Ηλίας Κάμπαξης: “Όλοι μαζί να φέρουμε την Αλλαγή στη Βοιωτία!”

Γράφει ο Ηλίας Κάμπαξης,Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος με την Παράταξη “Πατρίδα μας η Στερεά”

Η αποκέντρωση της κεντρικής εξουσίας για ένα σύγχρονο κράτος είναι ένα μεγάλο όπλο. Ειδικότερα, όταν τα χαρακτηριστικά του ποικίλουν, όπως της πατρίδας μας.
Η Ελλάδα μπορεί να είναι μια μικρή χώρα αλλά οι ανάγκες και οι ιδιομορφίες του εδάφους της, και όχι μόνο, διαφέρουν σημαντικά.

Στη χώρα μας συναντά κανείς θαλάσσια – παραθαλάσσια περιβάλλοντα, ορεινά τοπία, αστικά κέντρα, αγροτική γη, πεδιάδες και όλα αυτά μόλις σε 132.000 χιλιόμετρα έκταση.
Εφόσον, λοιπόν, σε μία χώρα υπάρχει τέτοια ποικιλομορφία, η διοίκηση θα πρέπει να είναι κατανεμημένη έτσι, ώστε να μπορεί να διαχειριστεί. Για αυτόν τον λόγο, εκτός από την Κυβέρνηση και το Κοινοβούλιο, υπάρχει και ο Α’ και Β’ βαθμός της Αυτοδιοίκησης. Χωρίζονται σε Α’ και Β’ ανάλογα με την εγγύτητα, που έχει η καθεμία στην καθημερινότητα και στην επαφή με τον πολίτη. Έτσι, λοιπόν, το Α’ αντιπροσωπεύει τη Δημοτική Αρχή (Δήμος) και Β’ την Περιφερειακή Αρχή (Περιφέρεια).

Έχοντας ανησυχίες από μικρό παιδί αναφορικά με την πολιτική και τα δημόσια πράγματα του τόπου, πάντα είχα δύο αντιλήψεις. Όσον αφορά την κεντρική πολιτική σκηνή πάντα πίστευα πως οι πολιτικοί εκλέγονται από το λαό και θα πρέπει να έχουν κύριο μέλημα το λαό και την πατρίδα και σε ό,τι αφορά την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αφενός να υπάρχει η προϋπόθεση που υπάρχει για την κεντρική εξουσία και αφετέρου ότι στην Αυτοδιοίκηση η Περιφέρεια είναι για τα μεγάλα έργα και ο Δήμος για την καθημερινότητα και τα πιο άμεσα έργα. Σύντομα αυτό το δεύτερο σκέλος της αντίληψής μου αυτής για την Τοπική Αυτοδιοίκηση καταρρίφθηκε, χωρίς όμως να μετακινείται στο ελάχιστο η πρώτη. Για έναν πολιτικό η Κοινωνία θα πρέπει να είναι στο Προσκήνιο.

Κατάλαβα και καταλαβαίνω με τον καιρό – γηράσκω αεί διδασκόμενος – ότι από όποιο μετερίζι κι αν υπηρετείς τα κοινά, αν έχεις διάθεση να προσφέρεις, μπορείς να κάνεις πολύ μεγάλα πράγματα. Από έναν τοπικό σύλλογο ως και τη Διακυβέρνηση της χώρας.
Όταν όμως κατέρχεσαι στην πολιτική με γνώμονα το προσωπικό σου όφελος, αργά ή γρήγορα, θα αποκαλυφθείς. Ό,τι κι αν κάνεις, όποιο μέσο κι αν εξαπολύσεις, θεμιτό ή αθέμιτο, ο λαός βλέπει, κρίνει και καταλαβαίνει και την απάντησή του τη δίνει στις κάλπες.
Φυσικά, όταν μιλάω για θεμιτό μέσο, προφανώς εννοώ την παραδοχή των λαθών και των παραλείψεων και την ειλικρινή δέσμευση για αλλαγή και βελτίωση. Όταν, όμως επιστρατεύεις αθέμιτα μέσα όπως πελατειακή – ρουσφετολογική πολιτική, εξαγορά ψήφων, απειλές, όχι μόνο δεν έχεις θέση, ή δεν θα πρέπει να έχεις, αλλά είναι επιτακτική ανάγκη να καταλήξεις στο χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας, γιατί μόνο κακό κάνεις πρωτίστως στον τόπο.

Αφήνοντας λίγο στην άκρη τους Δήμους, μια και είναι πιο προσωπικό το θέμα και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων πιο διαπροσωπικές, θα ασχοληθούμε με την Περιφέρεια, όπου η αντιπαράθεση λαμβάνει και θέση πολιτική. Στη συνείδηση του λαού μας η Περιφερειακή Αρχή είναι πιο απομακρυσμένη από τον πολίτη, κάτι που εν μέρει έχει βάση, αλλά και πάλι δεν είναι και τόσο πραγματικό αυτό. Έχουν καταλήξει σήμερα οι Περιφέρειες, φέουδα της κάθε Κυβέρνησης και κατ’ επέκταση κομματικό λάφυρο.
Ωστόσο, όπως είπα, πιστεύω η Περιφέρεια είναι για μεγάλα πράγματα και έτσι μια Περιφερειακή Αρχή θα πρέπει να κάνει αξιομνημόνευτα έργα. Όχι για να σε θυμούνται ή για να κερδίσεις ψήφους για την επόμενη εκλογή, αλλά για να μπορούν οι πολίτες να έχουν κάτι στα χέρια τους, που να εξυπηρετεί τις ανάγκες τους, από τα πιο απλά ως τα πιο σύνθετα, και ύστερα να μπορούν να σε εμπιστευθούν ξανά.

Ας πάρουμε ως παράδειγμα την πατρίδα μας τη Στερεά, η οποία έχει τα πάντα. Είναι μια μικρογραφία ολόκληρης της χώρας. Έχει κάμπους, έχει βουνά, έχει θάλασσες, έχει αστικά κέντρα, έχει βιομηχανίες έχει κάθε είδους τουρισμό (δυνατότητες προς το παρόν) και άλλα χαρακτηριστικά.

Ως πολίτης αυτής της Περιφέρειας, της Στερεάς Ελλάδας, απογοητεύομαι από την παρούσα κατάσταση, διότι βλέπω μία αδράνεια σε πολλά ζητήματα που είναι ανεξήγητη. Δεν έχω δει προτάσεις και λύσεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων στη βιομηχανία, στην κτηνοτροφία, στη γεωργία, στον πολιτισμό, στον τουρισμό.

Βέβαια, κάποιος μπορεί να πει ότι καθαρίστηκαν και διαπλατύνθηκαν δρόμοι.
Εντάξει, σύμφωνοι!
Όμως αυτό μόνο τελικά μας ικανοποιεί;
Να μας μάθουν να είμαστε χαρούμενοι όταν μας προσφέρουν τα αυτονόητα;

Ή θα πρέπει να μη μας ενδιαφέρει κάτι, το οποίο δε μας επηρεάζει σε πρώτο βαθμό;
Από τότε που ήμουν φοιτητής, και πιο μικρός, θυμάμαι τους αγρότες της Κωπαΐδας και του θηβαϊκού κάμπου να φωνάζουν για τα προβλήματά τους. Λύσεις δεν δόθηκαν! Πρέπει, δηλαδή, να γίνει ό,τι έγινε στη Θεσσαλία για να τρέξουμε πίσω από τα γεγονότα και να βρούμε τις λύσεις;

Ουσιαστικά, πλέον, από την απελθουσα Περιφερειακή Αρχή γίνεται μια διαχείριση της καθημερινότητας και κανένα μεγάλο έργο που να είναι αξιοσημείωτο.

Όταν δε, πας να μιλήσεις σε κάποιο μέσο επικοινωνίας, είτε σε καθημερινό επίπεδο για θέματα όπως είναι η χείριστη διαχείριση για τις πυρκαγιές στη Β. Εύβοια ή φέτος στη Βοιωτία, είτε για την, κάθε χρόνο, πλημμυρισμένη Κωπαΐδα, χαρακτηρίζεσαι ως τοξικός και σε απομακρύνουν από αυτό το περιβάλλον.

Παρ’ όλα αυτά, αυτό πια δεν περνάει. Το παραμύθι της τοξικότητας ήταν μια φούσκα, που έσκασε. Τώρα πια θα μιλήσουμε στην πράξη. Τέσσερα χρόνια η Παράταξη “Πατρίδα μας η Στερεά” με επικεφαλής την Κατερίνα Μπατζελή έκανε ουσιαστική αντιπολίτευση μέσα στο Περιφερειακό Συμβούλιο Στερεάς Ελλάδας και προσδοκούμε πολύ περισσότερα στις επερχόμενες εκλογές με το νέο επικεφαλής, Λουκά Αποστολίδη.

Σε αυτόν τον αγώνα αποφάσισα να συστρατευθώ και εγώ με γνώμονα τις αρχές, τις αξίες και τα ιδανικά της Παράταξής μου, του ΠΑΣΟΚ, της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης που έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει ακόμα μακριά, που ιδιαίτερα με την ελληνική περιφέρεια, με την ύπαιθρο, με τους εργάτες, με τους αγρότες έχει δεσμό ακατάλυτο και αδιάσπαστο.

Με αυτό το δεσμό θα αγωνιστούμε να σπάσουμε τα δεσμά της οικογενειοκρατίας από το παρασκήνιο και της “διαδοχής του θρόνου” στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας.
Κλείνοντας, κύριο μέλημά μου και πραγματική μου ανησυχία, είναι η μείωση του πληθυσμού στη Στερεά Ελλάδα. Είναι ένα στοιχείο που δείχνει από τη μία ότι ο κόσμος στην Περιφέρειά μας είναι γηραιότερος και “φεύγει” από τη ζωή και από την άλλη ότι οι νέοι άνθρωποι φεύγουν και μετακινούνται είτε σε μεγάλα αστικά κέντρα για λόγους, κυρίως, εργασιακούς, είτε στο εξωτερικό, πράγμα που κάνει το πρόβλημα του brain drain ακόμα μεγαλύτερο για την πατρίδα μας.

Σύνθημά μας: Στερεά, πάμε μπροστά!

Σας καλώ να συστρατευθούμε όλοι #mazi σε αυτή τη γιορτή της Δημοκρατίας στις 8 Οκτωβρίου για την Πατρίδα μας τη Στερεά!
Πάρτε την υποψηφιότητά μου στα χέρια σας!
Όλοι μαζί να φέρουμε την Αλλαγή στη Βοιωτία!
Θα το λέω ως το τέλος του ωραίου αυτού αγώνα: …φέρε την Αλλαγή στη Βοιωτία!
Για το μόνο που μπορώ να δεσμευτώ είναι ότι θα αγωνιστώ, όπως έχω μάθει τα χρόνια που ασχολούμαι με τα κοινά!

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ – ΣΥΝΕΠΕΙΑ – ΗΘΙΚΗ