ΓΝΩΜΕΣ
Η Χούντα έγινε για να μην πάει η εξουσία στον Ανδρέα…
Μετά το ’58 λοιπόν, έγιναν άλλες τρεις εκλογές στη χώρα: του ’61 που έμειναν στην ιστορία ως «βίας και νοθείας», του ’63 που ανέδειξαν πρώτο κόμμα την Ενωση Κέντρου με 42,04% αλλά δίχως αυτοδυναμία, και του ’64 με τον Παπανδρέου να βγάζει αυτοδύναμη κυβέρνηση με το τρομερά μεγάλο ποσοστό του 52,72%. Θα ακολουθούσαν οι εκλογές που δεν έγιναν ποτέ, τον Μάη του ’67, με (σύμφωνα με έρευνες και εκτιμήσεις) την Ενωση Κέντρου να αγγίζει εκ νέου το 50%.
Τότε όμως ο «Γέρος της Δημοκρατίας» ήταν ήδη 79 ετών (πέθανε το ’68) και, τόσο στο παλάτι όσο και στις ΗΠΑ φοβούνταν το ενδεχόμενο της διαδοχής. Καίτοι αρχικώς στην Αμερική… πανηγύριζαν βλέποντας τον νεαρό, τότε, Ανδρέα Παπανδρέου να έχει τον πρώτο λόγο στο κόμμα μετά τον πατέρα του, όντας μάλιστα και αμερικανός υπήκοος (σ.σ. «πρέπει να το εκμεταλλευτούμε αυτό» έγραφε ο πολιτικός σύμβουλος Τζον Οουενς προς το Στέιτ Ντιπάρτμεντ), αργότερα όμως οι λόγοι του αλλά και η κόντρα με τον Γεώργιο στο σχέδιο Ατσεσον για το Κυπριακό, τον έφεραν «απέναντι».
Οι αναφορές της πρεσβείας των ΗΠΑ έκαναν, από το 1965, λόγο για «έναν πολιτικό που εν πολλοίς εκφράζει την αριστερική ρητορική και είναι δεδομένο ότι, αν ποτέ κυβερνήσει, θα συνεργαστεί με την ΕΔΑ». Μάλιστα πριν τα Ιουλιανά η πρεσβεία είχε προτείνει μυστική επιχείρηση χρηματοδότησης 30-40 των υποψηφίων της Ενωσης Κέντρου, οι οποίοι δεν ελέγχονταν από τον Ανδρέα, προκειμένου να τον αποδυναμώσουν μετεκλογικά. Και, όχι τυχαία, ακολούθησαν τα Ιουλιανά του ’65, η αποστασία των βουλευτών και η πτώση της κυβέρνησης.
