Πληθαίνουν οι επιθέσεις σε Χάρη Δούκα – Πόσο πολύ “φοβάται” το Μαξίμου;

Τα τελευταία γεγονότα που περιλαμβάνουν τον υποψήφιο για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, Χάρη Δούκα, έχουν πυροδοτήσει έντονες συζητήσεις στο πολιτικό προσκήνιο, με τις επιθέσεις που δέχεται από τον ιστότοπο fimotro.gr να αποτελούν σημείο προβληματισμού. Μάλιστα σε πρόσφατη δήλωση της η Ντόρα Μπακογιάννη κάνει λόγο για έναν υποψήφιο που, αν εκλεγεί, “ο Μητσοτάκης θα κάνει πάρτι” και αφήνει υπαινιγμούς για πιθανή ευθυγράμμιση των συμφερόντων του Νίκου Ανδρουλάκη με αυτά του Κώστα Μπακογιάννη. Τι πραγματικά κρύβεται πίσω από αυτές τις κατηγορίες και ποιοι είναι οι στόχοι;

Η ερώτηση που γεννάται εύλογα είναι αν οι πληροφορίες που προέρχονται από δημοσιεύματα του “fimotro” εξυπηρετούν καθαρά δημοσιογραφικούς σκοπούς ή αν υπάρχει κάτι περισσότερο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο συγκεκριμένος ιστότοπος εμπλέκεται σε αμφιλεγόμενα περιστατικά. Όπως αναφέρει σχετική δημοσίευση του iefimerida.gr, ο υπεύθυνος του ιστολογίου fimotro, κ. Παπαγιάννης, φέρεται να έχει αντιμετωπίσει σοβαρές νομικές κατηγορίες στο παρελθόν..

Πέραν αυτού, υπενθυμίζεται ότι το fimotro.gr έχει ξαναβρεθεί στο στόχαστρο των αρχών, με τη σύλληψη του Παπαγιάννη το 2011, κατόπιν μήνυσης του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη . Σε άλλη περίπτωση, γνωστή δημοσκοπική εταιρεία κατέθεσε εξώδικο για συκοφαντικά δημοσιεύματα, αναγκάζοντας το blog να κατεβάσει άμεσα το επίμαχο άρθρο .

Πόση αξιοπιστία, λοιπόν, μπορεί να έχει ένα μέσο που εμπλέκεται σε τέτοιου είδους περιστατικά και ποια συμφέροντα εξυπηρετούν οι πληροφορίες του; Το ενδιαφέρον δεν περιορίζεται μόνο στο περιεχόμενο των άρθρων, αλλά και στο ποιοι μπορεί να βρίσκονται πίσω από αυτές τις επιθέσεις. Μήπως κάποιοι κύκλοι επιδιώκουν να αποδομήσουν τον Χάρη Δούκα λόγω της δυναμικής του παρουσίας στην κούρσα για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ;

Αξίζει επίσης να αναρωτηθεί κανείς ποιοι είναι οι πραγματικοί πληροφοριοδότες του μέσου;

Όπως φέρεται να υπονοείται από πολιτικούς κύκλους, υπάρχουν υποψήφιοι πρόεδροι που ενδεχομένως επιδιώκουν να πλήξουν τον Δούκα είτε για να επανεκλεγούν είτε για να επιβάλουν μια διαφορετική «αναγέννηση» στο κόμμα.

Η σύνδεση, όμως, αυτών των πληροφοριών με τα πρόσωπα δεν είναι ξεκάθαρη, αφήνοντας ανοιχτά ερωτήματα για το αν πρόκειται για σύμπτωση ή για οργανωμένο σχέδιο.

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τα κίνητρα πίσω από αυτές τις επιθέσεις. Η πολιτική σφαίρα πάντα ήταν πεδίο έντονων συγκρούσεων, ωστόσο, η δημοσιογραφία οφείλει να παραμένει ανεξάρτητη και αντικειμενική.

Οι κατηγορίες και οι υπαινιγμοί πρέπει να εξετάζονται διεξοδικά και όχι να γίνονται άκριτα δεκτοί, ιδίως όταν προέρχονται από πηγές με αμφιλεγόμενη ιστορία.

Ο Χάρης Δούκας, ως ένας νέος και δυναμικός υποψήφιος, δείχνει να αποτελεί στόχο επιθέσεων που μοιάζουν περισσότερο με συντονισμένη προσπάθεια αποδόμησης παρά με τεκμηριωμένη κριτική. Το ζήτημα, λοιπόν, δεν είναι αν υπάρχουν πολιτικά συμφέροντα που θέλουν να τον υπονομεύσουν, αλλά ποιοι ωφελούνται από τη συνέχιση αυτής της στοχοποίησης.