O ΣΥΡΙΖΑ οδεύει μαθηματικά στην διάσπαση

Γράφει ο Γαβρής Άγγελος

Όταν λίγες μέρες πριν, στον ΣΥΡΙΖΑ εξέλεγαν νέο Πρόεδρο τον Στέφανο Κασσελάκη, κάποιοι μιλούσαν για την “επιτυχία” ενός “κενού” συστήματος πολιτικού μάρκετινγκ που βασίζεται σε τακτικές προβολής “ινφλουένσερ” και δεν έχει καμία επαφή με το πολιτικό γίγνεσθαι της Ελλάδας. . Ίσως είχαν δίκιο, ίσως είχαν άδικο όμως.

Η πρώτη “ανάγνωση” που μπορεί να κάνει κανείς, είναι πως ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις πάγια πολιτική συνεδριάσεων και συλλογικών διεργασιών της Αριστεράς και με βάση το πρότερο παρελθόν του δεν τον λες σε καμία περίπτωση “γνήσιο τέκνο” της Αριστερής ιδεολογίας. Σε καμία περίπτωση, για παράδειγμα, δεν θα δεχόταν κανείς μια ανάλογη περίπτωση Πρόεδρου του ΠΑΣΟΚ, ας πούμε, που εργαζόταν στην Goldman Sachs την περίοδο που “έπινε το αίμα” των Ελλήνων, ή αν είχε αρθρογραφήσει anytime , υπέρ μιας καθεστηκύιας τάξης, άρρηκτα συνδεδεμένης με την Δεξιά και την πλουτοκρατία στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι προβάλλει ο ίδιος ένα alternative lifestyle ή “γράφει” στην κάμερα , δεν σημαίνει πως έχει κάποια σχέση με τις πολιτικές και κοινωνικές μάχες της Αριστεράς στην Ελλάδα. Δεν υπάρχει “Ελληνικό Όνειρο” ως φράση. Το μόνο “όνειρο” που υπάρχει εδώ, είναι πως ορμώμενος εξ ΗΠΑ και με περιουσία που του εξασφάλισε μια καμπάνια fast track με υψηλότατη προβολή και διασπορά στα ΜΜΕ, ίσως να ήταν αυτό του Κασσελάκη που απέδειξε, πως ο “έχοντας” μπορεί να γίνει ό,τι θέλει στην Ελλάδα. Ακόμα και Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Μιας ισχνής αντιπολίτευσης -δώρο στην κυβερνητική μονοκρατορία που έχει εγκαθιδρύσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Υπάρχει πάντα και η “ανάγνωση” πως ο Στέφανος Κασσελάκης, ήρθε με στόχο να αλλάξει την πολιτική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ και για να το κάνει αυτό, πρέπει να “σπάσει αυγά” βάζοντας στο “στόχαστρο” όσους και όσες υπονομεύουν την ενότητα του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Σίγουρα σε κάθε τί “νέο” υπάρχει πάντα ένα “παλαιότερο” που δεν επιθυμεί σε καμία περίπτωση να του “ανακατέψουν την τράπουλα” καθώς, με όρους “γραφειοκρατίας της Αριστεράς”, και τα “πλακάτ” του έχει σηκώσει και σε πορείες έχει πάει και μάχες έχει δώσει σε κοινωνικούς φορείς και πολιτικές μάχες έχει δώσει στη Βουλή και γενικότερα, έχει “τικάρει” κάθε κουτάκι που βρίσκεται στο “βιβλιαράκι” κάθε στελέχους της εγχώριας “Αριστεράς”.

Ωστόσο, μετά τις “βολές” εσωκομματικά, την αναβολή με σημαντικότατες απώλειες σε ψήφους – θυμίζουμε πως η προσωπική πρόταση Κασσελάκη για συνέδριο τον Φεβρουάριο στον ΣΥΡΙΖΑ, πέρασε με μόλις 1-2 ψήφους διαφορά- την διαγραφή Τζουμάκα ο οποίος διεκδίκησε και την Προεδρεία του ΣΥΡΙΖΑ λίγο καιρό πριν, τις βολές Παπαδημούλη και το γεγονός πως ο Στέλιος Κούλογλου είναι εκτός Ευρωομάδας του κόμματος, δείχνει πως ο ΣΥΡΙΖΑ, θα γίνει τουλάχιστον 2 κομμάτια.

2 κομμάτια που απο τη μία μένει να δούμε, πως θα λειτουργήσει κοινοβουλευτικά αυτό, καθώς όπως γνωρίζουμε, χρειάζεται τουλάχιστον 10μελής ομάδα να ανεξαρτοποιηθεί από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσει να θεωρηθεί άλλη ομάδα άλλου κόμματος. Τα 2 κομμάτια, όπως όλα δείχνουν, “ακουμπούν” πάνω στην λογική των συνιστωσών του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που “καλοβλέπουν” την “μεταγραφή” τους σε άλλα κόμματα εντός Βουλής, όπως η Πλεύση Ελευθερίας ή το ΠΑΣΟΚ- γιατί όχι και η ΝΔ;

Ως συνάρτηση των παραπάνω και με την δεδομένη ταχύτητα που – επιτέλους – αρχίζει και αποκτά το ΠΑΣΟΚ σε επίπεδο οργάνωσης τουλάχιστον και σε επίπεδο κοινοβουλευτικής παρουσίας, με την δεδομένη κατακερμάτιση του ΣΥΡΙΖΑ, αμφιβάλλω αν θα καταφέρει να “κρατηθεί” μέχρι τις Ευρωεκλογές σύσσωμη η Κουμουνδούρου. Η λογική “καλύτερα τώρα παρά μετά τις Ευρωοεκλογές που ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι 3ο κόμμα” δείχνει να κερδίζει έδαφος σε όλο και περισσότερα στελέχη αλλά και μέλη του κόμματος. Μένει να δούμε κατά πόσο το “αφήγημα Ανδρουλάκη” και η απόφαση του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ για “Φρένο” στους “καρεκλοκένταυρους” “γενίτσαρους” θα ληφθεί υπόψιν από την ηγεσία της Χαριλάου Τρικούπη και πόσο “νερό στο κρασί” μπορούν να βάλουν όσοι έμειναν εκεί, τα “πέτρινα χρόνια” και δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να δουν πρώην “συντρόφους” που με την πρώτη ευκαιρία πήδηξαν σε άλλο καράβι, να επιστρέφουν πίσω μετά το “ναυάγιο”.

Σε όλα τα παραπάνω συντελεί και το αποτέλεσμα των αυτοδιοικητικών εκλογών που μοιάζει περισσότερο με φωνή λαού και άμεση ανάγκη αλλαγής μοντέλου εκπροσώπησης. Τα κόμματα σίγουρα παραμένουν πίσω από τις ανάγκες της κοινωνίας και το κλίμα της εποχής και εφόσον διατηρήσουν την ίδια λογική του “καπελώματος” της κοινωνικής διεργασίας, μιας διεργασίας που πέρα από την αποχή, κρίνεται τουλάχιστον επιτυχής, συμβάλλουν τα μέγιστα στο “κίνημα της αποχής” το οποίο δεν θέλει, δεν επιθυμεί την κομματική διασύνδεση της τοπικής κοινωνίας αφού στην πλειοψηφία τους, οι πολίτες θεωρούν πως τα κόμματα είναι ο λόγος που ο τόπος τους δεν πάει “μπροστά”.

Πρέπει  να αντιληφθούν άπαντες στην κεντροαριστερά, πως η Κεντροδεξιά που χτίζει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, είναι ένα κόμμα εξουσίας για τα επόμενα 8 χρόνια τουλάχιστον αν δεν υπάρξει σοβαρό αντίβαρο στην κεντροαριστερά. Η πολυσυλλεκτικοτητα , η αλλαγή παραδείγματος, το νέο πολιτικό ήθος, η αλλαγή, μπορεί να έρθει μόνο αν σπάσουν στεγανά πυρήνων, “αγαπημένων” και “μη αγαπημένων” προσώπων εντός κομμάτων που εδράζονται στην κεντροαριστερά. Με λίγα λόγια, χρειάζεται να τεθεί όσο πιο άμεσα γίνεται σε δημόσια διαβούλευση το πλάνο, “Δημοκρατική Παράταξη” στο πλαίσιο των “Δημοκρατών” των Η.Π.Α ως ο μεγάλος προοδευτικός πόλος εξουσίας, ειδάλλως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ (σε στυλ Ρεπουμπλικάνων) θα κυβερνούν για πολλά χρόνια ακόμα. 

Όταν ενώνονται οι δημοκρατικές και προοδευτικές δυνάμεις πίσω από ένα πρόσωπο με γνώσεις και όραμα, μπορεί να γίνει ανατροπή» δήλωσε ο πρώην πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πρόσφατα, με μια φράση να ξεχωρίζει : “Είναι η ώρα να συσπειρωθούν ξανά οι προοδευτικές και δημοκρατικές δυνάμεις της χώρας, γύρω από ένα όραμα, απέναντι στον πελατειασμό και τον αυταρχισμό της συντηρητικής παράταξης, με οδηγό τον ήλιο που ζέστανε και τότε τις αγωνίες και τα όνειρα μας”