Νάντια Γιαννακοπούλου: “Εσωστρέφεια δεν είναι η διαφορετική άποψη αλλά η αντίληψη του κόμματος ως κλειστής ομάδας κολλητών με υπολειτουργία των οργάνων.”

Αρχικά θέλω να τονίσω, και με αφορμή τη συνέντευξη του Προέδρου στην ΕΡΤ, ότι στο χώρο του ΠΑΣΟΚ ποτέ δεν απαγορεύτηκε, ούτε δαιμονοποιήθηκε, ούτε απειλήθηκε με διαγραφές η διαφορετική άποψη.

Με συνωμοσιολογία, φραστικές επιθέσεις, ανθρωποφαγία και απειλές διαγραφών το ΠΑΣΟΚ δεν θα πάει μπροστά. 

Δεν προλάβαμε να συζητήσουμε και ήδη ακούσαμε για ρεσάλτα, τυχοδιωκτισμούς και συντονισμένες ή δήθεν προσχεδιασμένες παρεμβάσεις από την βραδιά των εκλογών. 

Μάλλον θεωρείται ότι θα λειτουργήσω εγώ ή και άλλοι σύντροφοι υπό καθεστώς φόβου και αυτολογοκρισίας. 

Θλίβομαι για αυτές τις κουβέντες. Όπως θλίβομαι όταν κάθε άποψη αντιμετωπίζεται ως διασάλευση της ενότητας για να κεντριστούν ευαίσθητα αντανακλαστικά μέρους της βάση μας. 

Όπως και εξεγείρομαι, όταν λέγεται ότι όποιος έχει διατυπώσει κριτική περίπου προσπαθεί να κρύψει, να καλύψει την βαριά ήττα της Ν.Δ. Τι να πω… 

Προσωπικά αισθάνομαι θιγμένη, προσβεβλημένη και ζητάω από όλα τα μέλη της Κ.Ο και του Πολιτικού Συμβουλίου να πάρουν θέση για αυτές ακριβώς τις αχαρακτήριστες συμπεριφορές. 

Πρόεδρε, επειδή είπες ότι δεν θα δεχτείς τοξικό λόγο, θέλω ευθέως να σου πω, ότι η δική σου συμπεριφορά στην συνέντευξη με ευθεία επίθεση κατά πάντων ήταν και αντιθεσμική και τοξική.

Ωστόσο όλα αυτά συνιστούν βασικό λάθος. Γιατί το ΠΑΣΟΚ πάντα προχωρούσε στις λαμπρές εποχές του μέσα από αντίθετες απόψεις , από συγκρούσεις και προωθητικές συνθέσεις. 

Δεν είμαι υπάλληλος για να φοβάμαι απόλυση. Το ΠΑΣΟΚ δεν προχώρησε ποτέ ως κόμμα νεκρικής σιωπής και δημοκρατικού συγκεντρωτισμού. 

Είμαι στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μπαρουτοκαπνισμένο στα δύσκολα όπως πολλοί ακόμη εδώ μέσα, που κρατήσαμε το ΠΑΣΟΚ όρθιο, όταν κάποιοι, πολλοί όχι λίγοι, έφευγαν για άλλες Πολιτείες, στο ΣΥΡΙΖΑ και στη Ν.Δ. και έχω την ευθύνη να λέω την αλήθεια μου, τις απόψεις μου με ευθύτητα, γιατί θέλω να συμβάλω σε μια δυναμική πορεία του και όχι στην φτιασιδωμένη ικανοποίησή μου όταν ανά χρόνο ή δύο χρόνια ανεβαίνουμε 0.5% ή 1%! 

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Εσωστρέφεια δεν είναι η διαφορετική άποψη αλλά η αντίληψη του κόμματος ως κλειστής ομάδας κολλητών με υπολειτουργία των οργάνων.  

——

Ας περάσουμε λοιπόν στην περιγραφή της κατάστασης, γιατί γίνεται μια συστηματική προσπάθεια να αντιστραφεί. 

Κάποιοι μάλλον θα ήθελαν να πανηγυρίζουμε για το προβληματικό εκλογικό αποτέλεσμα για εμάς. 

Πρώτο και κύριο πόρισμα των Ευρωεκλογών ήταν και είναι, ότι γκρεμίστηκε το αλαζονικό 41% της Ν.Δ. και έγινε 28%.

Δεύτερο ζήτημα είναι, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 350.000ψήφους και παρά ταύτα ήρθε δεύτερος με τον Σ. Κασσελάκη, αρχηγό.

Εμείς, είχαμε ως στόχο την δεύτερη θέση και την σημαντική ανάπτυξη των δυνάμεών μας.

Με βάση αυτούς τους στόχους πρέπει να κάνουμε και τον απολογισμό μας. 

Ο ίδιος ο Πρόεδρος είχε πει ότι αν δεν βγούμε δεύτεροι, θα είναι πολιτική αποτυχία. Μάλιστα. Τώρα ξεχνιούνται και οι στόχοι και οι δηλώσεις της ηγεσίας. Εγώ δεν θα «πιαστώ» από αυτό που είπε ο Πρόεδρος στην προεκλογική περίοδο αλλά στην ουσία του θέματος.

Ήταν ρεαλιστικοί αυτοί οι στόχοι; Ήταν, φάνηκε καθαρά ότι ήταν και εμείς χάσαμε τη μοναδική πολιτική συγκυρία και ευκαιρία να είμαστε δεύτερο κόμμα. 

Τον Νοέμβριο σύμφωνα με όλες τις δημοσκοπήσεις ήμασταν δεύτεροι και με επίδοση το 15%-16%. Φάνηκαν όλες οι δυνατότητες για την υλοποίηση των στόχων μας. Αναπτερώθηκαν ελπίδες, δημιουργήθηκαν προσδοκίες σε χιλιάδες ανθρώπους σ΄ όλη την χώρα. 

Ακολούθησε πατατράκ. Μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2024 χάσαμε 2.5%-3%. Η τακτική της ισοπέδωσης, του ανταγωνισμού να γίνουμε πιο αριστεροί από τον ΣΥΡΙΖΑ μας οδήγησε να καταψηφίσουμε την επιστολική ψήφο ή να ανακαλύπτουμε, όψιμα, το σκανδιναβικό μοντέλο που δεν υπάρχει κιόλας σαν ενιαίο μοντέλο αλλά τέλος πάντων. Γενικά θολώσαμε το μήνυμα. 

Η στάση μας για παράδειγμα για τα μη Κρατικά Πανεπιστήμια εμφάνισε τέτοιο μεταμορφισμό που δεν έπειθε ούτε αυτούς που ήταν καθαρά υπέρ, ούτε αυτούς που ήταν καθαρά κατά. 

Θόλωσε η φυσιογνωμία μας και το αφήγημά μας, ενώ η αντιπολιτευτική τακτική μας δεν έπειθε τους πολίτες. 

Γι’ αυτό άλλωστε, ενώ εμφανίζαμε πολύ υψηλή συσπείρωση, είχαμε παροιμιώδη αδυναμία να εισπράξουμε είτε από τα αριστερά μας, είτε από τα δεξιά μας. 

Με τις κινήσεις μας ουσιαστικά βοηθήσαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, του δώσαμε χώρο.

Η κατάληξη ήταν ενώ η Ν.Δ καταδικάστηκε για την αδυναμία της να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της καθημερινότητας με την απώλεια 1.000.000 ψήφων, περίπου, αλλά και την απώλεια 350.000 ψήφων από τον ΣΥΡΙΖΑ, για εμάς παρουσιάζεται ως επιτυχία η απώλεια 110.000 ψήφων. Την ώρα δηλαδή που απεγκλωβίζονταν 1,5 εκατομ. πολίτες, εμείς δεν μπορέσαμε να εισπράξουμε απολύτως τίποτε. Αντίθετα, σε πραγματικούς αριθμούς, χάσαμε και όλες οι άλλες συγκρίσεις είναι απλά δικαιολογίες που δεν βοηθούν.

Χάσαμε μια ιστορική ευκαιρία ενός δυνατού come back.

Πάνω σ΄ αυτό δεν έχει τοποθετηθεί ο Πρόεδρος, ούτε κανένα στέλεχος της στενής ηγετικής ομάδας, νεοφώτιστο ή μη. 

Μας λένε περίπου ότι πρέπει να είμαστε και ευχαριστημένοι. Πέραν της αποφυγής της αλήθειας, τρομάζει και η διάσταση από τον παλμό της βάσης, από την διάχυτη απογοήτευση που υπάρχει στη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου μας. 

Καμία ουσιαστική εξήγηση, ενώ ακούγονται επιχειρήματα που δεν θα έπρεπε να ακούγονται. Ότι για παράδειγμα, αν έλειπε η Αττική, το αποτέλεσμα θα ήταν πολύ καλύτερο. Προσθέτω, ότι, αν έλειπε και η Θεσσαλονίκη και η Κεντρική Μακεδονία θα ήταν ακόμα καλύτερα. Μα είναι πολιτική λογική αυτή; Δηλαδή τι ακριβώς λέγεται; Ότι αν έλειπε η μισή Ελλάδα ή το 60% του εκλογικού σώματος, θα θριαμβεύαμε; 

Αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα. Παίρνουμε λάθος μηνύματα. 

Αναρωτιέται κάποιος:  Αν δεν μπορέσαμε να εισπράξουμε τίποτε σε μια περίοδο που κατακρημνυζόταν ο ΣΥΡΙΖΑ και βούλιαζε λόγω ακρίβειας τουλάχιστον, η Ν.Δ., τότε πότε; Αν δεν μπορούμε να νικήσουμε τον Σ. Κασσελάκη, πώς θα αποτελέσουμε το αντίπαλο δέος για την Ν.Δ;

Η απάντηση προκύπτει αβίαστα: Με την ίδια πολιτική και τακτική, με τον ίδιο τρόπο λειτουργίας του κόμματος, με το ίδιο αφήγημα που δεν λειτουργεί ουσιαστικά κανένα όργανο και την ίδια λογική, με την ηγεσία αποκομμένη από το λαό και το σύνολο του ΠΑΣΟΚ, ποτέ. Γι’ αυτό και είπα ότι πρέπει να τα ξαναδούμε όλα από την αρχή, μέσα από τα όργανα που πρέπει κάποτε να λειτουργήσουν. 

Ανέφερα κάποιες σκέψεις μου για τα αίτια. Στην Κ.Ε θα καταθέσω συνολικό υπόμνημα. Θα ήθελα δε σ΄ αυτό το σημείο να ζητήσω να πάρει απόφαση το Πολιτικό Συμβούλιο, ότι η συνεδρίαση της Κ.Ε θα γίνει μόνο με την παρουσία των μελών της Κ.Ε., έτσι ώστε να μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση στο όργανο και να πραγματοποιηθούν σωστά οι αναγκαίες ψηφοφορίες. Πρόκειται για συνεδρίαση του οργάνου και καλό θα ήταν να μην μετατραπεί σε συγκέντρωση χειροκροτητών. 

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Ναι οι ευθύνες αντιστοιχούν σε όλους μας, αλλά αυτό έχει και μια στοιχειώδη αναλογικότητα. Ούτε το Π.Σ, ούτε η Κ.Ε, ούτε η Κ.Ο συνεδρίασαν ποτέ για να καθορίσουν την στρατηγική μας ενόψει Ευρωεκλογών. 

Τους χειρισμούς και τις αποφάσεις τις έπαιρνε ένας πολύ στενός κύκλος στελεχών γύρω από τον Πρόεδρο και οι υπόλοιποι ούτε καν ρωτιόμασταν. Δεν έχουμε λοιπόν όλοι τις ίδιες ευθύνες. 

Τις πρώτες και καθοριστικές ευθύνες έχει ο Πρόεδρος και το στενό επιτελείο του. 

Καθόρισαν μια συνολική πορεία που αντιστοιχεί σε κόμμα καταγγελίας και διαμαρτυρίας και όχι δυναμικής επανόδου του ΠΑΣΟΚ ως κόμματος εξουσίας. Όταν πορεύεσαι έτσι, τότε παίρνεις και τα ποσοστά κόμματος διαμαρτυρίας. 

——-

Συντρόφισσες και Σύντροφοι,

Τώρα έχει ανοίξει μια συζήτηση για την Κεντροαριστερά .. Μοιάζει με συζήτηση ηττημένων που προβληματίζονται μήπως αν ενώσουν τις ήττες τους βγει κάτι νικηφόρο. 

Ο όρος Κεντροαριστερά είναι πολιτικά γεωγραφικός όρος, έχει μεγάλη πολιτική ελαστικότητα και δεν καταλαβαίνω συχνά τι εννοούν όσοι τον χρησιμοποιούν. 

Είναι αριστερά ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ με πρόεδρο εφοπλιστή και μέλη φτωχούς εργαζόμενους; Είναι  ή θέλει να γίνει η Νεοδεξιά; 

Η ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ, που επιμένει να υπερασπίζεται και τις πιο σκοτεινές, τις πιο άσχημες στιγμές διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είναι Κεντροαριστερά ή ριζοσπαστική Αριστερά; Δεν μπορώ να καταλάβω από πότε βρεθήκαμε ξαδέλφια με τον ΣΥΡΙΖΑ ή Αδέλφια με την ΝΕΑ  ΑΡΙΣΤΕΡΑ.

Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι οι δυνάμεις της Αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας περνάνε σοβαρή κρίση πανευρωπαϊκά και στην χώρα μας και αυτό πρέπει να μας προβληματίσει. 

Η χριστανοδημοκρατία άρπαξε την ατζέντα, έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων  και ταυτόχρονα οι δυνάμεις της ακροδεξιάς κερδίζουν σταδιακά θέσεις αξιοποιώντας και την αδυναμία της Αριστεράς και της σοσιαλδημοκρατίας. 

Στη χώρα μας, αυτό που χρειάζεται δεν είναι να αναζητείται η διέξοδος στην αδυναμία δυνάμεων να νικήσουν τον Κ. Μητσοτάκη με πολιτικά συνοικέσια, χωρίς μάλιστα καμία πολιτική και προγραμματική σύγκλιση, αλλά η ανασυγκρότηση του ΠΑΣΟΚ, η ανάγκη ενός restart του προοδευτικού χώρου με στοιχεία τον μεταρρυθμητισμό, τον αντιλαϊκισμό, την εποικοδομητική προγραμματική αντιπολίτευση, την προβολή ενός νέου πρότυπου για την πορεία της χώρας. 

Τελειώνοντας, θέλω να τονίσω, ότι ο διάλογος γίνεται ήδη, θα γίνει και στην Κ.Ε, πρέπει να αγκαλιάσει τη βάση του κόμματος.

Ας μην επιδιωχθεί να σταματήσει ξαφνικά με μια απόφαση της Κ.Ε, κάτι που μπορεί να αποδεικνυόταν καταστροφικό. 

Η δε συζήτηση για τα πολιτικά συμπεράσματα θα πρέπει να οδηγήσει σε εκλογές, σε εύλογο χρόνο, δηλαδή το Φθινόπωρο, με χρονικό διάστημα που θα μεσολαβήσει και θα εξασφαλίσει την ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα στους υποψήφιους, στα μέλη και στους φίλους μας, στη δυνατότητα των υποψηφίων να επικοινωνήσουν τις απόψεις τους.

Εγώ αναφέρομαι σε μια συντεταγμένη, δημοκρατική, ενωτική διαδικασία, με αμοιβαίο σεβασμό όλων προς όλους. Όσοι είμαστε εδώ, οι περισσότεροι τουλάχιστον, δεν μπήκαμε στο ΠΑΣΟΚ του 45% ή του 48%. Μπήκαμε στη μάχη, δίνοντας σκληρές μάχες επιβίωσης του χώρου και ανόδου των δυνάμεών μας, σε συνθήκες του 5% και του 7%. Λοιδωρηθήκαμε, συκοφαντηθήκαμε, αλλά αντέξαμε. Άρα έχουμε παλέψει όλοι. Έχουμε προσφέρει όλοι.  

Αγαπάμε όλοι όλο το ΠΑΣΟΚ χωρίς εξαιρέσεις φυλών και ομάδων, χωρίς φοβικότητα και εσωστρέφεια. Ας μην εμφανίζονται κάποιοι ως οι μόνοι που αγωνίστηκαν για το κόμμα η ότι το πονάνε περισσότερο.

Μόνο έτσι θα πάμε μπροστά. Μόνο έτσι θα πείσουμε την κοινωνία και το λαό