Γ. Δραγασάκης: Χρειάζεται διαγραφή του «κορονοχρέους», διαφορετικά θα καταστεί ένα μόνιμο βάρος στις πλάτες των επόμενων γενεών

«Χρειάζεται διαγραφή του «κορονοχρέους», διαφορετικά θα καταστεί ένα μόνιμο βάρος στις πλάτες των επόμενων γενεών»

Από πέρυσι τον Ιούνιο παρατηρούμε μια αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας και απουσία μακροπρόθεσμης στρατηγικής. Από τον Οκτώβριο δε, δείχνει να έχει χαθεί ο έλεγχος

Το ζήτημα των πατεντών είναι εξαιρετικά σημαντικό σε αυτήν την συγκυρία. Και ήδη το θέμα εγείρεται σε διεθνές επίπεδο.

Η Ευρώπη δεν διαχειρίστηκε ορθά το θέμα με τα εμβόλια. Όσα γίνονται υπολείπονται των αναγκών και το αρχικό εμβολιαστικό πλάνο, που ‘χε καλλιεργήσει αισιοδοξία, έχει ανατραπεί εντελώς.

Η κρίση αυτή είναι μετασχηματιστική. Βλέπουμε να κλονίζονται και εδραιωμένες αντιλήψεις, όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα, όπου μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση εξαναγκάστηκε -και καλώς έστω και ανεπαρκώς- να λάβει μέτρα κρατικής στήριξης της οικονομίας και της κοινωνίας

Επίσης βλέπουμε ότι σήμερα λαμβάνονται μέτρα στην Ευρώπη που, αν λαμβάνονταν το 2010 και μετά, όπως είπε και ο κ. Juncker, δεν θα ‘χαμε τα θέματα που αντιμετωπίσαμε στη συνέχεια. Είναι κρίσιμο λοιπόν μετά την κρίση αυτή να μην γυρίσουμε στο «business as usual» και στα παλιά δεδομένα.

Το μείζον ερώτημα δηλαδή είναι “σε ποια Ευρώπη θα πάμε”; Θα γυρίσουμε στην προ κρίσης Ευρώπη ή θα κάνουμε όσα πρέπει για τη μετάβαση σ` ένα βιώσιμο μέλλον;

Σήμερα δανειζόμαστε όχι για την ανάκαμψη, αλλά για την επιβίωση. Χρειάζεται λοιπόν ένα πρόγραμμα-«γέφυρα» για τη μετάβαση στην ανάκαμψη

Στο πλαίσιο αυτό χρειάζεται διαγραφή του «κορονοχρέους», το οποίο είναι «χρέος για την επιβίωση», όχι για την ανάκαμψη, άρα αν δεν διαγραφεί, θα καταστεί ένα μόνιμο βάρος στις πλάτες των επόμενων γενεών.

Άρα, για να μην βλέπουμε αύριο άλλα τμήματα της κοινωνίας να ευημερούν, πλουτίζοντας, και άλλα να δυστυχούν, χρειαζόμαστε ένα συνολικό σχέδιο και όχι αποσπασματικά μέτρα, για ανάκαμψη με κοινωνική συνοχή και δημοκρατία.

Γι` αυτό και χρειάζονται πολιτικές δυνάμεις που πιστεύουν στην ανάγκη σχεδιασμού, στο ρόλο του κράτους, στην καταπολέμηση των ανισοτήτων και δεν εναποθέτουν καθετί στις αγορές

Και επειδή πολλά λέγονται για την αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εκείνος που ζήτησε συναινετική επιλογή για τη διαχείριση της πανδημίας, διακομματική συνεννόηση για την κατανομή των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης κ.ά

«Στην υπόθεση του ελληνικού #metoo η κυβέρνηση όχι μόνο δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες της αλλά κουνά και το δάχτυλο»

Η υπόθεση του ελληνικού #metoo και των καταγγελλόμενων βιασμών από συγκεκριμένο πρόσωπο δεν πρέπει να εκφυλιστούν σε «νέα Novartis». Που αντί να ερευνούμε το πραγματικό σκάνδαλο, περάσαμε στη συζήτηση περί δήθεν «σκευωρίας».

H Βουλή και ο πολιτικός κόσμος έχουν δημοκρατική υποχρέωση προς την κοινωνία να εστιάζουν στα γεγονότα και όχι στις αντιδράσεις προς αυτά, στα social media ή αλλού.

Σήμερα βλέπουμε την κυβέρνηση από ελεγχόμενη να κουνά και το δάχτυλο. Αντί να αναλαμβάνει την ευθύνη για επιλογές της, κατηγορεί την αντιπολίτευση. Όποιος ασκεί εξουσία ελέγχεται, αυτή είναι βασική αρχή της δημοκρατίας.

Από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είχε προκηρυχθεί διαγωνισμός για την πλήρωση της θέσης του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου. Η κυβέρνηση της ΝΔ την ακύρωσε και προχώρησε στο γνωστό διορισμό του επίμαχου προσώπου. Δεν πρέπει να ειπωθεί μία “συγγνώμη, κάναμε λάθος;”

Σήμερα κάποιοι που “εγκαλούν” τον ΣΥΡΙΖΑ για την αντιπολίτευσή του, απορώ τι θα ζητούσαν να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ; Να αποσυρθεί από τη δημόσια συζήτηση; Να μην εκφέρει θέση; Να έχουμε μία κυβέρνηση “κατήγορο” και πλήρη αφωνία από την άλλη πλευρά;

Κι όλα αυτά όταν, για παράδειγμα, πριν από 2 μόλις χρόνια επίσημα αντιπολιτευτικά χείλη κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ ως “προδοτικό” για τη Συμφωνία των Πρεσπών;

«Ο σκεπτόμενος πολίτης έχει κάθε λόγο ν` ανησυχεί για την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας»

Όταν μια εξουσία δεν ελέγχεται, αλλά ελέγχονται πρώτιστα οι αντιδράσεις στις δράσεις της, ήδη έχουμε μία στρέβλωση της Δημοκρατίας. Και τι παρακολουθούμε σήμερα; Η πλειονότητα των ΜΜΕ λχ ν` ασκεί αντιπολίτευση στην αντιπολίτευση.

Όταν μια εξουσία δεν ελέγχεται, η Δημοκρατία υποχωρεί. Και μέσα στην κρίση η Δημοκρατία υποχώρησε, ας δούμε και τη σχετική Έκθεση του Economist. Και στην Ελλάδα βλέπουμε να ονομάζεται “δημοκρατία” η εισβολή της αστυνομίας στα ΑΕΙ.

Ο σκεπτόμενος πολίτης έχει κάθε λόγο ν` ανησυχεί για την ποιότητα της Δημοκρατίας στη χώρα μας. Κι έχουμε ήδη πολλά αρνητικά δείγματα.

Έχουμε γιγάντωση των πολύ μεγάλων συμφερόντων, έχουμε αυθαιρεσία πολλών ΜΜΕ που μόνο “ενημέρωση” δεν κάνουν, έχουμε ποικίλες απαγορεύσεις με αφορμή την πανδημία, έχουμε ακόμη και παροτρύνσεις κέντρων προς την κυβέρνηση, να λάβει μέτρα ώστε να μην υπάρξει ξανά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ