“Η ανάγκη για ένα άλλο σχολείο είναι πιο ισχυρή από ποτέ…”. Γράφει ο Γιώργος Γεωργακόπουλος.

Του Γιώργου Γεωργακόπουλου

Η κατάθεση του σχεδίου νόμου αποτελεί μια εμβληματική επιλογή της κυβερνητικής πλειοψηφίας. Είναι μια επιλογή συνειδητή, μια επιλογή που υπονομεύει την δυναμική της δημιουργικής σύνθεσης στον χώρο της εκπαίδευσης. Η επιδεικτική αποφυγή διαλόγου με την εκπαιδευτική κοινότητα, το μαθητικό κίνημα και τους γονείς διαμορφώνει μια ισχυρή εικόνα ενός κράτους συγκεντρωτικού, ενός κράτους -όχημα του νέου συντηρητισμού- με διακριτό χαρακτηριστικό την επίδειξη θεσμικής αλαζονείας.
Είναι μια πράξη ξένη προς την ουσία του χώρου της Παιδείας και του αξιακού της φορτίου γενικότερα. Σήμερα όμως, είναι πιο αναγκαία από ποτέ η εκπόνηση δημόσιων πολιτικών με στρατηγικό σχέδιο και όραμα, με άξονα αναφοράς την κοινωνία και με πρόσημό τον άνθρωπο.
Οι παρεμβάσεις είναι διαχειριστικού χαρακτήρα και εξαντλούνται κυρίως στο εξεταστικό, την αξιολόγηση, την υιοθέτηση τιμωρητικών λογικών είτε αφορούν την διαγωγή είτε την φοίτηση στα ΕΠΑΛ για τα παιδιά άνω των 17, είτε για τους αναπληρωτές που δεν μπορούν να αναλάβουν υπηρεσία.
Καμία αναφορά σε ένα σχολείο διαφορετικό, με ευρύτερο παιδαγωγικό ρόλο, σε ένα σχολείο του πολιτισμού και της τέχνης. Η διακήρυξη για ένα σχολείο του μέλλοντος κατέληξε στην αποκάλυψη ότι η κυβέρνηση σχεδιάζει μακροπρόθεσμα την μεθόδευση της κατηγοριοποίησης των σχολείων με όχημα την εξωτερική αξιολόγηση. Μια επιλογή απροκάλυπτα ταξική και με μόνο κριτήριο την αποθέωση του νεοφιλελεύθερου αφηγήματος.
Αυτή η επιλογή προλειαίνει την εγκατάλειψη της ευθύνης άσκησης δημόσιων πολιτικών για την εκπαίδευση ως αρμοδιότητα της κεντρικής κυβέρνησης και διαμορφώνει με άξονα την εξωτερική αξιολόγηση την χάραξη ενός οδικού χάρτη που πρώτα θα οριοθετήσει την ανάθεση της αρμοδιότητας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στην τοπική αυτοδιοίκηση και σε δεύτερη φάση τον ολοκληρωτικό αποχαρακτηρισμό της ως δημόσιο αγαθό.
Η κυβερνητική πλειοψηφία δεν καταθέτει ένα σχεδιασμό για την ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων και αυτό αποτυπώνεται στην εμβληματική απουσία της ανάδειξης της ανάγκης για ένα πραγματικό Εθνικό Απολυτήριο.
Η επιλογή της ανάδειξης της αξιολόγησης σε κυρίαρχο μοτίβο πριν την υιοθέτηση πολιτικών που θα παρέμβουν οραματικά, δημιουργικά και μετασχηματιστικά στο πεδίο των συνθηκών άσκησης του εκπαιδευτικού έργου καταδεικνύει την αποσπασματικότητα και κυρίως την έλλειψη οράματος, στρατηγικού σχεδιασμού και της αναγκαίας χρηματοδότησης.
Αντί να δοθεί προτεραιότητα στο πως θα επιτευχθεί σαφής βελτίωση των παραμέτρων που προσδιορίζουν την σχολική ζωή και την εκπαιδευτική διαδικασία:
κτιριακές υποδομές
αναλογία μαθητών- εκπαιδευτικών
m2 ανά μαθητή μέσα στην τάξη
υλικοτεχνικός εξοπλισμός που θα οδηγήσει την εκπαίδευση στην 4η βιομηχανική επανάσταση
γραμματειακή υποστήριξη των διοικητικών υπηρεσιών της σχολικής μονάδας ώστε οι εκπαιδευτικοί να απαγκιστρωθούν από το άχθος της γραφειοκρατίας και να επικεντρωθούν στην ουσία της αποστολής τους
οργανωμένο σύστημα παροχής νοσηλευτικών υπηρεσιών και διασφάλισης του ελέγχου καταλληλότητας των παραμέτρων που προσδιορίζουν την δημόσια υγεία στην σχολική μονάδα
ανάδειξη της ανάγκης διαμόρφωσης δομών υποστηρικτικών σε επίπεδο συμβουλευτικής, ψυχολογίας και κοινωνικών υπηρεσιών.
ισχυρό σύστημα τεχνικής υποστήριξης σε επίπεδο λειτουργικότητας της καθημερινότητας του σχολείου
επαρκής υποστήριξη στο ζήτημα της φύλαξης των σχολικών μονάδων σε επίπεδο καθημερινής λειτουργίας
συστηματική, με στρατηγική στόχευση και σε βάθος χρόνου εκπόνηση προγραμμάτων επιμόρφωσης με άξονα τις ανάγκες του αύριο
εκπόνηση κατάλληλου υλικού από το ΙΕΠ για όλα τα μαθήματα που θα περιλαμβάνει σχέδια διδασκαλίας για κάθε ενότητα του σχολικού βιβλίου με αντίστοιχα φύλλα εργασίας και υλικό σε ηλεκτρονική μορφή δυνατή να γίνει αντικείμενο επεξεργασίας και προσαρμογής από τον εκπαιδευτικό με όρους σύγχρονους και δημιουργικούς
διαμόρφωση μισθολογικών απολαβών που θα διασφαλίζουν την αξιοπρεπή διαβίωση των εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους.
ανάδειξη της κοινωνικής σημασίας του εκπαιδευτικού και του ρόλου του
αναδεικνύεται η επιλογή της προτεραιοποίησης της αξιολόγησης σε σχέση με τις συνιστώσες που διαμορφώνουν τις συνθήκες άσκησης του εκπαιδευτικού έργου.
Η επιλογή να προσδιοριστούν τα ζητήματα του χώρου της Παιδείας μέσα από λογικές διαχειριστικές, χωρίς όραμα και μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό είναι μια επιλογή που δεν προσφέρει ουσιαστικά και δημιουργικά στην δημόσια συζήτηση για την Παιδεία.
Είναι η ώρα να αναδείξουμε την αποστολή του εκπαιδευτικού, του κρίσιμου ρόλου του σχολείου και της εκπαίδευσης.
Είναι η ώρα να προβάλουμε την ανάγκη για ένα σχολείο με διευρυμένο παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό ρόλο.
Είναι ανάγκη να υιοθετήσουμε μια νέα αντίληψη για το σχολείο του αύριο με την ουσιαστική ενσωμάτωση των πεδίων του πολιτισμού, της άθλησης, της μουσικής και της τέχνης στην εκπαιδευτική πραγματικότητα. Η επιλογή αυτή θα διασφαλίσει την ενίσχυση του ρόλου του σχολείου και θα προσδώσει προοπτική και όραμα στην εκπαιδευτική διαδικασία.
Η ανάγκη για δημιουργική σύνθεση και διάλογο επί των πραγματικών ζητημάτων είναι ζήτημα ουσίας και κυρίως είναι υπόθεση αισθητικής ως αξία της δημόσιας ζωής.
Είναι ζήτημα Παιδείας.