Γράφει η Δήμητρα Φαντίδου, Πολιτικός Επιστήμων, Μέλος Κινήματος Αλλαγής.

Η εκπαίδευση και η μάθηση, είναι βαθιά πολιτικά ζητήματα.

Καθε εχέφρων και σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα, που σέβεται εαυτόν, αλλά και τους πολίτες της, φροντίζει η Εκπαίδευση να αποτελεί ευθύνη των εθνικών κυβερνήσεων.

Η εξ’ αποστάσεως και εκ περιτροπής λειτουργία των σχολείων στην Ελλάδας απέτυχε οικτρά.

Όχι σαν ιδέα, αλλά εν τοις πραγμασι· Άλλωστε το κακο ΠΑΣΟΚ ήταν αυτό, που μίλησε για πρώτη φορά για ψηφιακή εκπαίδευση στην Ελλάδα και ολοκληρωμένο σχέδιο εφαρμογής της, αλλά δε θα αναλωθώ για ακόμη μια φορά στην επιλεκτική και κατά περίπτωση μνήμη μεσου Έλληνα ψηφοφόρου.

Είναι σημαντικό να αξιοποιήσουμε συλλογικά την υπάρχουσα εμπειρία, με τις πολλαπλές αποτυχίες της.

Τα λόγια της Νίκης Κεραμεως συνιστούν καθύβριση απέναντι στο σύνολο των οικογενειών, που καταβάλλουν μέγιστες προσπάθειες, για να επιβιώσουν από τα παρελκόμενα της Πανδημίας, με πενιχρούς μισθούς, συντάξεις και βοηθήματα, τη στιγμή, που σπουδάζουν και άλλα παιδιά και λιγοστή οικονομική αντοχή έχουν, ώστε να διατηρήσουν και αυτά τα σπίτια.

Για την ανυπόληπτη κυρία Υπουργό, η μέριμνα και η δωρεάν παροχή μασκών σε Δημόσια Σχολεία -που δεν έχουμε φροντίσει να έχουν σαπούνια και αντισηπτικά σε προ-κορωνοϊού εποχές- είναι μάλλον πλεονάζουσες αξιώσεις για έναν «παράλογο» κεντρικό σχεδιασμό για κάλυψη όλου του φάσματος των καθημερινών αναγκών τους, όπως απαιτείται.

Κατά τα λοιπά και εν πολλοίς γνώριμα, Κράτος ανίκανο κατ’ επανάληψη να ορίσει το αναγκαίο θεσμικό πλαίσιο και τα εχέγγυα, που θα διαφυλάξουν το σεβασμό των συλλογικών δικαιωμάτων, τη Δημόσιας Υγεία, τις ίσες ευκαιρίες και την προστασία των μη εχόντων σε μία συμπεριληπτική οικονομία.

Τι είναι άλλωστε το να μην έχεις να αγοράζεις ένα πακετο μάσκες το τριήμερο για τα παιδιά σου, όταν σκέφτεσαι αν θα βγάλεις το μήνα, ώστε να ασχοληθούμε και να το χρηματοδοτήσουμε με 20εκατ. Ευρώ;

Κανένα ζωτικής σημασίας ζήτημα, που θα γίνει καμπάνια στα ΜΜΕ ή ζαρντινιέρες της Πανεπιστημίου;