Άρθρο του Γιώργου Καμίνη στην εφημερίδα Παρασκήνιο

Ήταν μια από εκείνες τις σπάνιες στιγμές εθνικής ομοψυχίας, εκείνης που αναζητούμε εναγωνίως στις πιο δύσκολες στιγμές της ιστορίας της πατρίδας μας. Αντιμέτωπη με την κυνική και μεθοδευμένη πρόκληση του κ. Ερντογάν στα σύνορα του Έβρου, η ελληνική
κοινωνία συσπειρώθηκε, τάχθηκε στο πλευρό των αποφάσεων της ελληνικής πολιτείας, όπως εκφράστηκαν από την κυβέρνηση, και αρνήθηκε να υποκύψει σε έναν απάνθρωπο εκβιασμό.

Όλοι ευχόμαστε αυτή η συγκεκριμένη κρίση να εκλείψει σταδιακά για να αποφευχθούν τα χειρότερα: μια κλιμάκωση αυτή την εποχή δεν μπορεί παρά να είναι επιζήμια για την εθνική οικονομία, την κοινωνική συνοχή, την ίδια την υπόσταση της χώρας ως κράτους δικαίου. Όταν, όμως, με το καλό γίνει αυτό, το πιο δύσκολο κομμάτι θα παραμένει ακόμα σε εκκρεμότητα: πως θα καταστήσουμε το προσφυγικό / μεταναστευτικό μια διαχειρίσιμη πρόκληση που δεν απειλεί να ανατινάξει την κοινωνία στον αέρα. Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δεν είναι απλή: περνάει εξίσου από τα υπουργικά γραφεία πέριξ της Πλατείας Συντάγματος, τις αίθουσες συνεδριάσεων των Βρυξελλών αλλά και τα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια όλης της χώρας.

Το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα που ήρθε για να μείνει. Υπάρχουν συγκεκριμένα παγκόσμια προβλήματα (ένοπλες συγκρούσεις, εμφύλιοι πόλεμοι, κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες, αυταρχικά καθεστώτα, η κλιματική αλλαγή) που θα συνεχίζουν να αναγκάζουν ανθρώπους από όλες τις γωνιές της Γης να αναζητούν ασφάλεια, ευημερία, ένα καλύτερο μέλλον. Χρειάζεται, λοιπόν, μακροπρόθεσμη και πολυεπίπεδη στρατηγική για τη διαχείριση αυτής της πραγματικότητας.

Γι’ αυτό και στο Κίνημα Αλλαγής ήμασταν οι πρώτοι που επιμείναμε τόσο πολύ για την σύγκληση του Συμβουλίου Πολιτικών Αρχηγών υπό τον Πρωθυπουργό: μια τέτοια πρωτοβουλία δεν θα είχε μόνο προφανή συμβολική αξία, εκπέμποντας ένα ισχυρό μήνυμα ομοψυχίας προς το εσωτερικό και το εξωτερικό. Θα μπορούσε παράλληλα να αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο μιας μακρόπνοης μεταναστευτικής πολιτικής για τη χώρα που θα αγκάλιαζε τις σημαντικές ευκαιρίες που προκύπτουν από τη μετανάστευση και θα
απέτρεπε τους όποιους υπαρκτούς κινδύνους. Μια τέτοια, καλά προετοιμασμένη, συνάντηση των πολιτικών αρχηγών, θα μπορούσε να κεφαλαιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο την εθνική ομοψυχία που είδαμε να δημιουργείται τις τελευταίες μέρες και να εγκαινιάσει έναν πραγματικό, εθνικό διάλογο για τη μετανάστευση, που επιτέλους πρέπει να γίνει.

Θα μπορούσαμε μάλιστα να φανταστούμε μικρά βήματα οικοδόμησης εμπιστοσύνης στο δρόμο προς αυτή τη συνάντηση: μια κεντρική συμφωνία της κυβέρνησης με την ΚΕΔΕ και τις περιφέρειες της χώρας ώστε να γίνει η αναγκαία διασπορά προσφύγων και μεταναστών σε όλη την επικράτεια, αποσυμφορίζοντας επιτέλους τα νησιά του Αιγαίου. Μια ενιαία γραμμή πίεσης προς την Ευρωπαϊκή Ένωση για να αναθεωρηθούν ιδεοληψίες και νομικά τερατουργήματα όπως ο κανονισμός του Δουβλίνου και η Κοινή Δήλωση ΕΕ-Τουρκίας, που στραγγαλίζουν τη δυνατότητα της Ελλάδας να ανταποκριθεί στις ανθρωπιστικές της υποχρεώσεις και τις επιταγές του διεθνούς δικαίου. Μια συμφωνία κορυφής μεταξύ των πολιτικών κομμάτων ώστε να απομονωθεί ο λόγος μίσους και οι ακραίες φωνές, που με τρόπο απεχθή και ξένο προς τα ελληνικά ιδεώδη δηλητηριάζουν τον δημόσιο διάλογο και οξύνουν τις αντιπαραθέσεις.

Η κυβέρνηση έχει λοιπόν αυτή τη χρυσή ευκαιρία: να αξιοποιήσει αυτή την εθνική ομοψυχία για να κάνουμε, ως χώρα, βήματα προς τα εμπρός. Να αφήσει πίσω τις αλλεπάλληλες παλινωδίες στο μεταναστευτικό, την ατολμία απέναντι στην Ευρώπη, την προσήλωση σε επικοινωνιακές κινήσεις άνευ ουσίας, που χαρακτήρισαν την πολιτική της τους τελευταίους οκτώ μήνες. Το Κίνημα Αλλαγής, έχει αποδείξει διαχρονικά πως στις κρίσιμες στιγμές βάζουμε πλάτη, προασπιζόμενοι το εθνικό συμφέρον, χωρίς να υπολογίζουμε οποιοδήποτε μικροπολιτικό κόστος. Είμαστε έτοιμοι να το κάνουμε και τώρα.

Στο μεταναστευτικό, ο χρόνος τρέχει και όλοι, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, κρινόμαστε.