Για μια θέση στον Ήλιο… 

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα, αγαπήθηκε όσο κανένα πολιτικό κόμμα στη νεότερη ιστορία της χώρας. Του Ανδρέα, που έφυγε σαν σήμερα πριν από 24 χρόνια, του σπουδαίου οικονομολόγου, του οραματιστή πολιτικού και του χαρισματικού ηγέτη που ουδείς μεταγενέστερος μπόρεσε να αντικαταστήσει ή να σταθεί αντάξιος της παρακαταθήκης του.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. προσέφερε στη χώρα και αγωνίστηκε για την Αλλαγή, όμως μετά το θάνατο του ιδρυτή του συμβιβάστηκε για τη διατήρηση της εξουσίας, με συνέπεια την ιδεολογική του αλλοίωση στο όνομα του εκσυγχρονισμού και των “χορηγιών” σε υπουργούς του. Στις 23 Απριλίου του 2010 ο τότε Πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου από το ακριτικό Καστελλόριζο, ανακοινώνει αιφνιδίως τη προσφυγή της Ελλάδας στο μηχανισμό στήριξης, η σχέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τη λαϊκή του βάση κλονίζεται. Στις 21 Ιουνίου 2012, σχηματίζεται η κυβέρνηση συνεργασίας Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ. – ΔΗΜ.ΑΡ. με πρόεδρο τον Αντώνη Σαμαρά και αντιπρόεδρο τον Βαγγέλη Βενιζέλο, η σχέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τα μέλη του κλονίζεται. Όπως σε μία ερωτική σχέση, το πάθος εύκολα μετατρέπεται σε μίσος, έτσι συμβαίνει και στην πολιτική… Από 44% στις εθνικές εκλογές του 2009, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. λαμβάνει μόλις 4,7% στις εθνικές εκλογές του Ιανουαρίου του 2015. Έγκλημα και τιμωρία!

Σε παράλληλο χρόνο, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. από Αριστερά του Κολωνακίου και της Μπουρζουαζίας μετατρέπεται γρήγορα σε κόμμα εξουσίας. Από ένας ασπόνδυλος πολιτικός χώρος που μετά βίας εξασφάλιζε την είσοδό του στη βουλή, δίχως ποτέ να αποκτήσει ισχυρές τοπικές και νομαρχιακές οργανώσεις, με ελάχιστη μέχρι τότε παρουσία στην αυτοδιοίκηση αλλά με ταχύτατα αντανακλαστικά του νεαρού Προέδρου του, Αλέξη Τσίπρα εκτόξευσε τα εκλογικά του ποσοστά! Πλήθος στελεχών και βουλευτών του ΠΑ.ΣΟ.Κ. εν μια νυκτί  προσχώρησαν στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και αναβαπτίστηκαν “αντιμνημονιακοί” στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ, προκειμένου να αντιμετωπίσουν το παλαιό και το διεφθαρμένο, του οποίου όμως υπήρξαν αναπόσπαστο κομμάτι και μετέπειτα ξαναψήφισαν μνημόνια! Η Αριστερή Πλατφόρμα συγκρούστηκε και αποχώρησε σύντομα, αλλά οι Παπαδημούληδες παραμένουν… Δυστυχώς και πάλι, η ιδεολογία υποχωρεί μπροστά στην εξουσία! Παρά ταύτα, ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. διατηρεί ένα σημαντικό εκλογικό ποσοστό, στερείται όμως στελεχών με την απαιτούμενη γνώση και σοβαρότητα προκειμένου να δημιουργηθεί μια Αριστερά της Ευθύνης και όχι της αυταπάτης ή της στείρας συνθηματολογίας. 

Ως γνωστόν, ο ελληνικός λαός ξεχνά γρήγορα και πάντοτε ψηφίζει για να τιμωρήσει την προηγούμενη κυβέρνηση και όχι για να επιδοκιμάσει την επόμενη. Πλέον στις ζωές μας με τη λαϊκή ετυμηγορία, ήλθε η Κυβέρνηση της Ν.Δ., πανέτοιμη να εφαρμόσει το νεοφιλελεύθερο πρόγραμμα της. Μας έκλεισε σπίτι και με σύμμαχο τον κορωνοϊό ψηφίζει νόμους σε βάρος των πολιτών, των εργαζομένων, του περιβάλλοντος…

Το ΚΙΝ.ΑΛ. στη σημερινή βουλή με μόλις 22 βουλευτές, επιδιώκει να ασκήσει υπεύθυνη αντιπολίτευση. Δυσκολεύεται όμως να πείσει τον πολλάκις προδομένο λαό να επιστρέψει σε αυτό. Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έχοντας χάσει το ηθικό πλεονέκτημα, που είχε πριν την ιδιότυπη συγκυβέρνηση με τους ΑΝ.ΕΛ. και πριν το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου του 2015, ψάχνει το βηματισμό του. Ο Τσίπρας έπαψε πια να γοητεύει τα πλήθη, αλλά ελέγχει το κόμμα του. Η Γεννηματά προσπαθεί αλλά δεν μπορεί να ηγηθεί της Κεντροαριστεράς. Ο Κουτσούμπας είναι συνεπής στις ιδέες του αλλά επιμένει σε κομματικούς δογματισμούς. Ο Βελόπουλος ασχολείται με τηλεπωλήσεις και ο Βαρουφάκης παραμένει ένας αμφιλεγόμενος πολιτικός. Αντιθέτως, ο Μητσοτάκης σχεδόν ανενόχλητος και με την επί χρήμασι καθολική στήριξη των Μ.Μ.Ε. κυβερνά, εξυπηρετεί τους γαλάζιους φίλους του με την επιλεκτική και αδιαφανή (με πρόφαση τη πανδημία) διάθεση κρατικού χρήματος, ιδιωτικοποιεί τα κοινωνικά αγαθά και με τη ρητορική του αφηγήματος «Μένουμε Σπίτι» προετοιμάζει το έδαφος για  5ο  μνημόνιο.

Την ίδια στιγμή, οι οργανώσεις του ΚΙΝ.ΑΛ. ανά την Ελλάδα είναι αποδεκατισμένες, οι ψηφοφόροι του γερασμένοι, η Νεολαία του ανύπαρκτη, ενώ ο σύγχρονος πολιτικός λόγος έχει υποκατασταθεί από αναμνήσεις και νοσταλγία της ένδοξης δεκαετίας του ’80. Ο πλανήτης όμως συνεχίζει να γυρίζει και οι εξελίξεις τρέχουν! Η Κυβέρνηση εφαρμόζει τις πολιτικές της, η φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης είναι αναπόφευκτη,  η υγεία και η παιδεία υποχρηματοδοτούνται, το περιβάλλον υποβαθμίζεται και η αντιπολίτευση στο σύνολό της παραμένει κατώτερη των εθνικών περιστάσεων και των λαϊκών αναγκών.

Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει μαγική συνταγή για το ΚΙΝ.ΑΛ. Αρκετοί θεωρούν ότι θα πρέπει να συμπορευθεί με το ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στα πλαίσια μίας προγραμματικής συμφωνίας για ένα προοδευτικό μέτωπο (πρόταση που απέρριψε πάντως πριν λίγες ημέρες η ηγεσία του) ενώ άλλοι επιθυμούν να συρθεί πίσω από τη Ν.Δ. Τα περισσότερα μέλη του, θα έλεγα ότι προτιμούν το ΚΙΝ.ΑΛ. να συνεχίσει την αυτόνομη πορεία του με την ελπίδα του επαναπατρισμού ψηφοφόρων και της στελεχιακής ανανέωσης, αλλά συνάμα τον κίνδυνο της πολιτικής του εξαφάνισης. Στη περίπτωση αυτή, τα πάντα θα κριθούν από το αποτέλεσμα των επόμενων εθνικών εκλογών, οι οποίες θα διεξαχθούν με το σύστημα της απλής αναλογικής. 

Εάν το ΚΙΝ.ΑΛ. δεν καταφέρει να αυξήσει τη δύναμή του, τότε η Πρόεδρος, η κοινοβουλευτική ομάδα και η κεντρική επιτροπή του θα κληθούν να λάβουν γενναίες αποφάσεις. Ας μην ξεχνούν, ότι το ΠΑ.ΣΟ.Κ. ιδρύθηκε για να υπηρετεί τον ελληνικό λαό και τις αρχές της Διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη, όχι μία μικρή ομάδα πολιτικών γύρω από τον εκάστοτε αρχηγό του. Ουδέποτε στην ιστορία του υπήρξε ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας που να βολεύεται στην ασφάλεια ενός χαμηλού ποσοστού. Ας μη φοβηθούν λοιπόν την αποδόμηση μίας ξεπερασμένης και συγκεντρωτικής κομματικής λογικής, αλλά να επιζητήσουν την ανασύσταση της κοινωνίας των ενεργών πολιτών και των κινημάτων που θα αντιταχθεί στη νέα επιβαλλόμενη κανονικότητα! Όπως άλλωστε έγραψε ο Θουκυδίδης πριν σχεδόν 2.500 χρόνια, “Τοῦ δέ πολέμου οἱ καιροί οὐ μενετοί”.

Αργοστόλι, 23/6/2020

Λευτέρης Γερ. Κρητικός

Δικηγόρος