“Να σταματήσει ο εμπαιγμός του λαού μας με τις κυρώσεις και να εξασφαλίσουμε τα οικονομικά και εθνικά μας συμφέροντα  “

Γιορτάσαμε την επέτειο των 200 χρόνων της εθνικής μας ανεξαρτησίας από τον Τουρκικό ζυγό σε ένα κλίμα ευφορίας με υψηλούς προσκεκλημένους  που μας τίμησαν με την παρουσία τους.Ωστόσο,αποτελεί ερώτημα η μη παρουσία του Προέδρου της Γαλλίας,όπως και η μη παρουσία υψηλού εκπροσώπου των ΗΠΑ σε μία κομβική χρονική περίοδο για τα Ελληνικά συμφέροντα. Ήταν θετικά τα μηνύματα τόσο του Προέδρου Τζο Μπάιντεν όσο και του προέδρου Εμανουέλ Μακρόν.

Είχαμε την σύνοδο κορυφής της ΕΕ,της 25ης Μαρτίου,που αποδείχτηκε με τον καλύτερο τρόπο ότι οι υποτιθέμενες κυρώσεις είναι μία ” καραμέλα “( όπως άλλωστε είχα αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα)  προκειμένου η κυβέρνηση να αποπροσανατολίσει τη κοινή γνώμη ,που παρακολουθεί αυτή την ιστορία με τις κυρώσεις τουλάχιστον ένα χρόνο,και βλέπει αυτές να μετατοπίζονται συνειδητά συνεπικουρούμενη από την κυβέρνηση κάθε φορά από τη μία σύνοδο στην επόμενη.Μία κοροϊδία που έχει ξεπεράσει τα ανεκτά όρια.  

Στην ανακοίνωση της ΕΕ μετά το πέρας της συνόδου δεν γίνεται συγκεκριμένη αναφορά για τη    Τουρκία :

• Να εγκαταλείψει το casus belli
• Για τον τερματισμό της Τουρκολιβυκής συμφωνίας.
• Να βάλει φρένο στο  τερματισμό της  αναθεωρητικής πολιτικής που εκφράζεται στο γενικό σχεδιασμό της “γαλάζιας πατρίδας”,εγκαταλείποντας και τις θεωρίες περί ” γκρίζων ζωνών” στο Αιγαίο.
• Να υπογράψει το δίκαιο της θάλασσας, όπου με βάσει αυτό ως οδηγό, να συνεχιστούν οι διερευνητικές συνομιλίες.
• ,Να τερματίσει τις υπερπτήσεις πάνω από τα νησιά μας.
• Να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας και η επικείμενη πενταμερής συνάντηση,να γίνει βάση της ατζέντας των ψηφισμάτων των Ηνωμένων Εθνών.
• Να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα,να δεχτεί τη σύμβαση της Κωνσταντινούπολης που αφορά τα δικαιώματα των γυναικών, και να αποφυλακίσει όλους όσους βρίσκονται στην αντιπολίτευση.

Αντιθέτως, βλέπουμε ότι στην ΕΕ αναπτύσσεται και τείνει να  επικρατήσει η λογική της οικονομικής αναβάθμισης των σχέσεων με τη Τουρκία, με την συγκατάθεση της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας,παρότι γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο Ερντογάν δεν πρόκειται να αλλάξει ρότα.

Η οικονομική εξάρτηση ορισμένων  Ευρωπαικών  χωρών,όπως της  Γερμανίας ,Ισπανίας,Ιταλίας,Βρετανίας και της Γαλλίας σε μικρότερο βαθμό,που είναι εκτεθειμένες στις Τουρκικές τράπεζες με ένα ποσό που αγγίζει συνολικά τα 120 δισεκατομμύρια ευρώ περίπου,σε συνδυασμό με τα εξοπλιστικά προγράμματα που έχουν αναλάβει για λογαριασμό της Τουρκίας,δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για αποτελεσματική πολιτική και έμπρακτη αλληλεγγύη της ΕΕ  στην Ελλάδα. Η κατάσταση  επιδεινώνεται με τη συνολική  πολιτική στάση της χώρας μας στις αποφάσεις της ΕΕ, όλο το τελευταίο διάστημα ,που έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούν στον Ερντογάν τα ερεθίσματα της αναθεωρητικής Τουρκίας.

 Ας εξετάσουμε τη λογική των Ηνωμένων Πολιτειών

Είχαμε το μήνυμα του προέδρου Τζο Μπάιντεν,φαίνεται ότι αναπτύσσεται μία ιδιαίτερη φιλία μεταξύ των δύο χωρών που είναι προς τη θετική κατεύθυνση για τα εθνικά μας συμφέροντα.Ο Αμερικανός πρόεδρος στο μήνυμά του, μεταξύ των άλλων θετικών σχολίων για την Ελλάδα τόνισε: “ότι είμαστε κρίσιμος σύμμαχος στο ΝΑΤΟ και στις ΗΠΑ και ηγέτιδα δύναμη για την ειρήνη και την ευημερία στις περιοχές της Ανατολικής Μεσογείου ,της Μαύρης θάλασσας και των Δυτικών Βαλκανίων. Οι ΗΠΑ καλωσορίζουν την δέσμευση της Ελλάδας να φιλοξενήσει τις δραστηριότητες ναυτικής υποστήριξης του ΠΝ των ΗΠΑ στη Σούδα και τις δυνάμεις των ΗΠΑ σε άλλα μέρη στην Ελλάδα…”

Ο δε Αμερικανός υπουργός των εξωτερικών των ΗΠΑ στη σύνοδο του ΝΑΤΟ τόνισε :

” Μίλησε για την ενίσχυση του ΝΑΤΟ, γιατί οι παγκόσμιες προκλήσεις είναι μεγάλες. Οι αποσταθεροποιητικές κινήσεις της Ρωσίας ,η απειλή της τρομοκρατίας ,οι ανατρεπτικές τεχνολογίες και η άνοδος της Κίνας …  Έχουμε διαφορές με τη Τουρκία,αλλά είναι πολύτιμος σύμμαχος”

Όπως αντιλαμβάνεστε μπορεί ο Αμερικανός Πρόεδρος να έχει φιλικές διαθέσεις προς τη χώρα μας,σε αντίθεση με τον πρώην πρόεδρο,ωστόσο τα συμφέροντα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ θέλουν τη Τουρκία ενεργά με το μέρος τους. Ιδιαίτερα τώρα, όπου τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν στην Ουκρανία λόγω Κριμαίας,και η Ουάσιγκτον βρίσκεται ουσιαστικά σε ένα ψυχρό πόλεμο με τη Ρωσία και σε ένα οικονομικό ανταγωνισμό με τη Κίνα.Καλλιεργείται  δε η λογική ότι όποιος δεν είναι μαζί μας ,είναι με το αντίπαλο δέος,επομένως εχθρός μας,και ίσως βρεθούμε σε πολιτικά αδιέξοδα.

Εμείς όπως αντιλαμβάνεστε παίζουμε το παιχνίδι των ΗΠΑ,ωστόσο ερώτημα παραμένει αν αυτό το εκμεταλλευόμαστε αναλογικά για να  εξασφαλίσουμε τα συμφέροντά μας στο Αιγαίο και στη Κύπρο. Και αυτό είναι ένα κρίσιμο ερώτημα. Ή θα έρθουν οι φίλοι μας οι Αμερικανοί και θα μας πουν, ότι επειδή εσείς είστε τα καλύτερα και δικά μας παιδιά,βάλτε λίγο νερό στο κρασί σας, και προβείτε σε κάποιες υποχωρήσεις,ώστε να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι, και ξαφνικά μία μέρα ξυπνήσουμε και αντιληφθούμε ότι το Καστελόριζο ήταν μακριά και επιπλέον δούμε γκριζάρισμα στο Αιγαίο;

Τι γίνεται με την προμήθεια των νέων φρεγατών ;

Είναι γνωστό το θέμα με τις νέες φρεγάτες που έχει εξαγγείλει ο πρωθυπουργός από το Σεπτέμβριο του 2020, ωστόσο ακόμη εκκρεμεί η απόφαση αυτής της ιστορίας, που τείνει να πάρει διαστάσεις ναυμαχίας μεταξύ των ενδιαφερόμενων χωρών και ειδικότερα μεταξύ των Γάλλων και των Αμερικανών.Οι επιτελείς του Πολεμικού Ναυτικού έχουν ξεκαθαρίσει στη κυβέρνηση τα πλεονεκτήματα των Γαλλικών φρεγατών τύπου Belharra σε σύγκριση με τις Αμερικανικές MMSC (Multi- Mission Surface Combatant) -της Lockheed Martin,ενώ φαίνεται ότι υπάρχει προβληματισμός με την ενδιάμεση λύση (la Fayette ή Arleigh Burke), σε συνδυασμό με την μη ετοιμότητα των ναυπηγείων μας να αναλάβουν ενδεχομένως σημαντικό έργο.Βεβαίως σε κάθε περίπτωση θα μπορούσε να υπάρχει συμβατικός όρος,όπως μετά την παράδοση της πρώτης φρεγάτας και πριν προχωρήσουν στη δεύτερη, να εξεταστεί η περίπτωση της ανάληψης του έργου των υπολοίπων φρεγατών από τα ναυπηγεία μας,για να κερδίσουμε πολύτιμο χρόνο. Οι Αμερικανοί προσπαθώντας να μπλοκάρουν την Γαλλική πρόταση πίεσαν την κυβέρνηση για την αποστολή LOR(Letter of Request) προκειμένου η Ελληνική πλευρά να δεσμευτεί σε ένα βαθμό για να ακολουθήσει στη συνέχεια η LOA          ( Letter of Acceptance).Μόνο τυχαία δεν ήταν η επίσκεψη του κ.Μητσοτάκη στο αεροπλανοφόρο Enterprise.

Παρατηρώ,ότι έχει ξεχαστεί το θέμα με την αναβάθμιση των φρεγατών ΜΕΚΟ ,ένα έργο που θα έπρεπε να είχε ξεκινήσει πριν 10 χρόνια.Αλήθεια γιατί αυτό το πρόγραμμα έχει ενταχθεί συνολικά με την προμήθεια των φρεγατών;Αφού υπάρχει η δυνατότητα να πραγματοποιηθεί ακόμη και στο Ναύσταθμο της Σαλαμίνας.

Αχ! αυτές οι Βάσεις 

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ μίλησε για τη βάση στη Σούδα,και των άλλων βάσεων εντός της Ελληνικής επικράτειας.Έχω αναφέρει πολλάκις     ( σε προηγούμενα άρθρα)ότι κακώς η χώρα δεν έχει εκμεταλλευτεί το γεγονός αυτό. Δεν φροντίσαμε  να έχουμε οικονομικό όφελος ή σύνδεση αυτής  με ρήτρα στρατιωτικής συνδρομής ή με κάποια αμυντική εξοπλιστική βοήθεια ή τουλάχιστον να έχουμε κάποια σημαντική μείωση τιμών για οποιαδήποτε μελλοντική προμήθεια.Τώρα έρχεται πάλι στην επιφάνεια η ανανέωση της βάσης της Σούδας.Θα μπορούσαμε να επεκτείνουμε την διάρκειά της ζητώντας ύστερα από μελέτη, τα κατάλληλα αντισταθμιστικά ωφελήματα είτε οικονομικά είτε σε σύγχρονο αμυντικό εξοπλισμό .Αν η κυβέρνηση καταλήξει τελικά στις αμερικανικές φρεγάτες λόγω μεγάλων πιέσεων, θα μπορούσε να διαπραγματευτεί την προμήθεια με κάποια  σοβαρά οικονομικά ανταλλάγματα.

Να μην δούμε όμως, να προσφέρουμε στο πιάτο τη βάση της Σούδας, χωρίς τα κατάλληλα οικονομικά ανταλλάγματα ,να πληρώνουμε και επιπλέον πέντε δισεκατομμύρια ευρώ για τις φρεγάτες MMSC που δεν καλύπτουν τις επιχειρησιακές ανάγκες του ΠΝ, και να έχουμε στο κεφάλι μας  τον Τούρκο να μας απειλεί καθημερινά. Παράλληλα να έχει χαθεί η Ελληνογαλλική αμυντική συμφωνία και η κάλυψη του στόλου μας με τις αποτελεσματικές για το ΠΝ Γαλλικές φρεγάτες .Δεν είμαστε ένα κράτος μόνο με υποχρεώσεις  στους συμμάχους και φίλους μας.Εκτιμούμε τους συμμάχους μας, ωστόσο έχουμε υποχρέωση να διασφαλίσουμε τα οικονομικά και  κυριαρχικά μας συμφέροντα με τον βέλτιστο τρόπο.

Γιώργος Σπ.Τσιτσιλιάνος

Αναπληρωτής Γραμματέας του Τομέα Άμυνας του Κινήματος Αλλαγής