Νέα έρευνα: Το 1% της παγκόσμιας ελίτ μολύνει το περιβάλλον όσο το 10% των φτωχών στρωμάτων

Σημαντικά ευρήματα αναφορικά με την μόλυνση του περιβάλλοντος φέρνει στο φως νέα έρευνα, η οποία δείχνει ότι το 1% της οικονομικής ελίτ προκαλεί μόλυνση,όσο το 10% των φτωχών στρωμάτων.

Σύμφωνα με την efsyn.gr τα ευρήματα καταδεικνύουν περίτρανα τον βασικό υπεύθυνο της κλιματικής κρίσης που διανύει τις τελευταίες δεκαετίες της εμπορευματοποίησης των πάντων και της αχαλίνωτης παραγωγής με γνώμονα την κερδοφορία των λίγων εις βάρος των πολλών και κατ’ επέκταση εις βάρος του περιβάλλοντος και των οικοσυστημάτων.

Η έρευνα δείχνει επίσης το τεράστιο χάσμα που υπάρχει μεταξύ της «ρυπογόνου ελίτ», της οποίας ο τρόπος ζωής περιλαμβάνει την εκπομπή μεγάλου όγκου ρύπων άνθρακα που πυροδοτεί την κλιματική κρίση, και της πλειοψηφίας των ανθρώπων, ακόμη και στις ανεπτυγμένες χώρες, των οποίων η κοινωνική και οικονομικηή δραστηριότητα αφήνει πίσω της πολύ μικρότερο αποτύπωμα άνθρακα.

Όπως αναφέρει η έρευνα της ανεξάρτητης οργάνωσης ερευνών για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, Autonomy, χρειάζονται 26 χρόνια για ένα άτομο με χαμηλό εισόδημα προκειμένου να παράξει τόσο διοξείδιο του άνθρακα όσο οι πλουσιότεροι σε ένα χρόνο, με βάση τα δεδομένα εισοδήματος και αερίων θερμοκηπίου από το 1998 έως το 2018.

Η Autonomy διαπίστωσε ότι οι άνθρωποι που κερδίζουν 170.000 λίρες ή περισσότερο το 2018 το Ηνωμένο Βασίλειο ήταν υπεύθυνο για τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου πολύ μεγαλύτερες από το 30% των ανθρώπων που κέρδιζαν £21.500 ή λιγότερο το ίδιο έτος.

Η περίοδος που καλύπτεται από το σύνολο δεδομένων λήγει το 2018, πριν από την πανδημία Covid-19 και τα lockdown, τα οποία διέκοψαν δραστηριότητες με υψηλή περιεκτικότητα σε άνθρακα, όπως οι πτήσεις.

Η Autonomy διαπίστωσε επίσης ότι εάν η Βρετανία είχε αρχίσει να φορολογεί τις εκπομπές άνθρακα μόνο για το κορυφαίο 1% των πολιτών πριν από δύο δεκαετίες, το εγχείρημα θα είχε αποφέρει στα κρατικά ταμεία έσοδα 126 δισεκατομμυριών λιρών μέχρι σήμερα, ποσό ικανό να συμβάλλει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου με δίκαιο τρόπο. Αυτό θα μπορούσε να συμβεί με κρατικά προγράμματα επιδότησης για τη μόνωση των σπιτιών των φτωχότερων νοικοκυριών για παράδειγμα, λέει η έρευνα.

Επιπλέον, τα έσοδα που θα προέκυπταν από έναν φόρο άνθρακα στο πλουσιότερο 1% του πληθυσμού θα μπορούσαν να κάνουν δυνατή την αναβάθμιση σχεδόν 8 εκατομμυρίων κατοικιών, κρατώντας τους πολίτες ζεστούς τον φετινό χειμώνα και μειώνοντας τους λογαριασμούς ρεύματος και ενέργειας, παρέχοντας παράλληλα σημαντική υποστήριξη για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και μειώνοντας την εξάρτηση από το ρωσικό φυσικό αέριο, υποστηρίζουν πανεπιστημιακοί που αξιολόγησαν την έρευνα.

Η Βρετανία βέβαια δεν είναι η μοναδική χώρα που εμφανίζει ένα τέτοιο χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών όσον αφορά στις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου. Ένας αυξανόμενος όγκος ερευνών επισημαίνει την ύπαρξη μιας «ρυπαντικής ελίτ» της οποίας ο τρόπος ζωής έχει ελάχιστη σχέση με εκείνον της πλειοψηφίας των ανθρώπων. Αυτό ισχύει τόσο για τις ανεπτυγμένες όσο και τις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου οι φτωχότεροι ευθύνονται μονάχα για ένα μικρό ποσό εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, ενώ εκείνοι η αφρόκρεμα της κοινωνίας παράγει τις περισσότερες εκπομπές είτε μέσω της καθημερινής ιδιωτικής της δραστηριότητας είτε ως αποτέλεσμα της επιχειρηματικής δραστηριότητας με ζημιωμένο το περιβάλλον.

Οι συνεχείς πτήσεις, η οδήγηση μεγάλων ακριβών αυτοκινήτων, η κατοχή πολλών ακινήτων και η διαρκής μετακίνηση από το ένα στο άλλο, η καθημερινή διατροφή πλούσια σε κρέας και εισαγόμενα προϊόντα, η αγορά περισσότερων ρούχων και εισαγόμενων πολυτελών ειδών είναι μερικές από τις ιδιωτικές δραστηριότητες των πλουσιότερων οι οποίες δημιουργούν πολύ υψηλότερα αποτυπώματα άνθρακα, αναφέρει η έρευνα. Απεναντίας, οι φτωχότεροι άνθρωποι τείνουν να μένουν πιο κοντά στο σπίτι σε μικρά σπίτια και να χρησιμοποιούν τα μέσα μαζικής μεταφοράς, ενώ οι δαπάνες τους για είδη πολυτέλειας και είδη όπως η «γρήγορη μόδα» είναι πολύ μικρότερες.

Ο Γουίλ Στοντζ, διευθυντής έρευνας της Autonomy, δήλωσε: «Η τεράστια απελευθέρωση εκπομπών άνθρακα από τους πιο πλούσιους στην κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες είναι εκπληκτική. Η ανάλυσή μας υποδηλώνει ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για την κυβέρνηση να αντιμετωπίσει την κλιματική αλλαγή θα ήταν να φορολογήσει σωστά τους πλούσιους, μέσω ενός καλά στοχευμένου φορολογικού συστήματος άνθρακα».

Οι φόροι στις πιο ρυπογόνες δραστηριότητες μπορούν να αφορούν μόνο τους πλούσιους και δεν χρειάζεται να επιβαρύνουν το κόστος ζωής της κοινωνικής πλειοψηφίας που φέρει και πολύ μικρότερο μερίδιο ευθύνης για την καταστροφή του περιβάλλοντος.