Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος: Όχι σε διαγραφές – Οι ηγέτες θα πρέπει να επιλέγουν τη σύνθεση και το σεβασμό, όχι το φόβο

Ο αντιπρόεδρος της Βουλής και βουλευτής Αρκαδίας, Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, τοποθετείται για τις εσωτερικές εντάσεις στο ΠΑΣΟΚ, την πρόταση συνεργασίας του Σωκράτη Φάμελλου, την άνοδο της Πλεύσης Ελευθερίας, καθώς και για τις ευρύτερες πολιτικές εξελίξεις.

Οι εσωτερικές εντάσεις στο ΠΑΣΟΚ και η στάση της ηγεσίας

Στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ παρατηρείται ένταση, πρωτόγνωρη μετά τις εσωκομματικές εκλογές. Σύμφωνα με τον Κωνσταντινόπουλο, το κόμμα πάντοτε χαρακτηριζόταν από διαφωνίες που οδηγούσαν σε δημιουργικές ζυμώσεις. Ωστόσο, θεωρεί ότι η ηγεσία οφείλει να ακούει και να συνθέτει απόψεις, επισημαίνοντας ότι η πρόσφατη παραδοχή του εκπροσώπου Τύπου, Δημήτρη Τσουκαλά, για ελλείμματα επικοινωνίας και θέσεων είναι μια θετική εξέλιξη.

Ο Κωνσταντινόπουλος υπογραμμίζει ότι πρέπει να υπάρξουν άμεσα διορθωτικές κινήσεις στη στρατηγική και τις πολιτικές του κόμματος, καθώς και ένα σαφές πλαίσιο σύνθεσης ιδεών. Κρίνει επίσης λανθασμένη την προώθηση διαγραφών, σημειώνοντας ότι οι περισσότερες άστοχες δηλώσεις προέρχονται από στελέχη κοντά στην ηγεσία. Υπενθυμίζει ότι είχε εκφράσει έγκαιρα την αντίθεσή του στην κοινή κατάθεση πρότασης μομφής με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τη Θεοδώρα Τζάκρη.

«Ενότητα δεν σημαίνει να είναι έξω νύχτα και να λέμε ότι είναι ημέρα επειδή βολεύει κάποιους», τονίζει χαρακτηριστικά, επαναλαμβάνοντας τη θέση του προέδρου του κόμματος το 2019.

Η πρόταση Φάμελλου για κοινό ψηφοδέλτιο και η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει ήδη απορρίψει την πρόταση του Σωκράτη Φάμελλου για κοινό ψηφοδέλτιο με ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά στις επόμενες εκλογές. Ο Κωνσταντινόπουλος επισημαίνει ότι αυτή η πρόταση επιβεβαιώνει την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει τη Νέα Δημοκρατία μόνος του, ενώ παράλληλα τονίζει ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης έχει διαφορετική στρατηγική, σύμφωνα με την οποία το ΠΑΣΟΚ θα διεκδικήσει την πρώτη θέση στις εκλογές.

Υπογραμμίζει ότι το κόμμα πρέπει να αποδείξει τις προτάσεις του στην πράξη, μέσα από τη διακυβέρνηση της χώρας. «Το να παραμείνουμε ένα μικρό κόμμα δεν έχει αξία. Δημιουργήσαμε τις προϋποθέσεις για ένα μεγάλο ΠΑΣΟΚ και τώρα πρέπει να το κάνουμε πράξη», σημειώνει.

Πολυκομματικές κυβερνήσεις και οι πολιτικές εξελίξεις

Ο Κωνσταντινόπουλος εκφράζει ανησυχία για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα και διεθνώς, επισημαίνοντας τις καθυστερήσεις της Ευρώπης στις αποφάσεις και τον πιθανό αντίκτυπο της εκλογής Τραμπ. Αν και αναγνωρίζει ότι οι πολυκομματικές κυβερνήσεις είναι μια πιθανή εξέλιξη, υποστηρίζει ότι πρέπει να βασίζονται σε καθαρές προγραμματικές συμφωνίες. Σε διαφορετική περίπτωση, θα έχουν μικρό πολιτικό ορίζοντα.

Ο ίδιος παραμένει υποστηρικτής του δικομματισμού και των εναλλαγών μεταξύ ισχυρών κυβερνήσεων, θεωρώντας ότι αυτός ο δρόμος εξασφαλίζει σταθερότητα και ξεκάθαρη λογοδοσία.

Η άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας και η πολιτική απάντηση

Αναφερόμενος στην άνοδο της Πλεύσης Ελευθερίας, ο Κωνσταντινόπουλος δηλώνει ότι δεν έχει καμία πολιτική συνάφεια με τη Ζωή Κωνσταντοπούλου και ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί μαζί της. Εφιστά την προσοχή στην πολιτική αντιμετώπιση της ανόδου της, αποφεύγοντας τη στρατηγική του φόβου.

Υπογραμμίζει ότι η δυναμική των μονοπρόσωπων κομμάτων αντιμετωπίζεται μόνο με συλλογική και θεσμική λειτουργία. Επίσης, σημειώνει ότι η άνοδος της Πλεύσης Ελευθερίας δεν σχετίζεται αποκλειστικά με το κίνημα των Τεμπών, αλλά αντανακλά ευρύτερες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες.

Ο ρόλος του Αλέξη Τσίπρα και οι προοπτικές της Κεντροαριστεράς

Ο Κωνσταντινόπουλος θεωρεί μακρινό το σενάριο δημιουργίας νέου κόμματος στην Κεντροαριστερά με πρωταγωνιστή τον Αλέξη Τσίπρα. Τονίζει ότι το ΠΑΣΟΚ πορεύεται με βάση τις αποφάσεις του και τις πολιτικές του δεσμεύσεις.

Η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ελλάδα και την Ευρώπη

Αναφερόμενος στη ραγδαία ενίσχυση της ακροδεξιάς, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη, ο Κωνσταντινόπουλος αναγνωρίζει ότι πρόκειται για μια νέα πολιτική πραγματικότητα. Εκτιμά ότι η άνοδος αυτή οφείλεται, μεταξύ άλλων, στην απογοήτευση από την παγκοσμιοποίηση, καθώς και στη διαχείριση του μεταναστευτικού-προσφυγικού ζητήματος, που προκάλεσε φόβο και ανασφάλεια.

Κλείνοντας, υποστηρίζει ότι η απάντηση στην ακροδεξιά δεν μπορεί να είναι η υιοθέτηση φοβικών πολιτικών, αλλά η αλλαγή στρατηγικής με έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη, την προστασία της εργασίας και τη στήριξη της παραγωγής.