«Πρόεδρε, δεν ακουγόμαστε, δεν συγκινούμε, δεν μας ψηφίζουν»

Γράφει η Αναστασία Γαλατσοπούλου. 

Η παράταξη σε όλες τις δημοσκοπικές μετρήσεις βρίσκεται καθηλωμένη στο 6 με 6,5%. Δηλαδή, ότι απέμεινε από το «συναισθηματικό» ΠΑΣΟΚ και κάποιες άλλες ελάχιστες εκλογικές επιρροές.

Το πιο ανησυχητικό όμως γεγονός είναι στα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων. Παρατηρούμε ότι μεγάλο ποσοστό των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ (50-70%) στέκεται θετικά στη διακυβέρνηση Μητσοτάκη

Όπως δήλωσε και σε συνέντευξή του στο “The Socialist”, o Χάρης Καστανίδης: 

“Έχω τονίσει πολλές φορές ότι πρόβλημα με το οποίο πρέπει να ασχοληθούμε όλοι εμείς στο Κίνημα Αλλαγής είναι η αποσαφήνιση της ιδεολογικής του ταυτότητας. Το χρέος μας είναι να καταδείξουμε με τρόπο απλό και εύγλωττο τι σημαίνει να είναι ένα πολιτικό κόμμα φορέας των ιδεών του δημοκρατικού σοσιαλισμού τον 21ο αιώνα.

Η υποχρέωσή μας αυτή αποκτά επείγουσα προτεραιότητα, αν σκεφτούμε ότι πρέπει να υπερβούμε τρεις αρνητικούς παράγοντες του πρόσφατου παρελθόντος που παίζουν ανασχετικό ρόλο στην πολιτική και εκλογική πρόοδο της δημοκρατικής παράταξης.

 Ο πρώτος αρνητικός παράγοντας ήταν ότι το ΠΑΣΟΚ κλήθηκε πρώτο να εφαρμόσει πολιτικές διάσωσης της χώρας, πολιτικές επείσακτες και κυρίως έμπνευσης των δανειστών, που στον πυρήνα τους ήταν συντηρητικές, συχνά τιμωρητικές και, κυρίως, λανθασμένες καθ’ ομολογία  των ίδιων των δανειστών. Πρέπει, συνεπώς, να αλλάξουμε τη σχηματισμένη εντύπωση μεγάλου μέρους των εκλογέων ότι αυτή η συνθήκη μας μετέτρεψε σε ένα συντηρητικό μόρφωμα. Δεν έχει σημασία ότι και οι άλλοι διαχειριστές της κρίσης εφάρμοσαν τις ίδιες πολιτικές, σημασία έχει ότι πλήρωσε πολιτικά και εκλογικά ο πρώτος διασώστης.

 Ο δεύτερος αρνητικός παράγοντας ήταν η συνεργασία με τη Δεξιά.

Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το κόστος των αρνητικών φαινομένων μίας διακυβέρνησης σηκώνει ο μικρός εταίρος των κυβερνητικών σχηματισμών. Δεν έχει σημασία ότι η Δεξιά και η Αριστερά συνεργάστηκαν και στο απώτερο και στο πρόσφατο παρελθόν, σημασία έχει πως, κατά περίεργο τρόπο, η κριτική των πολιτών είναι πιο απαιτητική και υπερβάλλουσα έναντι της δημοκρατικής παράταξης.

Ο τρίτος παράγοντας ήταν η εγκατάλειψη σε κρίσιμες στιγμές της απαίτησης να ζητήσουμε την εκ νέου δημοκρατική νομιμοποίηση των πολιτικών μας στη διαχείριση της κρίσης.

Μαζί με την αποσαφήνιση της ιδεολογικής μας ταυτότητας, θα χρειαστεί υπομονετικά να αποκαλύψουμε ιστορικές αλήθειες, που κρύφτηκαν μέσα στη σκόνη που δημιούργησαν ψίθυροι, ψέματα και μύθοι των άλλων κομμάτων. Θα χρειαστεί, ακόμη, να αναδιατάξουμε τις οργανωτικές λειτουργίες του Κινήματος Αλλαγής, ώστε να αντιστοιχούν στις επιδιώξεις ενός μαζικού πολιτικού κόμματος και όχι να φαντάζουν κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες μίας ολιγάριθμης ομάδας στελεχών.

Τίποτα δεν είναι εύκολο, μα και τίποτα δεν είναι αδύνατο. Αρκεί να το θελήσουμε όλοι.

Το “Κέντρο”( από το άθρο του Άγγελου Γαβρή “Προοδευτική Διακυβέρνηση)

Μια δύσκολη προσέγγιση του πολιτικού χώρου που ονομάζεται κέντρο στην Ελλάδα, μπορεί να γίνει χρησιμοποιώντας την μετεξέλιξη του ΠΑΣΟΚ από την “εποχή Ανδρέα” στην “Σημιτική περίοδο”. Τί έγινε τότε, το κέντρο, απέδειξε πως είναι ο χώρος των “κυλιόμενων ψηφοφόρων”. Από το 1996-2004, το ΠΑΣΟΚ κυβέρνησε την χώρα με το “πάθος” του 1981 μα με νέους ιδεολογικούς ορίζοντες. Τους λεγόμενους “Εκσυγχρονιστικούς, ευρωπαϊστικούς” ιδεολογικούς ορίζοντες προσδοκιών. Μια σύγχρονη προσέγγιση του όρου “προοδευτικός”. Προοδευτικός ίσον Ευρωπαϊστής με όρους αλληλεγγύης και οικονομικής εξέλιξης, όπου εξέλιξη ίσον εκσυγχρονισμός. Εκσυγχρονισμός τόσο του κράτους όσο και του αξιακού πυρήνα του ΠΑΣΟΚ της εποχής Σημίτη.

Το ‘Προοδευτικό κέντρο΄, που πολλοί ευαγγελίζονται και σήμερα, είναι αυτό που ταυτίστηκε με το “κλείσιμο του ματιού” του κεντρώου χώρου και στην κεντροδεξιά επέκτασή του. Και εκεί είναι που “χάθηκε η μπάλα”. Με τον ερχομό μάλιστα – με όποιον τρόπο προήλθε- του Ε.Βενιζέλου στην αρχηγία του κόμματος, επιτεύχθηκε η ολοκληρωτική σύγκρουση εσωκομματικά, του κεντροαριστερού μετώπου με την εκσυγχρονιστική κεντρώα ιδεολογία του Σημίτη. Έτσι, η συγκυβέρνηση με την ΝΔ- τον αιώνιο εχθρό- προκάλεσε την εκ των πραγμάτων αποδόμηση του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.

Σήμερα, παρατηρούμε τον Μητσοτάκη, να “κλείνει το μάτι” στην ίδια ακριβώς πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ που “έκλεινε το μάτι” ΚΑΙ στην κεντροδεξιά (με προοδευτικούς όρους όχι με νεο-φιλελεύθερους) -δεν είναι καθόλου τυχαίο πως η πλειονότητα των πρώην “συντρόφων” που ευνοήθηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ή τείνουν να ευνοηθούν, ανήκουν σε αυτή την πτέρυγα ακριβώς!

Το “συμβούλιο” που άργησε 3 χρόνια… “Ηχηρό Μήνυμα” Γεννηματά σε “συνεργασιο-συνωμοσίες”

Ένα ακόμα θέμα στο οποίο η Πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής είναι έτοιμη να βάλει το μαχαίρι στο κόκκαλο, είναι οι κατά καιρούς συζητήσεις και αναφορές σε συνεργασίες είτε με την ΝΔ είτε με τον ΣΥΡΙΖΑ. Είναι ξεκάθαρη η άποψη και η απόφαση της ηγεσίας για αυτόνομη πορεία και συσπείρωση. Μια απόφαση που δηλώνεται μα δεν “πείθει” όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις… ο κόσμος “γυρνά” την πλάτη σε ένα Κίνημα Αλλαγής χωρίς ιδεολογικό αποτύπωμα..

Τι είπε ο Σταμάτης Μαλέλης στην πρόσφατη συνέντευξή του στο “The Socialist”; 

“Βόμβες” οι απαντήσεις του κ.Μαλέλη αναφορικά με την κατάσταση που επικρατεί στο Κίνημα Αλλαγής σε σχέση με τους λόγους που τον οδήγησαν στην παραίτησή του από την θέση του Γραμματέα Επικοινωνίας του κόμματος:  “Το κόμμα μας είναι στα χέρια μια μικρής ομάδας που αποφασίζει για όλα. Ο απόλυτος συγκεντρωτισμός. Σε τόσο κρίσιμα θέματα οι κεντρικές αποφάσεις παίρνονται χωρίς να ρωτηθούν τα μέλη και τα στελέχη μας.” Ενώ συνέχισε την τοποθέτησή του λέγοντας πως για να γίνει μαζικό το Κίνημα, οφείλει να γίνει ξανά ριζοσπαστικό και σοσιαλιστικό, επισημαίνοντας πως “Αρκετούς Αριβίστες κουβαλάει το κόμμα”. 

Αναλυτικά είπε τα εξής σε συγκεκριμένη ερώτηση για την κατάσταση στο Κίνημα Αλλαγής σήμερα σε σχέση με τους λόγους που τον οδήγησαν σε παραίτηση πριν 2 χρόνια: 

“Δυο χρόνια τώρα και λόγω της πανδημίας κάναμε μία η δύο συνεδριάσεις.

Το κόμμα μας είναι στα χέρια μια μικρής ομάδας που αποφασίζει για όλα. Ο απόλυτος συγκεντρωτισμός. Σε τόσο κρίσιμα θέματα οι κεντρικές αποφάσεις παίρνονται χωρίς να ρωτηθούν τα μέλη και τα στελέχη μας.

Κανένα πρόβλημα δεν έχει λυθεί.  Οι πολίτες που πιστεύουν σε μια άλλη πολιτική βρίσκονται περιθωριοποιημένοι και σε απόγνωση.

Αντί  το ΚΙΝΑΛ – ΠΑΣΟΚ να περάσει σε μια επιθετική πολιτική  που να συμβάλει στη δημιουργία της μεγάλης προοδευτικής παράταξης περιορίζεται σε κούφια τσιτάτα που ικανοποιούν μόνο τους εμπνευστές τους.

Χρειαζόμαστε άλλη πολιτική. Μαζί με όλους τους κοινωνικούς φορείς για να ξαναδούμε το χώρο μας μεγάλο. Το ΚΙΝΗΜΑ πρέπει να ξαναγίνει ριζοσπαστικό και σοσιαλιστικό. Αρκετούς αριβίστες κουβαλάει.”

Αντί Επιλόγου… 

Είναι σαφές πως το Κίνημα Αλλαγής, αντί να παίζει τον “μισητό” ρόλο του “διαιτητή” στην τοξική κόντρα ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ, αντί ο “βασικός του προβληματισμός” να είναι αν ο “ήλιος θα λάμψει” στο logo ή στο όνομα (ξανά) του κόμματος, καλό θα ήταν να ακούσει την κοινωνία, να μην μείνει παρατηρητής των εξελίξεων και να λάβει σαφή ιδεολογική ταυτότητα σε μια εποχή που το κέντρο έχει “βαφτιστεί” μεταρρυθμιστικός χώρος και το “αριστερά” όλο και πιο δειλά “κολλάει” στο παλαιόθεν “κεντρο-αριστερά” που πρέσβευε πάντα το ΠΑΣΟΚ, της Αλλαγής το ΠΑΣΟΚ, όχι  του “ευχαριστούμε τους φίλους μας τους Αμερικάνους” ΠΑΣΟΚ.

Γνώμη μου. Γιατί αν επιτρέψουμε σε προσωπικές φιλοδοξίες, έριδες και πολιτικούς εγωισμούς, να “βγουν μπροστά” λόγω της ανάδειξης εκ νέου, αρχηγού κόμματος, τότε , το “διψήφιο” ποσοστό και η “παλινόρθωση” της Προοδευτικής παράταξης, θα χει φύγει για τα καλά από τα χέρια της Χ.Τρικούπη. Μόνο ενωμένοι με όραμα, σχέδιο και τον κόσμο πλάι, θα καταφέρουμε να πάρουμε αυτό που δικαιωματικά αξίζει στον χώρο μας, “τα κλειδιά” της εξουσίας και πρωτίστως, “τα κλειδιά” του ιδεολογικού μας χώρου!