Φίλιππος Σαχινίδης: Η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία από τις πολιτικές της ΝΔ την περίοδο 2004-2009

Η παρουσίαση του βιβλίου Euroshock του Τσαρλς Νταλάρα και η συμμετοχή του Φίλιππου Σαχινίδη, καθώς και άλλων προσωπικοτήτων που διαδραμάτισαν κρίσιμο ρόλο στη διαχείριση της οικονομικής κρίσης του 2010-2012, επαναφέρουν στο προσκήνιο μια συζήτηση που ποτέ δεν έπαψε να είναι πολιτικά επίκαιρη: ποιο ήταν το πραγματικό κόστος της διάσωσης της Ελλάδας και ποιοι ωφελήθηκαν από αυτήν;

Η αφήγηση που αναπτύσσεται από όσους υποστηρίζουν το PSI (Private Sector Involvement), δηλαδή τη συμφωνία αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους το 2012, εστιάζει στη σταθερότητα της Ευρωζώνης και στην αποτροπή μιας άτακτης χρεοκοπίας. Όμως, αυτή είναι μόνο η μία όψη της πραγματικότητας. Η άλλη όψη, που σπάνια συζητείται από τους πρωταγωνιστές εκείνης της περιόδου, αφορά τις κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις της συγκεκριμένης πολιτικής επιλογής: τη δραματική μείωση του βιοτικού επιπέδου των πολιτών, τη μαζική ανεργία, τη φτωχοποίηση των μεσαίων και χαμηλών στρωμάτων, αλλά και την αναδιάταξη της πολιτικής σκηνής με την κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ και την άνοδο του αντισυστημικού λόγου.

Ο Φίλιππος Σαχινίδης, ως ένας από τους υπουργούς Οικονομικών που χειρίστηκαν το PSI, έχει κάθε λόγο να υπερασπίζεται αυτή την πολιτική, καθώς η αποδοχή ότι η συμφωνία είχε σοβαρές κοινωνικές συνέπειες θα έθετε εν αμφιβόλω το πολιτικό του αφήγημα. Όμως, το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο είναι το εξής: υπήρχαν εναλλακτικές λύσεις που θα μπορούσαν να είχαν προστατεύσει καλύτερα τον ελληνικό λαό;

“Η χώρα οδηγήθηκε στη χρεοκοπία από τις πολιτικές της ΝΔ την περίοδο 2004-2009 που εκτίναξαν το δημόσιο χρέος από το 104% του ΑΕΠ το 2003 στο 130% το 2009. ” Αναφέρει σε σημείο της ομιλίας του.

Στην ομιλία του, ο κ. Σαχινίδης τόνισε τη σημασία της αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους το 2012 (PSI) και εξήρε τη συμβολή του Τσαρλς Νταλάρα στη διαδικασία αυτή. Επεσήμανε ότι η επιτυχία του PSI συνέβαλε καθοριστικά στη διατήρηση της σταθερότητας της Ευρωζώνης και στην αποφυγή της χρεοκοπίας της Ελλάδας. Ο κ. Σαχινίδης υπογράμμισε επίσης την ανάγκη αναγνώρισης των προσπαθειών όσων εργάστηκαν για την επίτευξη αυτής της συμφωνίας, παρά τις αντίξοες συνθήκες.

Το PSI, παρά τη μείωση του χρέους που επέφερε σε απόλυτους αριθμούς, συνοδεύτηκε από εξαιρετικά σκληρές δημοσιονομικές προσαρμογές και επιβολή νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, οι οποίες εξυπηρέτησαν κυρίως τις ανάγκες των δανειστών και όχι της ελληνικής κοινωνίας. Το γεγονός ότι οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία υπέστησαν τεράστιες απώλειες από την αναδιάρθρωση, ενώ οι ευρωπαϊκές τράπεζες είχαν προλάβει να μειώσουν την έκθεσή τους στο ελληνικό χρέος, αποδεικνύει ότι το PSI ήταν μια συμφωνία σχεδιασμένη για τη διάσωση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και όχι της Ελλάδας.

Σήμερα, η συζήτηση γύρω από το PSI δεν μπορεί να γίνεται με όρους απλής ιστορικής ανασκόπησης. Οι πολιτικές επιλογές εκείνης της περιόδου διαμόρφωσαν το σημερινό κοινωνικό και οικονομικό τοπίο της χώρας. Η κρίση μπορεί να μην είναι πλέον στο επίκεντρο της επικαιρότητας, όμως τα ερωτήματα για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας και της κοινωνικής δικαιοσύνης παραμένουν ανοιχτά. Το μεγάλο δίλημμα για τη νέα γενιά πολιτικών και οικονομολόγων δεν είναι απλά το πώς θα αποπληρωθεί το χρέος, αλλά το πώς θα διαμορφωθεί ένα βιώσιμο και δίκαιο οικονομικό μοντέλο που δεν θα θυσιάζει την κοινωνία στον βωμό των αριθμών.