Γιώργος Μπουλμπασάκος: “Η μεγάλη πρόκληση”

Γράφει ο Γιώργος Μπουλμπασάκος, Γραμματέας Τομέα Υγείας ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής & Μέλος Σ.Ε Ανανεωτικής Αριστεράς

Μετά από μισό αιώνα, το Κίνημά μας βρίσκεται σε ένα σταυροδρόμι. Όσοι ζήσαμε την στιγμή που το ΠΑΣΟΚ το 1974 είχε την πρώτη του εκλογική καταγραφή, γνωρίζουμε ότι σήμερα για πολλούς λόγους δεν μπορεί να επαναληφθεί η πορεία που μας οδήγησε στη μεγάλη αλλαγή του 1981.Μπορώ να αναφέρω  δύο σημαντικούς:

-Το μεγάλο κοινωνικό ρήγμα με τις δυνάμεις των μη προνομιούχων, που προέκυψε από την διαχείριση της οικονομικής κρίσης τα μνημονιακά χρόνια και αυτό δύσκολα επουλώνεται, και φυσικά την έλλειψη μιας ηγετικής φυσιογνωμίας του επιπέδου του Ανδρέα Παπανδρέου.

Αυτό που δεν μπορούμε όμως να το κάνουμε μόνοι μας, είμαστε στην θέση να το δρομολογήσουμε με έναν αστερισμό δυνάμεων από το μεταρρυθμιστικό κέντρο, την πολιτική οικολογία και με  δυνάμεις της ανανεωτικής αριστεράς. Η επιλογή αυτή προκύπτει από την στιγμή που αποφασίσαμε, να μην αποδεχθούμε τον ρόλο της ρυθμιστικής πολιτικής δύναμης που κατακτήσαμε στις εκλογές του 2019. Σωστά θεωρήσαμε τότε ότι η μάχη για την ηγεμονία της κεντροαριστεράς παραμένει επίδικο και ότι η  κυριαρχία στο εκλογικό σώμα της προοδευτικής παράταξης, αποτελεί στρατηγική μας στόχευση και σε καμία περίπτωση δεν παραχωρούμε στο ΣΥ.ΡΙΖ.Α το χώρο αυτό. Μάλιστα είπαμε ότι το Κίνημα Αλλαγής πρέπει και μπορεί ξανά να εκφράσει πολιτικά μια νέα συμμαχία της μεσαίας τάξης με τους λιγότερο προνομιούχους συμπολίτες μας με το διαχρονικό αίτημα ανάπτυξης με κοινωνική δικαιοσύνη.  Η μεγάλη πρόκληση είναι το αίτημα αυτό να το προσαρμόσει στην Ελλάδα του 21ου αιώνα με ισχυρό μήνυμα και στοχευμένες πολιτικές πρωτοβουλίες. Η σύγκρουση προοδευτικών μεταρρυθμιστικών δυνάμεων με τους λαϊκιστές εξελίσσεται παράλληλα στην Ελλάδα και την Ευρώπη  με  τη σχηματική διαίρεση Πρόοδος – Συντήρηση που παραμένει ενεργή τόσο στις δυτικές κοινωνίες, όσο και στη χώρα μας. Απέναντι σε ένα συντηρητικό πολιτικό σχέδιο που μεγαλώνει τις ανισότητες, αφυδατώνει τα θεσμικά αντίβαρα της δημοκρατίας μας και ουσιαστικά αφαιρεί την δυνατότητα στη νέα γενιά να ονειρεύεται ένα καλύτερο μέλλον, χρειάζεται μια προοδευτική απάντηση. Με τι τρόπο θα συγκροτηθεί ο προοδευτικός πόλος της νέας αλλαγής είναι το ζητούμενο, και αυτό θα πρέπει να απασχολήσει την πολιτική ατζέντα των υποψηφίων προέδρων για τις εσωκομματικές εκλογές του Οκτωβρίου.

Έχουμε πολλά παραδείγματα από την ευρωπαική εμπειρία,  αλλά και η δική μας παλαιότερη και πρόσφατη μπορεί να βοηθήσει.

Πρέπει να πάρουμε πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός μεγάλου κόμματος της Κεντροαριστεράς. Αυτό δεν γίνεται με αποκλεισμούς, περιχαρακώσεις και εγωισμούς. Να απευθυνθούμε στον προοδευτικό χώρο σε όλους που αυτοπροσδιορίζονται ως κεντρώοι, οικολόγοι, σοσιαλδημοκράτες και αριστεροί της ανανέωσης. Αν κάποιοι αυτοαποκλείονται ή θέτουν προϋποθέσεις αποκλείοντας άλλους είναι δικό τους πρόβλημα. Η προσπάθεια θα γίνει με τους πρόθυμους. Με αυτούς που είναι πρόθυμοι και έτοιμοι να θυσιάσουν προνόμια και μικροκομματικά οφέλη στον βωμό της κοινωνικής ανάγκης. 

Οι μεγάλοι άξονες, της εξωτερικής πολιτικής, του κοινωνικού κράτους, της παιδείας, των θεσμών, το αναπτυξιακό μοντέλο και τα φλέγοντα ζητήματα της εργασίας, είναι το πεδίο συνεννόησης. 

Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής διαθέτει τα πολιτικά εχέγγυα να αναλάβει αυτή την πρωτοβουλία και η πρόσφατη πολιτική του ιστορία το αποδεικνύει.

Η δημιουργία της Δημοκρατικής Συμπαράταξης με την Δημοκρατική Αριστερά το 2015,η δημιουργία του Κινήματος Αλλαγής το 2017 με το Ποτάμι, με ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ και άλλες δυνάμεις κράτησαν ζωντανό τον χώρο, και σήμερα  μας επιτρέπει περισσότερη αισιοδοξία.

Περισσότερο ελπιδοφόρο και αποτελεσματικό αποδείχθηκε και το παράδειγμα από τις εκλογές στον μεγαλύτερο Δήμο της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής με τον Χάρη Δούκα, απέδειξε ότι τα κάστρα πέφτουν όταν κινητοποιούνται οι κοινωνικές δυνάμεις που αυθεντικά εκφράζουν τις ανάγκες των πολιτών.

Η μεγάλη κοινωνική βάση της Δημοκρατικής Παράταξης θα εμπιστευτεί μια ηγεσία που δεν βολεύεται με λιγότερο ουρανό.