Γερουλάνος: Γιατί ο κ. Μητσοτάκης βλάπτει τη χώρα

Ποιος βάζει όριο στον ανεξέλεγκτο θεσμό του Πρωθυπουργού;

Η παρουσία του Πρωθυπουργού στη ΔΕΘ επιβεβαίωσε ότι η Ελλάδα μπαίνει σε μια παρατεταμένη περίοδο αστάθειας και ανασφάλειας. Δεν είναι μόνο ότι ο ίδιος αντιλαμβάνεται την Ελλάδα ως άλλη χώρα, έχοντας ελάχιστη επαφή με το τι περνάει το ελληνικό νοικοκυριό και η μικρομεσαία επιχείρηση. Είναι και ότι τώρα που πρέπει να συζητήσουμε για το πως θα πορευτούμε, πως θα μοιράσουμε τον πλούτο δίκαια, πως θα φέρουμε πίσω τα παιδιά μας από το εξωτερικό, πως δεν θα αφήσουμε καμία Ελληνίδα και κανέναν Έλληνα να μείνει πίσω, ο κ. Μητσοτάκης επιστρέφει την πολιτική αντιπαράθεση σε διαδικασίες που θα έπρεπε να έχουμε λύσει εδώ και δεκαετίες: Ποιος βάζει όριο στον ανεξέλεγκτο θεσμό του Πρωθυπουργού;

Οι εκλογές δεν θα απαλλάξουν τον κ. Μητσοτάκη από την πολιτική δίνη στην οποία μπήκε, με δική του πρωτοβουλία, όταν έβαλε την ΕΥΠ στο Πρωθυπουργικό γραφείο και άρχισε να παρακολουθεί πολιτικούς του αντιπάλους. Σε τέτοιες περιπτώσεις η ψήφος δεν λειτουργεί ως Κολυμβήθρα του Σιλωάμ. Όσο και αν προσπαθήσει να επιβάλει νομοθετικά την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος σε σχέση με άλλα κόμματα, δεν θα μπορέσει να επιβάλει σε κανέναν να τον εμπιστευτεί ξανά, είτε βρίσκεται στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση. Όσο είναι αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας θα αφήνει στο πολιτικό σκηνικό ένα κενό εμπιστοσύνης που δεν αρμόζει στην κρισιμότητα της πολιτικής συγκυρίας. Πολιτικοί φίλοι και εχθροί θα αναρωτιούνται: Με παρακολουθούσε; Τι γνωρίζει για μένα; Τι γνωρίζει για τον διπλανό μου; Κάθε λέξη του από εδώ και πέρα αντί για πηγή ηρεμίας και έμπνευσης, όπως αρμόζει σε έναν Πρόεδρο κόμματος που διεκδικεί εξουσία, θα είναι πηγή ανασφάλειας και απαξίωσης. Σε μια εποχή γεμάτη κινδύνους και ευκαιρίες, ένας πολιτικός κόσμος που κοιτάζει πίσω από την πλάτη του δεν μπορεί να οδηγήσει την χώρα μπροστά.

Σήμερα, ο κ. Μητσοτάκης είναι το πρόβλημα που πρέπει να λύσει το ίδιο το κυβερνών κόμμα. Όσο είναι αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, κρατάει την πολιτική ζωή του τόπου σε ομηρία. Και πριν και μετά τις εκλογές. Όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα. Πρωθυπουργοί που δεν γνωρίζουν τα όρια της εξουσίας τους είναι παράγοντες αποσταθεροποίησης για οποιαδήποτε πολιτισμένη χώρα και ξένο σώμα, για κάθε Δημοκράτη που σέβεται τον εαυτό του. Όσο πιο γρήγορα φεύγουν, τόσο καλύτερα για τον τόπο.