«Η εμμονική επίθεση του “συστήματος” στον Χάρη Δούκα συνεχίζεται με αμείωτη ένταση»

Γράφει ο Γαβρής Άγγελος

Η επίθεση στον Δήμαρχο Αθηναίων, Χάρη Δούκα, από συγκεκριμένα ΜΜΕ και δημοσιογράφους δεν είναι απλά κριτική· έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας εμμονικής, στοχευμένης στρατηγικής υπονόμευσης. Ο Άρης Πορτοσάλτε και ο Μάνος Βουλαρινός, για παράδειγμα, φαίνονται ακούραστοι στην προσπάθειά τους να αποδομήσουν οποιαδήποτε πρωτοβουλία ή επιτυχία της δημοτικής αρχής. Με καθημερινές επικριτικές αναφορές, και μάλιστα για ζητήματα που κάθε άλλο παρά αφορούν τα συμφέροντα των δημοτών, οι δημοσιογράφοι αυτοί φέρονται να υποσκάπτουν, ενίοτε με ειρωνεία και υποτιμητικά σχόλια, τις ουσιαστικές δράσεις κοινωνικής πολιτικής που υλοποιεί ο Δήμαρχος.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αναφορά του Πορτοσάλτε ότι οι πολιτικές ενεργειακής υποστήριξης προς τους Αθηναίους είναι «λαϊκισμός» ή όταν ο Βουλαρινός μέσω ραδιοφωνικής συχνότητας βρίσκει την απόφαση Δούκα για “λουκέτο” στο μπαρ στο οποίο φέρονται να δηλητηριάστηκαν ανήλικοι από κατανάλωση αλκοόλ, “περίεργη”… Αναρωτιέται κανείς, από πότε η στήριξη των οικονομικά ασθενέστερων θεωρείται κατακριτέα; Από πότε η έγνοια για τον απλό πολίτη γίνεται στόχος ειρωνείας, λες και η κοινωνική αλληλεγγύη είναι περιττή πολυτέλεια ή «ιδεολογική αφέλεια»; Αυτές οι επιθέσεις δεν έχουν να κάνουν με την πραγματική κριτική αλλά με την εμμονή σε μια παρωχημένη, ελιτίστικη ιδεολογία που ενοχλείται από οποιαδήποτε προοδευτική αλλαγή.

Η “επίθεση” αυτή, πλέον και με δημοσιεύματα σε εφημερίδα που έχει ταυτιστεί με το “ΠΑΣΟΚ” τα οποία, μεταξύ ΠΑΣΟΚ και “νέας εποχής Ανδρουλάκη”, βρίσκουν χώρο να “υμνήσουν” τον Κώστα Μπακογιάννη(!) επί της ουσίας “Αναβαθμίζεται” από “σκληρή κριτική” και “ρεμβασισμό” της ΝΔ και κυβερνητικών κύκλων προς τον Χάρη Δούκα, σε “omerta” από τον χώρο που θα έπρεπε να βγει σκληρά ΑΠΕΝΑΝΤΙ στις τακτικές αυτές που στόχο έχουν αποκλειστικά, να πλήξουν το “πολιτικό κεφάλαιο Δούκας” – του μόνου Δημάρχου στην Ελλάδα με ΕΠΙΣΗΜΟ χρίσμα ΠΑΣΟΚ….

Αυτό που προκύπτει, λοιπόν, είναι ότι ο Χάρης Δούκας έχει κερδίσει κάτι σημαντικό: την αναγνώριση από τον κόσμο που στηρίζει τα έργα του, σε αντίθεση με όσους, από τους δέκτες των τηλεοράσεων και των άρθρων τους, επιμένουν να τον βλέπουν ως “απειλή”. Η εμμονή αυτή ίσως αποκαλύπτει τους αληθινούς φόβους των επικριτών του. Ο Χάρης Δούκας ενσαρκώνει έναν διαφορετικό τύπο πολιτικού, που νοιάζεται πραγματικά για το κοινό καλό, και ίσως αυτός είναι ο λόγος που το «σύστημα» δεν τον συγχωρεί.