Ανάλυση: Η κοινή παρουσία Γερουλάνου-Αχτσιόγλου-Γεροβασίλη, οι “εντυπώσεις” και οι “γενικότητες” δίχως ουσία..

Της * Βασιλικής Ιωάννου – Φοιτήτριας

Η επικαιρότητα μας προσφέρει, για άλλη μια φορά, την ευκαιρία να διαπιστώσουμε πώς ορισμένα στελέχη του πολιτικού χώρου μπορούν να μετατρέψουν την έννοια της ιδεολογίας σε κενό περιεχόμενο. Βρέθηκα στην πρόσφατη βιβλιοπαρουσίαση του Δ.Ψαρρά όπου συμμετείχαν προσωπικότητες της κεντροαριστεράς, όπως η Όλγα Γεροβασίλη, η Έφη Αχτσιόγλου και ο Παύλος Γερουλάνος, άνοιξε μια συζήτηση που αφήνει πολλά ερωτήματα αναπάντητα για το μέλλον του πολιτικού χώρου (σε θεωρητικό πάντα επίπεδο)

Η συζήτηση, παρά την πρόθεσή της να διερευνήσει πιθανές συγκλίσεις, φάνηκε να μένει στο επίπεδο των γενικοτήτων. Οι κοινές δηλώσεις περί ανάγκης συνεργασίας και ενότητας δεν συνοδεύτηκαν από σαφείς προτάσεις για το πώς αυτές οι συγκλίσεις μπορούν να μετουσιωθούν σε πολιτική πράξη.

η ευρύτερη συζήτηση υπογράμμισε την αδυναμία της κεντροαριστεράς να αρθρώσει μια συνεκτική και δυναμική αφήγηση που να απαντά στις προκλήσεις της εποχής. Η παρουσία προσωπικοτήτων από διαφορετικούς πολιτικούς χώρους ίσως να έδωσε έναν τόνο πολυσυλλεκτικότητας, αλλά ταυτόχρονα φανέρωσε την απουσία συγκεκριμένων στόχων. Αν η συζήτηση αυτή φιλοδοξούσε να θέσει τις βάσεις για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς, τότε είναι σαφές πως απέτυχε να ξεπεράσει το επίπεδο των ευχολογίων.

Η κεντροαριστερά, εάν θέλει να διαδραματίσει ουσιαστικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό, δεν μπορεί να βασίζεται σε γενικόλογες τοποθετήσεις και ασαφείς δηλώσεις περί συνεργασιών. Οφείλει να αναδείξει μια ξεκάθαρη ιδεολογική ταυτότητα και να προτάξει λύσεις για τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούν την κοινωνία. Για να γίνει αυτό, απαιτείται τόλμη και ξεκάθαρη πολιτική βούληση – όχι απλώς μια επίφαση ενότητας που καταλήγει σε στασιμότητα.

Το ΠΑΣΟΚ, ειδικότερα, βρίσκεται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Η πολιτική του κατεύθυνση δεν μπορεί να αφεθεί έρμαιο δηλώσεων και τακτικισμών που υπονομεύουν τον ρόλο του ως πυλώνα της κεντροαριστεράς. Η ηγεσία του οφείλει να βάλει φρένο σε απόψεις που αποπροσανατολίζουν και να δώσει ξεκάθαρο μήνυμα. Αν δεν το κάνει, τότε κινδυνεύει να χάσει την τελευταία ευκαιρία για αναγέννηση και επανασύνδεση με την κοινωνία.