Η άνοδος της Ακροδεξιάς στην Ευρώπη και οι διεθνείς συμμαχίες της: Προβληματισμός και Προκλήσεις

Η ανάρτηση του πολιτευτή Α Θεσσαλονίκης με το ΠΑΣΟΚ Κίνημα Αλλαγής , Θωμά Παπαδόπουλου προκάλεσε συζητήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η ραγδαία άνοδος του ακροδεξιού, φιλοναζιστικού κόμματος AfD στη Γερμανία έχει σημάνει συναγερμό στις δημοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης. Με το ποσοστό του σχεδόν διπλασιασμένο, το κόμμα αυτό κερδίζει έδαφος μέσα σε μια κοινωνική και πολιτική συγκυρία όπου η ανισότητα βαθαίνει και ο αυταρχισμός αναδύεται ως εναλλακτική προοπτική για τη διαχείριση της εξουσίας.

Ο Θωμάς Παπαδόπουλος, υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ στην Α’ Θεσσαλονίκης, σχολιάζει τις διεθνείς διαστάσεις αυτής της εξέλιξης, εστιάζοντας σε έναν από τους πλέον επιδραστικούς υποστηρικτές της διεθνούς ακροδεξιάς: τον Έλον Μασκ. Ο ισχυρός επιχειρηματίας, γνωστός για την πολιτική του επιρροή και τη στενή σχέση του με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, έχει εκφράσει τη στήριξή του στο AfD, ένα κόμμα που, όπως σημειώνει ο κ. Παπαδόπουλος, «υποβαθμίζει το Ολοκαύτωμα και θαυμάζει τη Γερμανία του Χίτλερ».

Η τοποθέτηση αυτή αναδεικνύει μια ευρύτερη εικόνα: την εμφάνιση ενός νέου διεθνούς πολιτικού τόξου που συνδέει την ακροδεξιά στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και άλλες περιοχές του κόσμου. Η σύμπραξη αυτή, σύμφωνα με τον κ. Παπαδόπουλο, στοχεύει στην προώθηση αυταρχικών καθεστώτων, την υπονόμευση της δημοκρατίας και την ανακατανομή της ισχύος υπέρ μιας μικρής ελίτ.

Ένα από τα κρίσιμα ερωτήματα που θέτει είναι το εξής: πώς θα απαντήσουν οι δημοκρατικές δυνάμεις σε αυτή την πρόκληση; «Εάν οι Χριστιανοδημοκράτες και οι Σοσιαλδημοκράτες στη Γερμανία δεν καταφέρουν να δώσουν λύσεις στα προβλήματα της κοινωνίας, τότε ποιος θα διεκδικήσει την κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές;» ρωτά με νόημα, υπονοώντας ότι η αποτυχία του δημοκρατικού τόξου μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για ακόμα μεγαλύτερη ισχυροποίηση της ακροδεξιάς.

Η άνοδος των ανισοτήτων, όπως σημειώνει, δεν είναι μόνο θέμα πλούτου αλλά και εξουσίας. Οι οικονομικά ισχυροί, κατά τον κ. Παπαδόπουλο, σχεδιάζουν ένα σύστημα όπου η δημοκρατία λειτουργεί ως μέσο προς την εξουσία και όχι ως αυτοσκοπός. Ο Ντόναλντ Τραμπ αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα, καθώς ποτέ δεν αναγνώρισε την εκλογική του ήττα, υπονομεύοντας την ίδια την έννοια των δημοκρατικών διαδικασιών.

Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, η ευθύνη των πολιτικών κομμάτων που στηρίζουν τις δημοκρατικές αρχές και τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι μεγάλη. Το ερώτημα παραμένει: θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της εποχής ή θα αφήσουν τον δρόμο ανοιχτό για τη νομιμοποίηση του αυταρχισμού;