Γ.Τριανταφύλλου: Τι συμβαίνει άραγε;

Γράφει ο Γρηγόρης Τριανταφύλλου

Ένα μεγάλο ερώτημα πλανάται εδώ και μέρες, στην σκέψη πολλών, που παρακολουθούν σχεδόν έκπληκτοι όλα αυτά που διαδραματίζονται στην Πατρίδα μας. Τι συμβαίνει άραγε;

Πλημμύρες, βυθισμένες πόλεις και χωριά, κρατική καταστολή σε πλημμυροπαθείς που βγήκαν να διαμαρτυρηθούν, δολοφονίες, απεχθείς εργασιακός Νόμος και ξαφνικά Κασσελάκης.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την ανάποδη. Μέσα σε λίγες μόνο ημέρες (ούτε μήνας) ένας τύπος, εφοπλιστής, που αρθογραφούσε υπέρ του Κ.Μητσοτάκη στον Εθνικό Κήρυκα (εφημερίδα των Ομογενών των ΗΠΑ), και παιδί της GOLDMAN SACHS (εταιρία που σόρταρε στην χρεοκοπία της Χώρας), κατεβαίνει υπ.πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα σαν να μην φτάνει αυτό, κατακτά την πρώτη θέση με ποσοστό 45%. Με την πρώτη ανάγνωση κιόλας, αναρωτιέσαι αν ο Κασσελάκης είναι ένας χαρισματικός ηγέτης ή όλα αυτά είναι σημεία των καιρών. Αν πρώτα και κύρια αναλογιστούμε ότι  απολύθηκε από την εταιρία που λέει ότι ο ίδιος ίδρυσε (TipTree Marine), τότε μάλλον δεν αποτελεί ηγετική φυσιογνωμία. Έτσι εύκολα διαπιστώνουμε ότι αποτελούν όλα αυτά σημεία των καιρών.

Ας το εξετάσουμε λίγο αυτό, κοιτώντας ταυτόχρονα και όλα όσα συμβαίνουν παράλληλα.

Το εγχώριο και ξενόφερτο μεγάλο κεφάλαιο, που χρόνια επιζητά την ουσιαστική κατάργηση του 8ώρου, του πενθημέρου της εργασίας, την μείωση των μισθών και την πλήρη εξάρτηση των εργαζομένων από τις ορέξεις των εργοδοτών, φαίνεται με τον νέο Νόμο που φέρνει για τα εργασιακά η κυβέρνηση της ΝΔ, να τα καταφέρνει. Τι δηλαδή επιδιώκει με απλά λόγια το μεγάλο κεφάλαιο; Τον πλήρη έλεγχο της ζωής ουσιαστικά των εργαζομένων. Και πως θα τα καταφέρει στην πράξη; Μα προφανώς στηρίζοντας κυβερνήσεις  που δουλικά υπηρετούν τα συμφέροντά τους.

Κύριος εκφραστής, είναι σαφώς η ΝΔ. Η παράταξη του οικονομικού νεοφιλελευθερισμού που επιτρέπει στο ΄΄αόρατο χέρι΄΄της αγοράς να διευθετεί τα πράγματα έτσι ώστε να επικρατούν τα συμφέροντα των λίγων, ενάντια στις ανάγκες των πολλών.  Παρόλο όμως το πρόσφατο 41% του Μητσοτάκη, είναι πια φανερό ότι, εξαιτίας του ότι το ΄΄επιτελικό κράτος΄΄ δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει μια σειρά γεγονότων (πλημμύρες, υπερπληθωρισμός, ανατίμηση σε βασικά αγαθά, η βενζίνη άνω των 2 ευρώ, δολοφονία Μιχάλη και Αντώνη) έκανε την Κοινωνία να βράζει με αποτέλεσμα, αυτό το 41% και το συγκεκριμένο πολιτικό κεφάλαιο να αρχίζει να χάνεται, αν όχι να εξανεμίζεται.

Στον φόβο μη τυχόν και έχουν πρόβλημα, τα μεγάλα συμφέροντα, έπαιξαν ένα ακόμα χαρτί τους. Το χαρτί της εξαγοράς προσώπων, συνειδήσεων, ΜΜΕ, πολιτικών κομμάτων. Έτσι, φέρνουν το πιο γνήσιο τέκνο τους, τον εφοπλιστή Κασσελάκη, αυτόν που ανδρώθηκε στη μέκκα του καπιταλισμού, τον διανθίζουν, τον προβάλλουν και τον εμφανίζουν σαν έναν ροκ σταρ. Σαν ένα Σωτήρα που θα σώσει το ΣΥΡΙΖΑ, το έτερο υποτιθέμενο κόμμα εξουσίας. Καμία πολιτική θέση, κανένα ιδεολογικό στίγμα, καμία πρόταση για το μέλλον του Λαού και της Πατρίδας παρά μόνο το τι ώρα πήγε γυμναστήριο, τι φόρεσε και πόσες κουταλιές ζάχαρη είχε ο καφές του. Ο αγώνας γνήσιων αριστερών ντροπιάζεται και εξευτελίζεται, όπως και το ίδιο το κόμμα, που δεν θυμίζει σε τίποτα τις αριστερές καταβολές του. Κι αν με τον Τσίπρα έκανε στροφή προς το κέντρο και δεξιά, με τον Κασσελάκη, αν τελικά εκλεγεί, σίγουρα θα ανήκει στον δεξιό χώρο.

Την ίδια στιγμή, το ΠαΣοΚ μιλάει πολιτικά, έχει συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα και οραματίζεται μια Ελλάδα αυτάρκη, Ανεξάρτητη και διεθνώς ανταγωνιστική. Με επίκεντρο τον μη Προνομιούχο, τον φτωχό Έλληνα, τον άνθρωπο που είναι στο περιθώριο. Την νέα γενιά και την οικογένεια. Με προτάσεις και λύσεις όπως είναι η Κοινωνική Κατοικία, το Δυνατό Δημόσιο Πανεπιστήμιο, η Πράσινη Οικονομία, το Ισχυρό  Ε.Σ.Υ, η Δημόσια Ασφάλιση, task force για τις πληγείσες περιοχές της Θεσσαλίας, επαναφορά των Εθνικών Συμβάσεων  Εργασίας και ο συνυπολογισμός των τριετιών καθώς και ο προσδιορισμός του κατώτατου Μισθού από τους Κοινωνικούς Εταίρους.

Τα ακούσατε πουθενά; Προφανώς όχι, γιατί το ΠαΣοΚ και ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν μπαίνουν σε διαδικασία δούναι και λαβείν με τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Κι αυτός είναι και ο λόγος που αποκλείονται από τα κανάλια. Ο Ανδρουλάκης, δηλαδή, δεν επιλέγει την εύκολη λύση της εξαγοράς αλλά τον δύσκολο δρόμο του Αγώνα και γι’ αυτό είναι παντού. Όχι στα ΜΜΕ. Στην Κοινωνία.

Αντί επιλόγου,

Η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, το ΠαΣοΚ, με Αγώνα, όντας παντού στην κοινωνία, χωρίς εξαρτήσεις, μαζί με την Νέα Γενιά και τον Εργαζόμενο Λαό θα δώσει την μάχη για την ανατροπή του status quo  που θέλουν να μας επιβάλλουν. Με ιδεολογικό πρόσταγμα την προστασία του μη προνομιούχου, μέσα από τις αρχές του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, για την ανατροπή του Συντηρητισμού και των συμφερόντων. 

΄΄Σωτήρες και Μεσσίες΄΄ δεν υπάρχουν όσο κι αν θέλουν κάποιοι να μας πείσουν για το αντίθετο. Το πάθος για το όραμα της Αλλαγής και ο Αγώνας είναι αυτά που θα πρέπει να διαποτίσουν την κοινωνία μας για να μπορέσουμε να φτιάξουμε μια Πατρίδα έτσι όπως την ονειρευόμαστε. Ανεξάρτητη, με ισχυρή Δημοκρατία, με Κράτος Δικαίου και Πρόνοιας, που θα προστατεύει τον ευάλωτο και θα δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους.

Και όπως έγραψε, η Αλλαγή δεν είναι ένα σύνθημα, είναι στάση ζωής. Και το πάθος μας είναι τόσο μεγάλο που να είστε σίγουροι ότι θα τα καταφέρουμε.