Η σειρά “Famagusta” , το “Δεν Ξεχνώ” και η διεθνοποίηση του “Κυπριακού” ζητήματος από τον Ανδρέα Παπανδρέου

Γράφει ο Γαβρής Άγγελος -Δημοσιογράφος-Μέλος ΕΣΗΕΜ-Θ

Στον τηλεοπτικό σταθμό “MEGA” ξεκίνησε χθές να προβάλλεται η συγκλονιστική σειρά “FAMAGUSTA” – η γνωστή πόλη-φάντασμα Αμμόχωστος της πονεμένης Κύπρου. Η πρεμιέρα της σειράς απέσπασε διθυραμβικά σχόλια από τους τηλεθεατές και από τηλέ-κριτικούς, ωστόσο σε αυτό το κείμενο θα σταθούμε στο πολιτικό σκέλος των αναφορών που όπως μαθαίνουμε, στα επόμενα επεισόδια, θα αναπτυχθούν και ως σκέψεις από τους πρωταγωνιστές της σειράς.

Η διεθνοποίηση του “Κυπριακού ζητήματος” επετεύχθη χάρις στον τότε Πρωθυπουργό της χώρας, Ανδρέα Παπανδρέου και την κυβέρνηση της “Αλλαγής”

Όπως πολύ σημαντικά επισημαίνει στο αποκαλυπτικό του κείμενο το οποίο δημοσιεύθηκε στη εφημερίδα “Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ“, μεταξύ άλλων, ο Ανδρέας Χατζηκυριάκου, η CIA, την επόμενη της παγίωσης της νέας κυβέρνησης της “ΑΛΛΑΓΗΣ” στην Ελλάδα, του ΠΑΣΟΚ με Πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, εκπόνησε μελέτη με θέμα την στάση του Ανδρέα απέναντι στο Κυπριακό ζήτημα: “.. Με την εκλογή Παπανδρέου η CIA στρώθηκε στη δουλειά και την παραμονή των Χριστουγέννων του 1981 ολοκλήρωσε ένα απόρρητο σημείωμα με τίτλο «Η πολιτική Παπανδρέου στο Κυπριακό», το οποίο κυκλοφόρησε σε ένα κλειστό κύκλο αξιωματούχων στην Ουάσιγκτον τον Ιανουάριο, 1982. Μπορεί το έγγραφο να αποχαρακτηρίστηκε το 2007, αλλά ακόμη και σήμερα ολόκληρες σελίδες του παραμένουν απόρρητες. Η εχθρότητα με την οποία η μυστική υπηρεσία έβλεπε τον νέο πρωθυπουργό ήταν έκδηλη από την πρώτη πρόταση της ανάλυσης: «Η ένταση γύρω από το Κυπριακό έχει αυξηθεί τους τελευταίους μήνες –μια εξέλιξη που πηγάζει εν μέρει από την εκλογή του Ανδρέα Παπανδρέου», ο οποίος μόλις συμπλήρωνε δύο μήνες στην εξουσία, όταν ολοκληρωνόταν η ανάλυση.

Η πραγματικότητα είναι ότι ο Α. Παπανδρέου, σ’ αντίθεση με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος τον Μάιο του 1980 είχε εκλεγεί στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αναβάθμισε σε μεγάλο βαθμό το Κυπριακό και υιοθέτησε πιο δυναμική γραμμή στήριξης της Λευκωσίας, φραστικά τουλάχιστον. Για τη CIA πιο συμβολική από την επίσκεψη Κυπριανού στην Αθήνα ήταν η εξαγγελθείσα επίσκεψη Παπανδρέου στη Λευκωσία, τον Φεβρουάριο 1982, κάτι που ποτέ δεν αποτόλμησε ο Καραμανλής. Η νέα, δυναμική γραμμή Παπανδρέου θα εκδηλωνόταν σε τρία μέτωπα, σύμφωνα με την έκθεση της CIA:

1) Την ένταξη της Κύπρου στην αμυντική ασπίδα της Ελλάδας.

2) Τη διασύνδεση του Κυπριακού με τις σχέσεις της Ελλάδας με Τουρκία, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και

3) Το άνοιγμα του Φακέλου της Κύπρου.”

Τον Ιανουάριο του 1982 μέσα στην Βουλή των Ελλήνων ξεκαθαρίζει ότι η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να πάει σε πόλεμο αν υπάρξει προέλαση τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο.

Ενώ τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους ο Ανδρέας Παπανδρέου πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Κύπρο. Η ιστορική του επισκεψη αποτέλεσε έμπρακτο δείγμα συμπαράστασης στον αγώνα του λαού της μεγάλο νήσου για τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής και για λύση του Κυπριακού στη βάση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου.

Η επίσκεψη αναπτέρωσε το ηθικό και αποκατέστησε το αίσθημα εμπιστοσύνης προς την Ελλάδα, ύστερα από την τραγική δοκιμασία του προδοτικού χουντικού πραξικοπήματος.Τ Με τις πολιτικές της συμπαράταξης, της συναπόφασης και την εξαγγελία και υλοποίηση του Δόγματος του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας – Κύπρου το 1993, ο Ανδρέας Παπανδρέου αναδείχθηκε εθνικός ηγέτης που αντιλαμβανόταν το πραγματικό χρέος ενός Έλληνα Πρωθυπουργού με ευθύνες απέναντι στο σύνολο του Έθνους, μακριά από τις κοντόφθαλμες και φοβικές λογικές και νοοτροπίες του παρελθόντος.

Μείζων παράγοντας του Κυπριακού προβλήματος είναι σήμερα οι αγνοούμενοι Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι. Πρόκειται για στρατιώτες και πολίτες, των οποίων η τύχη αγνοείται. Οι περισσότεροι εξαφανίστηκαν μετά από εχθροπραξίες και έκτοτε δεν έδωσαν σημεία ζωής αλλά ούτε βρέθηκε και η σορός τους. Από ελληνοκυπριακής πλευράς αγνοούνται περί τους 1.500 , ενώ από τουρκοκυπριακής περίπου 500. Το πρόβλημα των αγνοουμένων ανάγεται ήδη στην περίοδο των διακοινοτικών ταραχών που ξέσπασαν το 1963-1964, αλλά μεγιστοποιήθηκε το καλοκαίρι του 1974 με την τουρκική εισβολή. Για την τύχη τους έχουν γίνει πολλές εικασίες. Η ελληνοκυπριακή πλευρά για πολύ καιρό (και εν μέρει ακόμα) υποστήριζε ότι οι περισσότεροι Ελληνοκύπριοι αγνοούμενοι ζουν και είναι αιχμάλωτοι στην Τουρκία. Πολλές θεωρίες έχουν αναπτυχθεί γύρω από το ζήτημα, ενώ φέρεται να έχει οργανωθεί και αποστολή με τη συμμετοχή πρακτόρων της ελληνικής ΕΥΠ στην Ανατολία, προκειμένου να διερευνηθούν σχετικές πληροφορίες από «Κούρδους δραπέτες» που υποστήριξαν ότι ήταν συγκρατούμενοί τους. Αξιόπιστα στοιχεία που να στηρίζουν την εκδοχή ότι οι αγνοούμενοι είναι ζωντανοί δεν έχουν ως τώρα παρουσιαστεί. Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται σίγουρα σε ομαδικούς τάφους εκατέρωθεν της Πράσινης Γραμμής, οι οποίοι δεν έχουν ανοιχθεί ακόμη από καμιά από τις δυο πλευρές.

Το “ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ” που στέλνει ως μήνυμα η σειρά “FAMAGUSTA” – Πως δημιουργήθηκε το σύνθημα;

Το “Δεν Ξεχνώ” κυκλοφόρησε παντού αμέσως! Τυπωμένο σε τοίχους, αφίσες, εφημερίδες και περιοδικά, σε αυτοκόλλητα και τετράδια, χαραγμένο στη συνείδηση όλων εκείνων που βίωσαν την τραγωδία του Αττίλα.

Εμπνευστής του και δημιουργός του ο Νίκος Δήμου.

Συγγραφέας, διαφημιστής και δημοσιογράφος, ο Νίκος Δήμου είχε την ιδέα στην διαφημιστική εταιρία του, για ένα σήμα που θα έδειχνε τη Μεγαλόνησο λαβωμένη να αιμορραγεί…

“Το σήμα σύμβολο “Δεν ξεχνώ” δημιουργήθηκε το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974 την ημέρα που ο δεύτερος Αττίλας έκοψε την Κύπρο στα δύο. Ακούγοντας τα νέα στο ραδιόφωνο, οραματίστηκα την Κύπρο μαχαιρωμένη και την γραμμή του Αττίλα σαν μία ροή πηγμένου αίματος που σιγόσταζε. Όταν έφτασα στο γραφείο μου (τότε είχα την διαφημιστική εταιρία) κάλεσα τον διευθυντή του σχεδιαστηρίου, τον Διονύση Γεωργιόπουλο, του έδωσα ένα χάρτη της Κύπρου, την ιδέα και το κείμενο. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία.

Τυπώσαμε χιλιάδες αυτοκόλλητα, τα στείλαμε στις εφημερίδες και κατακλυσθήκαμε από αιτήσεις. Τυπώσαμε όσα μπορούσαμε, κάναμε αντίγραφα της μακέτας και τα δίναμε σε όποιον ήθελε να τυπώσει για λογαριασμό του, μεταφράσαμε το σύνθημα σε πολλές γλώσσες (μας το ζητούσαν, μαζί με μακέτες, Έλληνες φοιτητές από όλο τον κόσμο). Πήραμε εκατοντάδες γράμματα – το σημαντικότερο από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Τώρα το σήμα-σύμβολο έχει γίνει κοινό κτήμα – ελάχιστοι άνθρωποι γνωρίζουν την προέλευσή του. Αλλά για μένα είναι κάτι πολύ προσωπικό: ένας φόρος τιμής και αγάπης στα μέρη εκείνα της Κύπρου – Κυρήνεια, Μπελλαπάις, Σαλαμίνα, Αμμόχωστο – που είχα επισκεφθεί και αγαπήσει τρία χρόνια πριν την εισβολή.” γράφει ο ίδιος στην προσωπική του ιστοσελίδα.

Έτσι και με την σειρά του “MEGA” “Famagusta” , είναι σημαντικό πως εν έτει 2024 πλέον, μιλάμε ξανά για το Κυπριακό, την λαβωμένη Μεγαλόνησο, τους αγνοούμενους και την διεθνή “σιωπή” στον Ερντογανισμό…