Κατρίνης: Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεργαστεί με τη ΝΔ – Είμαστε ιδεολογικά αντίπαλοι

«Το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να πάρει γενναία την πρωτοβουλία να δομήσει μια μεγάλη παράταξη, η οποία θα είναι ικανή να κυβερνήσει, θα είναι κόμμα εξουσίας και βεβαίως θα αποτελείται από συγκροτημένα, αξιόπιστα, σοβαρά και άφθαρτα πρόσωπα», επισήμανε ο υποψήφιος πρόεδρος του κόμματος, Μιχάλης Κατρίνης.

Μιλώντας στην ΕΡΤ, αναφερόμενος στα διακυβεύματα για το κόμμα ενόψει και των εσωκομματικών εκλογών του Οκτωβρίου για την ηγεσία της παράταξης, πρόσθεσε σχετικά: «Προφανώς η περίοδος των θερινών διακοπών και της προσπάθειας αποφόρτισης του κόσμου είναι αδόκιμη για πολιτικές διαδικασίες και πολιτικές συζητήσεις.

Παρόλα αυτά, λόγω του σύντομου της προεκλογικής περιόδου, όλοι οι υποψήφιοι είμαστε υποχρεωμένοι, αλλά νομίζω είμαστε υποχρεωμένοι και πολιτικά και ηθικά να συζητήσουμε με τους πολίτες, να πούμε τις απόψεις και τις θέσεις μας πάνω και στο πώς πρέπει να κινηθεί το ΠΑΣΟΚ και η παράταξη και ποιες είναι οι απαντήσεις πάνω στα μικρά και μεγαλύτερα προβλήματα της χώρας. Άρα εγώ δεν βλέπω ένα συγκρουσιακό κλίμα. Εξάλλου η πολιτική θα πρέπει να έχει γωνίες, θα πρέπει να έχει διαφορετικές απόψεις και αντιλήψεις, ακριβώς για να μπορούν και οι πολίτες να επιλέγουν αυτό που θεωρούν ότι είναι καλύτερο γι αυτούς και για να μπορούν τα κόμματα αυθεντικά να εκπροσωπούν κοινωνικά αιτήματα και κοινωνικές ομάδες (…)

Συμπληρώνω 10 χρόνια κοινοβουλευτικής διαδρομής. Είμαι στην πρώτη γραμμή της παράταξης από το 2007, όταν εξελέγη βουλευτής και ως μέλος του Εκτελεστικού Γραφείου του ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά τα χρόνια έχω παρακολουθήσει την πορεία του ΠΑΣΟΚ, τις νίκες, τις στενοχώριες, τις ήττες, την οριακή κοινοβουλευτική εκπροσώπηση του ΠΑΣΟΚ το 2015. Άρα γνωρίζω πολύ καλά και την πορεία και τη διαδρομή και τις επιλογές της παράταξης αυτή τη στιγμή.

Βεβαίως, κατά την άποψή μου, η παράταξη πρέπει να κάνει τέσσερις συγκεκριμένες επιλογές. Πρώτον, να επαναπροσδιορίσει το πολιτικό της στίγμα, με ποιους είναι, ποιους εκπροσωπεί και ποιους εκφράζει, άρα αυθεντικά συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες που παραδοσιακά στήριζαν την παράταξη.

Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να πάρει γενναία την πρωτοβουλία να δομήσει μια μεγάλη παράταξη, η οποία θα είναι ικανή να κυβερνήσει, θα είναι κόμμα εξουσίας και βεβαίως θα αποτελείται από συγκροτημένα, αξιόπιστα, σοβαρά και άφθαρτα πρόσωπα – και το τονίζω.

Τρίτον, να έχουμε ξεκάθαρη τοποθέτηση όσον αφορά την πολιτική συμμαχιών με το ΠΑΣΟΚ. Αυτό τουλάχιστον που εγώ πρεσβεύω και υπερασπίζομαι, σε καμία των περιπτώσεων δεν μπορεί να προσφερθεί ως μελλοντικός κυβερνητικός εταίρος της Νέας Δημοκρατίας.

Και φυσικά πάνω από όλα μια σειρά από πολιτικές που λένε ότι δεν συμβιβαζόμαστε και στρατηγικές ότι το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί και πρόβατα, οφείλει να συμβιβαστεί με το στόχο της δεύτερης θέσης ή με ένα ποσοστό που κυμαίνεται στο 13 – 15%. Αυτά λοιπόν είναι πολύ περιληπτικά».

Για το ενδεχόμενο συνεργασίας του ΠΑΣΟΚ με την ΝΔ μελλοντικά, ο ίδιος υπογράμμισε: «Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεργαστεί με τον παραδοσιακό ιδεολογικό του αντίπαλο, όπως είναι η Νέα Δημοκρατία. Πόσο μάλλον η Νέα Δημοκρατία με τον κ. Μητσοτάκη. Γιατί το πρόσωπο του κυρίου Μητσοτάκη ως πρωθυπουργός της χώρας συνοδεύεται από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές, με τις οποίες το ΠΑΣΟΚ, αλλά από ότι φαίνεται και η μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία διαφωνεί κάθετα. Μπορούμε να είμαστε φερειπείν σε μια κυβέρνηση που αυτή τη στιγμή έχει αφήσει την αγορά ασύδοτη, να επικρατούν τα καρτέλ και οι πολίτες να στενάζουν από την ακρίβεια; (…)».

Ενώ σημείωσε, ακόμη: «Εγώ αυτό που λέω είναι ότι το ΠΑΣΟΚ και τουλάχιστον εγώ αυτό θα επιχειρήσω, θα πρέπει να αναλάβει την πολιτική πρωτοβουλία, να συνομιλήσει με τις όμορες προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις και να δημιουργήσει τις συνθήκες για να φτιαχτεί μια μεγάλη παράταξη, η οποία θα είναι πραγματική απειλή για τον κύριο Μητσοτάκη.

Θα μπορεί να κερδίσει τις εκλογές. Κυρίως όμως θα μπορεί να εκφράσει τις αγωνίες, τις ελπίδες, τις προσδοκίες μιας ευρύτερης πλειοψηφίας που αυτή τη στιγμή αναζητά πολιτική έκφραση.

Και το λέω αυτό και μιλάω για μεγάλη παράταξη. Γιατί αν αυτή η πλειοψηφία, η οποία αποδοκίμασε τον κύριο Μητσοτάκη, είχε βρει πολιτική έκφραση σε κάποια από τα κόμματα, είτε είναι στο ΠΑΣΟΚ, είτε είναι στο ΣΥΡΙΖΑ, τη Νέα Αριστερά και την Πλεύση Ελευθερίας, είτε δεν ξέρω σε ποια άλλα κόμματα του ευρύτερου προοδευτικού τόξου (…) αν είχε βρει λοιπόν αυτός ο κόσμος την έκφραση σε αυτές τις πολιτικές δυνάμεις, σήμερα θα είχαμε άλλο πολιτικό σκηνικό (…)

Προφανώς υπερασπίζομαι την αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ. Αυτό όμως δεν αφαιρεί από το ΠΑΣΟΚ τη δυνατότητα να πάρει πρωτοβουλίες και να τις πάρει στη λογική δημιουργίας μιας μεγάλης παράταξης. Άρα, ναι, αυτόνομη πορεία, αλλά ταυτόχρονα και πρωτοβουλίες για να γίνει κάτι μεγαλύτερο, ευρύχωρο, νικηφόρο, πλειοψηφικό.

Δεύτερον, η λογική της αυτόνομης πορείας υιοθετήθηκε ως στρατηγική επιλογή από τη σημερινή ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τα τελευταία τρία χρόνια, όμως δεν συνοδεύτηκε από άνοιγμα του κόμματος σε πολίτες, σε προσωπικότητες, σε χώρους έτσι ώστε να διευρυνθεί, να μεγαλώσει η παράταξη.

Και τρίτον, όταν βλέπουμε τη Νέα Δημοκρατία να χάνει το 10% από τις μονάδες, όταν βλέπουμε το ΣΥΡΙΖΑ να χάνει μέσα σε ένα χρόνο πάνω από 20 μονάδες και το ΠΑΣΟΚ να χάνει 100.000 ψηφοφόρους στις ευρωεκλογές σε σχέση με τις εθνικές του 2023, αυτή η στρατηγική της περιχαράκωσης και της μη ανάληψης πρωτοβουλιών για να δομηθεί μια μεγάλη παράταξη, προφανώς εκλογικά, δεν επιβεβαιώνεται».

Ανάμεσα σε άλλα, ο ίδιος υπογράμμισε: «Το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κίνημα που γεννήθηκε από τα σπλάχνα του λαού και μόνο έτσι θα δημιουργηθούν συνθήκες αναγέννησης και πολιτικής του κυριαρχίας. Άρα θα πρέπει να υπάρχει προγραμματική συζήτηση στη βάση με ένα πλαίσιο αρχών, ιδεών και προτάσεων που θα γίνει αντικείμενο συζήτησης από μια ευρεία πλειοψηφία πολιτών που είτε συμμετέχουν σε προοδευτικά κόμματα, είτε σε συλλογικότητες, είτε απέχουν συνειδητά από τις εκλογές γιατί δεν έχουν έκφραση.

Και όλο αυτό εφόσον βρεθεί κοινός τόπος – που θα βρεθεί. Σε πολλά θέματα της οικονομίας, της υγείας, στα εθνικά θέματα, για τις επιχειρήσεις, για τον πρωτογενή τομέα.

Υπάρχουν πολλά σημεία που εγώ τουλάχιστον από την παρουσία μου στη Βουλή διαπιστώνω ότι ο κοινός τόπος είναι πολύ κοντά ανάμεσα σε πολλά κόμματα. Άρα να γίνει αυτή η συζήτηση και να εξαντληθούν οι προϋποθέσεις να δομηθεί μια μεγάλη παράταξη.

Και εδώ δεν μιλάω για συνασπισμό ή μία συμφωνία προεκλογική μίας χρήσης, η οποία στο κάτω κάτω, για να είμαστε ειλικρινείς με τους Έλληνες πολίτες, ούτε το μπόνους των εδρών μπορεί να πάρει ως πρώτο κόμμα, άρα δεν μπορεί να είναι κυβέρνηση (…)

Είμαι ένας άνθρωπος νέος, ο οποίος ναι, πιστεύω στις βασικές αρχές και αξίες του ΠΑΣΟΚ. Δεν θα κάνω μονίμως ιδεολογική αναφορά στο ΠΑΣΟΚ. Ούτε τη δεκαετία του ’80 μπορεί να επιστρέψει εν έτει 2024. Άρα, ναι, πρέπει να έχουμε μια σύγχρονη ατζέντα με απαντήσεις και λύσεις στα σύγχρονα αιτήματα και προβλήματα.

Όμως η λογική ενός καθεστωτισμού που περιφρονεί τους πολίτες της περιθωριοποίησης των πολιτών και του αισθήματος αδικίας που πνίγει τους πολίτες και υπήρχε γι’ αυτό και τη δεκαετία του 1980, δυστυχώς έχει επιστρέψει και εν έτει 2024.

Άρα χρειάζεται και τώρα να υπάρχει μια πολιτική, μια απάντηση, μια πολιτική ελπίδα και προοπτική σε αυτούς τους πολίτες που με βάση τα σημερινά αιτήματα δίνει λύσεις και απαντήσεις. Και θέλω να σας πω πολύ ενδεικτικά – γιατί μέχρι τις 6 Οκτωβρίου θα ξεδιπλώσω μια σειρά προτάσεων πάνω σε αυτό.

Μιλάμε για το καρτέλ στην οικονομία. Μιλάμε για την έλλειψη ανταγωνισμού. Άρα η κυβέρνηση που σήμερα αδυνατεί να ελέγξει την αισχροκέρδεια, χρειάζεται μια απάντηση από ελεγκτικούς μηχανισμούς που θα επιβάλουν π.χ. στα σούπερ μάρκετ τις τιμές των πορτοκαλιών. Πέρα από την τιμή πώλησης να υπάρχει και τιμή αγοράς. Να ξέρει ο πολίτης ποιο είναι το περιθώριο κέρδους (…)

Ότι θα υπάρχει πλαφόν στην χονδρική τιμή της ενέργειας και φορολόγηση υπερκερδών, αλλά ταυτόχρονα θα δίνεται η δυνατότητα σε ενεργειακές κοινότητες, σε νοικοκυριά, σε αγρότες και μικρές επιχειρήσεις να έχουν ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, φωτοβολταϊκά, ακόμα και κρατική εταιρεία που θα μπορεί να παράγει πράσινη και καθαρή ενέργεια για να μπορεί να τη δίνει στα νοικοκυριά και στις επιχειρήσεις και να βελτιώνει τον ανταγωνισμό.

Να μιλήσουμε για αμυντική βιομηχανία, η οποία θα θωρακίζει τη χώρα και αμυντικά σε τεχνογνωσία, αλλά θα δώσει και το νοκ άουτ. Απαραίτητο (…) Να μιλήσουμε επιτέλους για συλλογικές συμβάσεις, εργασιακά δικαιώματα και τετραήμερη εργασία, όπως γίνεται στην Ευρώπη και όχι να θεωρείται κανονικότητα η εξαήμερη εργασία».