Ι.Μπατζαρακίδης: Ομάδες παραγωγών και καθετοποίηση της αγροτικής παραγωγής.

Γράφει ο Μπατζαρακίδης Ιωάννης*

Η καθετοποίηση της αγροτικής παραγωγής έχει πολλά συγκριτικά πλεονεκτήματα τα οποία συναντώνται στο σύνολο των καθετοποιημένων επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο.

Αυτά έχουν να κάνουν με την μείωση του κόστους των εμπορικών συναλλαγών, τον συγχρονισμό της ζήτησης και της αγοράς με την παραγωγική αλυσίδα, τη μείωση του ρίσκου και την στρατηγική ανεξαρτησία της επιχείρησης.

Στη γεωργία και στην κτηνοτροφία, η καθετοποίηση της παραγωγής παρουσιάζει το κερδοφόρο πρόσωπο της και τα πλεονεκτήματα της, μέσω ενεργειών όπως η σποροπαραγωγή, η ίδρυση μονάδων ξήρανσης και επεξεργασίας δημητριακών, η ίδρυση μεταποιητικών και τυποποιητικών μονάδων και τέλος η ίδρυση αγροκτηνοτροφικών συνεταιρισμών εμπορικού χαρακτήρα.

Η ελληνική αγροτική πραγματικότητα της επιδότησης και των δυσλειτουργιών δεν είναι σε καμιά περίπτωση αρκετά ώριμη, ώστε να υιοθετήσει στο σύνολο της ένα μοντέρνο και καινοτομικό μοντέλο όπως η καθετοποιημένη παραγωγή. Παρόλο το ρίσκο, ο Έλληνας παραγωγός οφείλει να έρθει σε επαφή με τέτοιες εναλλακτικές μορφές διαχείρισης της εκμετάλλευσης του, αφενός για να εξασφαλίσει την ποιότητα των πρώτων υλών, αφετέρου για να έχει άμεση επαφή με τον τελικό αποδέκτη του παραγόμενου προϊόντος.

Ο ελληνικός αγροτικός τομέας είναι μεγάλος σε σημασία αλλά εύθραυστος και με μια περιορισμένη διείσδυση στις διεθνείς αγορές καθώς βρίσκεται αντιμέτωπος με ποικίλους κινδύνους και προκλήσεις αλλά και με ευκαιρίες στις οποίες θα πρέπει να ανταποκριθεί με τον αποτελεσματικότερο τρόπο.

Σήμερα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι αγρότες είναι:

*Το μικρό μέγεθος και ο πολυ-τεμαχισμός της εκμετάλλευσης,

*η αποεπένδυση και η έλλειψη βασικών γνώσεων/δεξιοτήτων των απασχολουμένων.

*η απόκλιση μεταξύ τιμών παραγωγού και καταναλωτή και η συνεχής αύξηση του κόστους των εισροών.

*Το υψηλό κόστος της ενέργειας.

*Η έλλειψη νεοεισερχομένων γεωργών.

Ένα βασικό εργαλείο που διαθέτουν οι παραγωγοί για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των προϊόντων τους είναι ο σχηματισμός και η λειτουργία ομάδων και οργανώσεων παραγωγών.

Μέχρι σήμερα υπάρχουν οργανώσεις παραγωγών μόνο για τον τομέα των οπωροκηπευτικών, τον τομέα αμπελο-οινικών προϊόντων, τον τομέα του ελαιολάδου και επιτραπέζιων ελιών, καθώς και τον τομέα του γάλακτος και των γαλακτοκομικών προϊόντων.Βάσει των σχετικών στοιχείων που τηρούνται στις αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΑΑΤ, στους 4 τομείς στους οποίους υπάρχει το σχετικό θεσμικό πλαίσιο, παρατηρείται σημαντικά χαμηλός βαθμός οργάνωσης των παραγωγών.

Η συσπείρωση των παραγωγών σε ομάδες ή οργανώσεις τους βοηθούν να αντιμετωπίσουν και να διευρύνουν τον αριθμό των πιθανών αγοραστών και να μειώσουν το ανά παραγωγό κόστος των συλλογικών επενδύσεων.Η πολιτεία και το ΥΠΑΑΤ επιβάλλεται να προχωρήσει συγκροτημένα, με υπομονή, επιμονή και μεθοδικότητα την οργάνωση των αγροτών και κτηνοτρόφων προς αυτή την κατεύθυνση.

Τα χρηματοδοτικά εργαλεία όπως το ταμείο ανάκαμψης και τα ατομικά-συλλογικά αναπτυξιακά προγράμματα αποτελούν κατεύθυνση για την επόμενη μέρα, η οποία περιλαμβάνει περισσότερο πρασίνισμα καθώς τηρεί φιλοπεριβαλλοντικούς κανόνες.

Η χώρα μας έχει συγκριτικό πλεονέκτημα έναντι πολλών άλλων χωρών στην παραγωγή αγροτοδιατροφικών προϊόντων, υστερεί όμως στην οργάνωση, εκσυγχρονισμό και υποστήριξη των παραγωγικών σχημάτων.

*Αντιδήμαρχος Αγροτικής Ανάπτυξης ,Νέος γεωργός, MSc Αγροτική Επιχειρηματικότητα