Η «Woke Agenda» και η Δεξιά Στροφή της Κυβέρνησης Μητσοτάκη: Λαϊκιστική Απόδραση από την Πραγματικότητα

του Περικλή Λογοθέτη

Το τελευταίο διάστημα, η ελληνική κυβέρνηση υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη φαίνεται να έχει εισέλθει σε μια νέα φάση πολιτικής επικοινωνίας, όπου η ρητορική περί της επονομαζόμενης «woke agenda» καταλαμβάνει ολοένα και μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας ατζέντας. Από τις πρόσφατες δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών για «υπερβολές της πολιτικής ορθότητας» μέχρι τις σποραδικές αναφορές σε πολιτισμικές «απειλές», η κυβερνώσα Νέα Δημοκρατία δείχνει να αντλεί στοιχεία από το εγχειρίδιο της ευρωπαϊκής και αμερικανικής δεξιάς.

Αυτή η μετατόπιση δεν είναι τυχαία. Αποτελεί συνειδητή επιλογή, μια επικοινωνιακή τακτική που αποσκοπεί στη δημιουργία εντυπώσεων και στην αποπροσανατολιστική πόλωση. Το πρόβλημα, όμως, είναι ότι η Ελλάδα αντιμετωπίζει κρίσιμα και άμεσα ζητήματα τόσο στο εσωτερικό όσο και στη διεθνή της σκηνή, τα οποία απαιτούν σοβαρότητα, λύσεις, και ουσιαστική διακυβέρνηση.

Το πλαστό αφήγημα της «Woke Agenda»

Ο όρος «woke» εισήλθε στην πολιτική διάλεκτο της Δύσης ως σημείο αναφοράς για ευαισθητοποίηση σε ζητήματα κοινωνικής δικαιοσύνης, δικαιωμάτων, και ανισοτήτων. Στην Ελλάδα, όμως, η ρητορική αυτή φαίνεται αποκομμένη από την πραγματικότητα. Η Νέα Δημοκρατία επιχειρεί να επανασυνδεθεί με πιο συντηρητικά ακροατήρια, δαιμονοποιώντας το φαντασιακό της «woke agenda». Έτσι, αντί να απαντά σε ζητήματα όπως οι ελλείψεις στην Υγεία, η ανεπαρκής αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης ή οι γεωπολιτικές πιέσεις στα Βαλκάνια, προτιμά να παρουσιάζει έναν βολικό, αλλά ανύπαρκτο εχθρό.

Στελέχη της κυβέρνησης, ακολουθώντας το παράδειγμα ηγετών όπως ο Βίκτορ Όρμπαν ή ο Ρόναλντ ΝτεΣάντις, προσπαθούν να εμφανίσουν την Ελλάδα ως πεδίο πολιτισμικής μάχης, με το παραδοσιακό να μάχεται το «προοδευτικό». Στην πραγματικότητα, οι περισσότερες από αυτές τις «απειλές» είναι περισσότερο εισαγόμενες πολιτικές μόδες παρά υπαρκτές κοινωνικές δυναμικές.

Η λαϊκιστική στροφή Δεξιά

Αυτό που προκαλεί ανησυχία είναι η στροφή της Νέας Δημοκρατίας προς έναν πιο λαϊκιστικό πολιτικό λόγο, που θυμίζει τη στρατηγική του δεξιού λαϊκισμού στην Ευρώπη. Ενώ ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαφήμιζε επί μακρόν τη μεταρρυθμιστική και κεντροδεξιά προσέγγιση του κόμματός του, πλέον η επικοινωνία του φαίνεται να κλίνει προς το άναρθρο και διχαστικό ύφος μιας πιο «σκληρής» δεξιάς.

Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές σε μια εποχή όπου η κυβέρνηση έρχεται αντιμέτωπη με σοβαρά ζητήματα. Οι πυρκαγιές του καλοκαιριού, οι πλημμύρες στη Θεσσαλία, η κατάρρευση βασικών υποδομών, και η διαρκής ένταση με την Τουρκία είναι θέματα που απαιτούν άμεσες, χειροπιαστές απαντήσεις. Η μετατροπή της δημόσιας συζήτησης σε μια σειρά από καβγάδες για ζητήματα «κουλτούρας» είναι όχι μόνο ανεπαρκής, αλλά και επικίνδυνη.

Χάνοντας το σημαντικό

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, που το 2019 αναδείχθηκε με το σύνθημα του «ρεαλισμού και της σταθερότητας», φαίνεται τώρα να ποντάρει στη διχαστική ρητορική για να συσπειρώσει τους συντηρητικούς ψηφοφόρους της. Εν τω μεταξύ, οι νέες γενιές Ελλήνων συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν ανεργία, την αδυναμία απόκτησης στέγης και τις επιπτώσεις μιας συστημικής αδιαφορίας για το περιβάλλον.

Η Ελλάδα του 2025 δεν έχει την πολυτέλεια να ξοδεύει τον χρόνο της σε μάχες φανταστικές. Αν η κυβέρνηση θέλει να παραμείνει αποτελεσματική και χρήσιμη, θα πρέπει να επικεντρωθεί σε ουσιαστικές πολιτικές που ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών.

Η εμμονή με το τι είναι «woke» ίσως να λειτουργεί για μια μικρή μερίδα συντηρητικών, αλλά η πλειοψηφία των Ελλήνων ζητά λύσεις στα καθημερινά προβλήματα. Και αυτά τα προβλήματα δεν λύνονται με αποπροσανατολιστικές ρητορικές για «πολιτισμικούς πολέμους».