Γ.Καμίνης: Δεν συνεννοούμαστε με μαχαίρια, ούτε με γροθιές

Σημεία ομιλίας βουλευτή Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ – Κίνημα Αλλαγής, Γιώργου Καμίνη ,στη συζήτηση, στην Ολομέλεια της Βουλής επί της τροπολογίας για την απαγόρευση του κόμματος Κασιδιάρη 

– Δεν θα συζητούσαμε σήμερα εάν δεν είχαμε -από το 2010 και μετά -τη ραγδαία άνοδο του νεοναζιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής.

– Τη Χρυσή Αυγή δεν τη γιγάντωσε μόνο η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2009 ούτε το μεταναστευτικό κύμα που ταλαιπώρησε την Αθήνα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

– Η Χρυσή Αυγή γιγαντώθηκε και για έναν άλλο λόγο: για τα σημάδια παρακμής που είχε δώσει το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα. Σημάδια διολίσθησης πολύ συχνά στη διαφθορά, στον πελατειασμό δίνοντας την εντύπωση στο εκλογικό σώμα ότι είμαστε τελικά όλοι ίδιοι και ότι όλοι λειτουργούμε για την πάρτη μας.

– Οφείλουμε, ξεκινώντας από σήμερα, να στείλουμε ένα μήνυμα ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι κι ότι τουλάχιστον αυτό που μας διαφοροποιεί σήμερα από τους χρυσαυγίτες είναι ότι ενωμένοι είμαστε σε θέση να προασπιστούμε αυτές τις θεμελιώδεις αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, ακόμη και αν διαφωνούμε σε επιμέρους θέματα ή  στις επιμέρους ρυθμίσεις αυτής της τροπολογίας.

– Ουδέποτε εγώ άνοιξα διάλογο με τη Χρυσή Αυγή στο δημοτικό συμβούλιο -ας σημειωθεί ότι ήταν το πρώτο εκλεγμένο δημοκρατικά συλλογικό όργανο στο οποίο συμμετείχε. Γιατί; Για έναν πολύ απλό λόγο: γιατί διάλογο με μαχαιροβγάλτες, με ανθρώπους του υποκόσμου, δεν κάνεις!

– Μιλάμε λοιπόν για μια μαχόμενη και μαχητική δημοκρατία. Η αφετηρία μας είναι οι γενικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν συνεννοούμαστε με μαχαίρια, ούτε με γροθιές. Γι’ αυτό λοιπόν μπορούμε να κάνουμε έναν διαχωρισμό. Να πούμε ότι τα κόμματα αυτά μπορούμε να τα αποκλείουμε από τη Βουλή αλλά παρ’ όλα αυτά να μην απαγορεύουμε να αναπτύσουν νόμιμη δράση στην κοινωνία. Όπως απορρέει από τη δημοκρατική αρχή του πλουραλισμού.

– Πρέπει λοιπόν το μήνυμα που θα στείλουμε στους Έλληνες και στις Ελληνίδες να είναι ότι τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα παραμένουμε αρραγώς ενωμένοι.

Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία:

«Η τροπολογία την οποία συζητάμε σήμερα, σε όλες τις διατάξεις της εδράζεται στο άρθρο 29 του Συντάγματος. Εκεί βρίσκεται το έρεισμά της, το οποίο επιβάλλει τα κόμματα μέσα από την οργάνωση και τη δράση τους να εξυπηρετούν την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Η διάταξη αυτή δεν προβλέπει απαγόρευση πολιτικού κόμματος. Το θέμα συζητήθηκε στην Αναθεωρητική Βουλή του 1975 και αποφασίστηκε να μην υπάρχει απαγόρευση. Τότε η κυβερνητική πλειοψηφία απέσυρε  την (απαγορευτική) διάταξη που είχε αρχικά καταθέσει. Πράγματι, έτσι η διάταξη έχει λειτουργήσει μέχρι σήμερα.

Όλα αυτά δεν θα τα συζητούσαμε εάν δεν είχαμε από το 2010 και μετά τη ραγδαία άνοδο αυτού του νεοναζιστικού κόμματος, της Χρυσής Αυγής. Και μιλάω για ραγδαία άνοδο γιατί πρέπει να θυμηθούμε ότι στις βουλευτικές εκλογές του Οκτωβρίου του 2009 η Χρυσή Αυγή στην Αθήνα, που είχε το υψηλότερο ποσοστό της, έλαβε μόλις 0,5% των ψήφων. Ένα χρόνο αργότερα, στις δημοτικές εκλογές του 2010, η Χρυσή Αυγή δεκαπλασιάζει τη δύναμή της στην Αθήνα, όπου πήρε πάνω από 5%. 

Τότε την είδαμε να μπαίνει στο δημοτικό συμβούλιο και βεβαίως την είδαμε από την καλή. Με αποκορύφωμα εκείνη την εποχή τον Μάιο του 2011 όταν επί τρεις ημέρες οι γειτονιές γύρω από τον Αγ. Παντελεήμονα είχαν παραδοθεί σε ένα πογκρόμ της Χρυσής Αυγής με αφορμή τον βίαιο θάνατο ενός άτυχου νέου, του Μανώλη Καντάρη, ο οποίος είχε σηκωθεί το πρωί να πάει στη μαιευτική κλινική κρατώντας τη φωτογραφική του μηχανή για να απαθανατίσει τη γυναίκα του και το νεογέννητο παιδιού του. Εκεί, έπεσε θύμα δολοφονίας από δύο αλλοδαπούς. Αυτός ο άγριος φόνος έδωσε τότε το έναυσμα για ένα πογκρόμ τριών ημερών.

Ουδέποτε άνοιξα διάλογο με τη Χρυσή Αυγή στο δημοτικό συμβούλιο -ας σημειωθεί ήταν το πρώτο συλλογικό όργανο στο οποίο συμμετείχε- ούτε στην πρώτη τετραετία με τον Νίκο Μιχαλολιάκο, ούτε στη δεύτερη με τον Κασιδιάρη. Γιατί; Για έναν πολύ απλό λόγο: γιατί διάλογο με μαχαιροβγάλτες, με ανθρώπους του υποκόσμου δεν μπορείς να κάνεις!

‘Οτι οφείλουμε να τους αναγνωρίζουμε ως πολιτικό κόμμα να λειτουργούν έξω από τη Βουλή αυτό επιβάλλεται από την ίδια τη Δημοκρατία. Αλλά όργανα όπως η Βουλή, όπως ένα δημοτικό συμβούλιο, είναι όργανα -όπως το λέει και η ετυμολογική ρίζα των ονομάτων τους- όπου βουλεύονται οι άνθρωποι, βουλεύονται τα μέλη τους. Τα μέλη τους συζητάνε. Αυτό σημαίνει ότι εάν έχει νόημα αυτή η λέξη, αυτό το ρήμα, ξεκινάνε από κάποιες κοινές αφετηρίες. Η αφετηρία είναι οι γενικές αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος. Δεν συνεννοούνται με μαχαίρια, ούτε με μπουνιές και γροθιές. 

Γι αυτό λοιπόν μπορούμε να κάνουμε έναν διαχωρισμό. Να πούμε ότι τα κόμματα αυτά μπορούμε να τα αποκλείουμε από τη Βουλή, αλλά παρ’ όλα αυτά να μην απαγορεύουμε να αναπτύσουν δράση. Όπως απορρέει από τη δημοκρατική αρχή.

Μιλάμε λοιπόν για μια μαχόμενη και μαχητική δημοκρατία.

Θα προτιμούσα εγώ προσωπικά πιο λιτές διατάξεις στην τροπολογία. Θα ήμουν ικανοποιημένος ακόμα και με μια διάταξη που απλώς θα απαγόρευε συνδυασμούς κομμάτων στους οποίους θα είναι υποψήφιοι βουλευτές αυτοί οι οποίοι καταδικάστηκαν.

Η κυβέρνηση επέλεξε άλλο δρόμο. ‘Εχουμε πάντως την έκθεση της επιστημονικής υπηρεσίας η οποία χαρακτηρίζει τις διατάξεις αυτές συνταγματικές χωρίς βεβαίως αυτό να προδικάζει την απόφαση του δικαστηρίου. Παρ’ όλα αυτά θέτει ένα ζήτημα παρά πολύ σοβαρό. Μιλάει για τις προθεσμίες μέσα στις οποίες θα αποφασίσει το Α’ Τμήμα του Αρείου Πάγου, οι οποίες φαίνεται με τις ουσιαστικές προϋποθέσεις που καλείται το δικαστήριο να εξετάσει να μην επαρκούν. Να χρειάζεται μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, γιατί στη συγκεκριμένη περίπτωση το Α’ Τμήμα του Αρείου Πάγου δεν καλείται να λειτουργήσει ως ένα απλό διοικητικό όργανο που εξετάζει κάποιες τυπικές προϋποθέσεις, αλλά καλείται να εκφέρει και ουσιαστικές κρίσεις.

Παρ’ όλα αυτά πιστεύω ότι εάν γίνουν δεκτές -όπως φαίνεται- κάποιες τροποποιήσεις που προτείνουμε θα υπερψηφίσουμε αυτή τη ρύθμιση και πιστεύω ότι πρέπει το μήνυμα που θα στείλουμε στους Έλληνες και στις Ελληνίδες να είναι ότι τουλάχιστον σε αυτό το ζήτημα παραμένουμε αρραγώς ενωμένοι.

Κλείνω λέγοντας ότι τη Χρυσή Αυγή δεν τη γιγάντωσε μόνο η οικονομική κρίση που ξέσπασε το 2009 ούτε το μεταναστευτικό κύμα που ταλαιπώρησε την Αθήνα για μεγάλο χρονικό διάστημα. Η Χρυσή Αυγή γιγαντώθηκε και για έναν άλλο λόγο: για τα σημάδια παρακμής που είχε δώσει το κοινοβουλευτικό μας πολίτευμα. Σημάδια διολίσθησης πολύ συχνά στη διαφθορά, στον πελατειασμό δίνοντας την εντύπωση στο εκλογικό σώμα ότι είμαστε τελικά όλοι ίδιοι και ότι όλοι λειτουργούμε για την πάρτη μας.

Λοιπόν, οφείλουμε, ξεκινώντας από σήμερα να στείλουμε ένα μήνυμα ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι κι ότι τουλάχιστον αυτό που μας διαφοροποιεί σήμερα από τους χρυσαυγίτες είναι ότι ενωμένοι είμαστε σε θέση να προασπιστούμε αυτές τις θεμελιώδεις αρχές της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας ακόμα και αν διαφωνούμε σε επιμέρους θέματα όπως μπορεί να διαφωνούμε στις επιμέρους ρυθμίσεις αυτής της τροπολογίας.
Ευχαριστώ».