Το ΠΑΣΟΚ μπορεί και πρέπει να γίνει ξανά κυβερνητική εναλλακτική

Γράφει ο Γαβρής Αγγελος

Οι πολίτες δεν εμπιστεύονται κόμματα που αδυνατούν να διαχειριστούν τα εσωτερικά τους ζητήματα. Και όταν το ΠΑΣΟΚ φιλοδοξεί να αποτελέσει την εναλλακτική κυβερνητική επιλογή απέναντι στη Νέα Δημοκρατία, η εσωκομματική του συνοχή είναι κρίσιμη.

Το πολιτικό τοπίο διαμορφώνεται σε ένα περιβάλλον γενικευμένης φθοράς. Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας χάνει σταθερά έδαφος λόγω σκανδάλων, κοινωνικής δυσαρέσκειας και οικονομικών πιέσεων που πλήττουν τα νοικοκυριά. Παράλληλα, ούτε το ΠΑΣΟΚ ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνουν να κεφαλαιοποιήσουν αυτή τη φθορά. Το εκλογικό σώμα εμφανίζεται ολοένα και πιο απογοητευμένο, με τον “κανένα” να αναδεικνύεται ως ο καταλληλότερος για πρωθυπουργός στις περισσότερες δημοσκοπήσεις.

Η παραπομπή της Κατερίνας Μπατζελή στο πειθαρχικό της ΕΔΕΚΑΠ προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις. Οι συνεργάτες του Χάρη Δούκα κάνουν λόγο για “δύο μέτρα και δύο σταθμά” και έχουν δίκιο. Η θεσμικότητα και η δίκαιη αντιμετώπιση όλων των στελεχών πρέπει να είναι αδιαπραγμάτευτες αρχές για το ΠΑΣΟΚ. Δεν γίνεται η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή να είναι “διακοσμητική”, το Πολιτικό Συμβούλιο να μην συνεδριάζει εδώ και μήνες και η Κοινοβουλευτική Ομάδα να συγκαλείται σπάνια. Το ΠΑΣΟΚ πρέπει να λειτουργεί ανοιχτά, δημοκρατικά και χωρίς αποκλεισμούς.

Σήμερα, το ΠΑΣΟΚ αγκομαχεί στις δημοσκοπήσεις. Η δυναμική που δημιουργήθηκε μετά τις εσωκομματικές εκλογές και την επανεκλογή Ανδρουλάκη δείχνει να εξαντλείται. Οι πολίτες δεν βλέπουν το κόμμα ως την αυτονόητη εναλλακτική στην κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι ιστορικά αποτελεί τον πιο σταθερό πόλο της αντιπολίτευσης. Η αδυναμία να εμφανιστεί ως ενιαία παράταξη, ακόμα και απέναντι σε εξωτερικές επιθέσεις, απογοητεύει τη βάση.

Την ίδια ώρα, η άνοδος του λαϊκισμού και των κομμάτων αντίδρασης διαμορφώνει νέες πολιτικές συνθήκες. Οι πολίτες στρέφονται σε ακραία ή αδοκίμαστα σχήματα, αναζητώντας διέξοδο από το πολιτικό τέλμα. Η κρίση εκπροσώπησης είναι εμφανής, με τις μεγάλες παρατάξεις να αδυνατούν να εμπνεύσουν ή να κινητοποιήσουν τον κόσμο. Το γεγονός ότι ο “κανένας” προηγείται ως καταλληλότερος πρωθυπουργός αποτελεί ηχηρό καμπανάκι τόσο για την κυβέρνηση όσο και για την αντιπολίτευση.

Η στάση του Χάρη Δούκα σε αυτή την κρίση είναι απολύτως δικαιολογημένη. Δεν μπορεί να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά στην πειθαρχική αντιμετώπιση στελεχών. Δεν μπορεί η εσωκομματική δημοκρατία να υποβαθμίζεται για να εξυπηρετηθούν σκοπιμότητες. Το μήνυμα είναι σαφές: το ΠΑΣΟΚ πρέπει να είναι ένα ανοιχτό κίνημα, χωρίς αποκλεισμούς και χωρίς μονομέρειες στις αντιδράσεις. Η θεσμικότητα και ο σεβασμός στα εσωκομματικά όργανα δεν είναι διαπραγματεύσιμα.

Ενότητα, λοιπόν. Και ενότητα δεν σημαίνει φίμωση της εσωκομματικής κριτικής, αλλά λειτουργία των θεσμών. Αν η ηγεσία του κόμματος πιστεύει ότι ο μονόδρομος είναι η αδιαμφισβήτητη εφαρμογή των αποφάσεών της χωρίς διαβούλευση, τότε προκαλείται δυσφορία. Το ζητούμενο είναι η ισορροπία, ο σεβασμός στις διαδικασίες και η προσήλωση στον κοινό στόχο: ένα ισχυρό, ενωμένο και ανοιχτό στην κοινωνία ΠΑΣΟΚ.

Γιατί, αν κάτι χαρακτήριζε πάντα το ΠΑΣΟΚ, ήταν η ένωση δυνάμεων και η κινηματική εκπροσώπηση στην κοινωνία…