Μετά από επικοινωνία του “Τhe Socialist” με τον Βουλευτή Επικρατείας του Κινήματος Αλλαγής, Γιώργο Καμίνη, ο ίδιος, τοποθετήθηκε σχετικά με όλα όσα διαδραματίστηκαν και βρίσκονται σε εξέλιξη στο προσφυγικό camp στη Μόρια της Λέσβου:

“Δυστυχώς η χθεσινή πυρκαγιά στη Μόρια ήταν μια προδιαγεγραμμένη εξελιξη. Μια τραγωδία που περίμενε να συμβεί. Από την πρώτη στιγμή της πανδημίας το Κίνημα Αλλαγής έχει εστιάσει στον πλημμελέστατο τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση επέλεξε να διαχειριστεί την υγειονομική θωράκιση των προσφυγικών δομών και ιδιαίτερα της Μόριας που έχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα. Ο χρόνιος υπερσυνωστισμός και η πανδημία έφεραν τελικά αυτό το εκρηκτικό αποτέλεσμα. Και οι ευθύνες είναι διαχρονικές. Τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, που δημιούργησε ουσιαστικά τον εγκλωβισμό στα νησιά υπογράφοντας την Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας, όσο και η Νέα Δημοκρατία, έχουν αποτύχει παταγωδώς να διαχειριστούν την κατάσταση.

KANE “ΚΛΙΚ” ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΓΙΝΕ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΗΣ ΣΤΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΣΥΝΔΡΟΜΗΤΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΟΥ “THESOCIALIST.GR” ΜΗΝ ΧΑΣΕΤΕ ΤΟ 1ο ΤΕΥΧΟΣ -ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ

Και το πρόβλημα δεν εξαντλείται στη Μόρια: αυτή τη στιγμή, εξαιτίας των αποφάσεων του Υπουργείου, δομές φιλοξενίας όπως της Μαλακάσας, του Ελαιώνα και του Σχιστού, ήδη σε υγειονομικό αποκλεισμό λόγω της έξαρσης κρουσμάτων, είναι και αυτές υπερφορτωμένες. Διατρέχουμε λοιπόν τον κίνδυνο να έχουμε και σ’αυτές τις δομές εντάσεις αντίστοιχες με αυτές που οδήγησαν στη χθεσινή πυρκαγιά.

H κυβέρνηση οφείλει να επανεξετάσει συνολικά την πολιτική της στο προσφυγικό. Σε ένα θέμα που θα έπρεπε κατεξοχήν να αντιμετωπιστεί με συναίνεση, έχει επιλέξει εξαρχής να κατασκευάζει μόνο εχθρούς: την αντιπολίτευση, τους νησιώτες και τις τοπικές κοινωνίες, τις ΜΚΟ, τους διεθνείς οργανισμούς, τους New York Times: οποιονδήποτε δεν προσαρμόζεται στη θεώρησή της για το ζήτημα. Επαναλαμβάνουμε τους τρεις άξονες της εξομάλυνσης της κατάστασης, έτσι όπως τους έχουμε θέσει επανειλημμένα ως Κίνημα Αλλαγής: άμεση αποσυμφόρηση των νησιών, ισχυρή πίεση στην Ευρώπη για καταμερισμό της ευθύνης, ισχυρές πολιτικές ένταξης, με ευρωπαϊκά κονδύλια, των αναγνωρισμένων προσφύγων.