Γ.Μουλκιώτης: «Αυταρχική συγκάλυψη των υποθέσεων παρακολούθησης πολιτικών αντιπάλων από το “επιτελικό κράτος” Μητσοτάκη»

Ο βουλευτής Βοιωτίας και Τομεάρχης Εργασίας του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, Γιώργος Μουλκιώτης, τοποθετήθηκε Ολομέλεια της Βουλής κατά την συζήτηση του νομοσχεδίου Υπουργείου Δικαιοσύνης για την διαδικασία άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών.

Επεσήμανε εξ’ αρχήςότι το νομοσχέδιο αναδεικνύει την αντιδημοκρατική αντίληψη της Κυβέρνησης για κρίσιμα ζητήματα που αφορούν στην λειτουργία και την θωράκιση του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Μουλκιώτης σημείωσε ότι:

Η νομοθετική πρωτοβουλία Μητσοτάκη όχι μόνο δεν αποδέχεται ως οδηγό τη συμμόρφωση με τα πορίσματα της σχετικής νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, αλλά επιχειρεί να θέσει υπό τη συσταλτική πίεση του νομοθέτη τις συνταγματικές εγγυήσεις του απορρήτου των επικοινωνιών.
Σωρεία διατάξεών του, προδίδουν την πρόθεση της Κυβέρνησης να παρεμποδίσει τον έλεγχο των αυθαιρεσιών κρατικών υπηρεσιών ή ιδιωτών και τώρα και στο μέλλον:
Ο ορισμός της «εθνικής ασφάλειας», που προβλέπει το νομοσχέδιο, είναι αντισυνταγματικός ως εξαιρετικά ευρύς, σε αντίθεση προς το άρθρο 19 παρ. 1 του Συντάγματος που επιτάσσει στενή ερμηνεία.
Δεν καλύπτονται όλες οι απαιτήσεις της νομολογίας του Στρασβούργου (ΕΔΔΑ). Αγνοεί ότι για την άρση του απορρήτου, προβλέπεται ότι απαιτείται «πιεστική ανάγκη» στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής κοινωνίας και πρέπει να επιδιώκεται η συγκέντρωση «ζωτικών πληροφοριών».
Δεν προβλέπεται τριμελές δικαστικό συμβούλιο που να εγκρίνει ή να απορρίπτει τη διάταξη εισαγγελέως για την άρση του απορρήτου και για λόγους εθνικής ασφάλειας όπως γίνεται στην περίπτωση διακρίβωσης εγκλημάτων.
Δεν απαιτείται να αναγράφεται το όνομα εκείνου σε βάρος του οποίου θα εφαρμοστεί το μέτρο της άρσης του απορρήτου, σε αντίθεση με ό,τι ισχύει για την άρση του απορρήτου προς διακρίβωση εγκλημάτων.
Η Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών δεν αποκτά τον συνταγματικά αρμόζοντα ρόλο, στον έλεγχο της διαδικασίας άρσης του απορρήτου. Η ανεξάρτητη αρχή που συνέβαλε καθοριστικά στην αποκάλυψη του σκανδάλου των παρακολουθήσεων παραμένει υποβαθμισμένη, παρά τις σχετικές συνταγματικές ρυθμίσεις.
Εφαρμόζεται λανθασμένα η πρόταση του ΠΑΣΟΚ για σύμφωνη γνώμη του Προέδρου της Βουλής για την έγκριση της άρσης του απορρήτου των βουλευτών. Ο πρόεδρος της Βουλής δεν πρέπει να αποφασίζει αμέσως μετά την εισήγηση της ΕΥΠ, αλλά στο τέλος, μετά και την έκδοση των εισαγγελικών διατάξεων.
Αγνοείται ότι ο ΠτΒ ασκεί διοικητικές αρμοδιότητες μόνο σε σχέση με την αυτονομία της Βουλής και σύμφωνα με τον Κανονισμό της, αυτές οι πράξεις υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο, ενώ δεν έχει καμία αρμοδιότητα για την ΠτΔ, τους δημάρχους και τους περιφερειάρχες.
Η Κυβέρνηση εξακολουθεί να μην θεωρεί αναγκαίο να καταγράφεται στην ειδική διάταξη για τα πολιτικά πρόσωπα η αιτιολογία άρσης του απορρήτου.
Παρέχεται η δυνατότητα ενημέρωσης του παρακολουθούμενου 3 χρόνια μετά την παρακολούθηση, πράξη ασύμβατη με την νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, ιδίως αν ληφθεί υπόψη ότι η καταστροφή του υλικού θα γίνεται μόλις 6 μήνες μετά την παύση ισχύος της σχετικής εισαγγελικής διάταξης, καθιστώντας την ενημέρωση αλυσιτελή. Έτσι επιχειρείται η συγκάλυψη της υπόθεσης Νίκου Ανδρουλάκη με την μετά εξάμηνο καταστροφή του υλικού.
Οι οργανωτικές αλλαγές στην ΕΥΠ είναι επουσιώδεις.
Ο συντάκτης του νομοσχεδίου – παραδόξως – αφήνει «αλώβητες» και αντιμετωπίζονται ως πλημμελήματα τα εγκλήματα παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών, όταν ο δράστης ανήκει στο προσωπικό δημόσιας υπηρεσίας, οργανισμού, επιχείρησης του ευρύτερου δημόσιου τομέα ή ιδιωτικής επιχείρησης που ασχολείται με ταχυδρομικές, τηλεπικοινωνιακές ή άλλες υπηρεσίες σχετικές με την ανταπόκριση ή την επικοινωνία.
Τέλος, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής, υπογράμμισε ότι με αυτό το στρεβλό και αντίθετο σε ευρωπαϊκές και ελληνικές συνταγματικές παραδοχές, νομοθέτημα, αναδεικνύεται ο παραλογισμός του επιτελικού κράτους Μητσοτάκη, που όχι μόνο δεν έχει καμία διάθεση λογοδοσίας, αλλά κάνει τα πάντα για να συγκαλυφθεί οριστικά και με απόλυτα έντεχνο αυταρχικό τρόπο το τι έγινε εις βάρος του Νίκου Ανδρουλάκη, του Θανάση Κουκάκη και του ΚΚΕ.