“Γιατί θα πάω στην πορεία για τα Τέμπη” – Της Άννας Παπαδοπούλου

Πρόλογος

Η τραγωδία των Τεμπών δεν ήταν απλώς ένα σιδηροδρομικό δυστύχημα. Ήταν η αποκάλυψη των πιο σκοτεινών πτυχών ενός κράτους που αδυνατεί να προστατεύσει τους πολίτες του, που σπεύδει να αποποιηθεί ευθύνες και που, δύο χρόνια μετά, συνεχίζει να τους εμπαίζει. Οι οικογένειες των θυμάτων, αλλά και η ελληνική κοινωνία, δεν ζητούν τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από την αλήθεια και τη δικαιοσύνη.

Η Άννα Παπαδοπούλου, Γραμματέας του Τομέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, τοποθετείται με σαφήνεια και αποφασιστικότητα: η μνήμη των θυμάτων απαιτεί διαφάνεια, λογοδοσία και σεβασμό. Σε μια κοινωνία που παλεύει για αλήθεια και δικαιοσύνη, η διεκδίκηση αυτών των αξιών δεν είναι απλώς μια πολιτική στάση, αλλά μια θεμελιώδης υποχρέωση απέναντι στη Δημοκρατία.

Το κείμενο της Άννας Παπαδοπούλου:

Tην 28^η Φεβρουαρίου 2023 επί 12’ λεπτά δύο τρένα κινούνταν σε αντίθετη τροχιά στην ίδια σιδηροδρομική γραμμή, με αποτέλεσμα τη σύγκρουση, την πυρκαγιά και τον θάνατο 57 συνανθρώπων μας. «Τα 12’ σκιαγραφούν ένα ολόκληρο κράτος», θα πει πρόσφατα σε συνέντευξή της η μητέρα των αδικοχαμένων διδύμων αδερφών Πλακιά και θεία της Αναστασίας Πλακιά. Ίσως να μην μπορεί να συνοψιστεί πιο εύστοχα η τραγωδία των Τεμπών σε ό,τι αφορά την ευθύνη του κράτους.

Στις μέρες που ακολούθησαν, οι πολίτες παρακολουθήσαμε την Κυβέρνηση και τον ίδιο τον Πρωθυπουργό να προχωρούν σε διαγγέλματα, δηλώσεις, συνεντεύξεις και απόδοση ευθυνών σε οποιονδήποτε άλλο πλην της Κυβέρνησης. Παρακολουθήσαμε τη σπουδή τους να «ξεμπερδέψουν», αποδίδοντας το δυστύχημα στο «ανθρώπινο λάθος», στην «κακιά την ώρα», στις διαχρονικές παθογένειες. Tη σπουδή τους να προκαταβάλουν τη Δικαιοσύνη, της οποίας απολύτως όψιμα και πρόσφατα γίναν τιμητές.

Δύο χρόνια μετά είμαστε μάρτυρες μιας ιστορίας που εξελίσσεται όλο και χειρότερα, βυθίζοντας τη χώρα σε μεγαλύτερη αβεβαιότητα και ανασφάλεια. «Μπάζωμα», στυγνή συκοφάντηση όσων μιλούσαν για αυτό, τάχα θεωρίες συνωμοσίες για εύφλεκτο υλικό που τελικά επιβεβαιώνονται, κοπτορραπτική σε ηχητικά, βίντεο που εμφανίζονται μετά από δύο χρόνια σχεδόν «κατά παραγγελία», μια εξεταστική – ντροπή για την ελληνική Βουλή, ψέματα κατ’ επανάληψη, εσχάτως προσωπικές επιθέσεις ακόμη και εναντίον των συγγενών των θυμάτων.

Δεν έχουμε πια οξυγόνο.  Οι οικογένειες των θυμάτων και η ελληνική κοινωνία δεν αντέχουν  άλλο την απαξίωση και τον εμπαιγμό.

Την 28η Φεβρουαρίου του 2025 θα είμαι στα Τέμπη, για να τιμήσω τη μνήμη των νεκρών των Τεμπών και να δηλώσω τη συμπαράστασή μου στις οικογένειές τους.

Θα είμαι εκεί, απαιτώντας Αλήθεια, Δικαιοσύνη, Διαφάνεια, Λογοδοσία.

Απαιτώντας τον σεβασμό στη ζωή και την ασφάλεια των πολιτών.  

Θα είμαι εκεί ενάντια σε όσους βλέπουν δήθεν απόπειρες αποσταθεροποίησης της χώρας και κατασκευάζουν «εθνικούς εχθρούς».

Θα είμαι εκεί γιατί η Δημοκρατία δεν είναι δεδομένη, αλλά μια συνεχής διεκδίκηση, επαγρύπνηση και συμμετοχή από όλους και για όλους τους πολίτες.  

Θα είμαι εκεί γιατί το οξυγόνο της Δημοκρατίας, είναι η Δικαιοσύνη.