΕ ούτε λόγος, είναι ένα κόμμα αναχρονιστικό το οποίο θα είναι στους “κερδισμένους” της ανόδου Βελόπουλου επομένως γιατί να αλλάξει ρητορική; Σημαντικός λοιπόν ο ρόλος των ΜΜΕ και του κόσμου που οφείλει να συμμετέχει ενεργά και να μην δει ποτέ καμία κάλπη ως “χαλαρή ψήφο”.