Γράφει ο “Σαλβαδόρ”.

“Πιστεύω στο σοσιαλιστικό όνειρο… Ξέρω ότι αυτό θα αγγίξει ίσως τα παιδιά των παιδιών μας, αλλά πιστεύω σ’ αυτό. Λεν ότι το μέλλον της ανθρωπότητας είναι απρόσμενο, εγώ λέω ότι απρόσμενο είναι το μέλλον γι αυτούς που δεν προσβλέπουν”.

Ο Γεώργιος Γεννηματάς αποτέλεσε το σύμβολο και το παράδειγμα του αγνού Σοσιαλιστή, του ιδεολόγου σύμβολο, του επιστήμονα πρότυπο. Πολλοί σοφιστές και θεωρητικοί του Σοσιαλισμού μίλησαν για τα ιδεώδη και τις αξίες της κοινωνικής απελευθέρωσης και της ισότητας μέσα από δυσνόητα λεκτικά πειράματα, ενώ λίγοι έως απειροελάχιστοι όπως ο Γεννηματάς μίλησαν για αυτό το πολιτικά πανανθρώπινο όραμα με λόγια απλά, απευθυνόμενος στα γνήσια λαϊκά στρώματα, στην μεγάλη κ’ πλατιά λαϊκή βάση.
Ήταν ο πολιτικός που πρώτα μέσα από την δική του σπουδή και επιστημονική κατάρτιση, μίλησε για την ανάγκη της κοινωνικοποίησης της υγείας ως καθήκον και όχι ως μακρινό όραμα.
Για την ανάγκη η επιστήμη να καταστεί πραγματικός υπηρέτης του ανθρώπου στην ουσία της και όχι μόνο στο θεωρητικό πλαίσιο της συνταγματικότητας. Γιατί ήξερε πάρα πολύ απλά ότι η ιστορική ευκαιρία και το καθήκον της κεντροαριστεράς και του Σοσιαλισμού, δεν ήταν να φωνάζει απλά και να ασκεί στείρα αρνητικότητα, αλλά ευρισκομένη όντας η κέντρο αριστερά σε θέση εξουσίας, να πράξει το καθήκον της μέσα από την πρόνοια και το έργο του Κοινωνικού Σοσιαλισμού στην κοινωνία, με έργα ανθρωπιστικής μεταρρύθμισης και όχι με προφορικές ιδεολογικές κορώνες.
Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, η Κοινωνικοποίηση της ως όρος και μετρό ασφάλισης, η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και η συνταγματική κατοχύρωση της με την πραγμάτωση της Εθνικής Συμφιλίωσης, αλλά και η μεταρρυθμιστική τομή στην κυβερνητική πολιτική μέσα στην κοινωνία ήταν η Σοσιαλιστική παρακαταθήκη του Γεωργίου Γεννηματά και του ΠΑΣΟΚ στην πράξη.