Ψηφοφορία για την Προεδρία της Δημοκρατίας: Δυστυχώς στην 3η θέση η πρόταση του ΠΑΣΟΚ

Γράφει ο Γαβρής Άγγελος

Η υποψηφιότητα του Τάσου Γιαννίτση για την Προεδρία της Δημοκρατίας αποτελεί ένα δείγμα πολιτικής ποιότητας και θεσμικής σοβαρότητας. Με μακρά θητεία ως υπουργός και διακεκριμένη ακαδημαϊκή πορεία, ο Γιαννίτσης συνδυάζει τεχνοκρατική επάρκεια με πολιτική εμπειρία. Οι παρεμβάσεις του, ιδιαίτερα στον τομέα των μεταρρυθμίσεων, ανέδειξαν τη δέσμευσή του για διαφάνεια, δικαιοσύνη και κοινωνική βιωσιμότητα. Πρόκειται για μια πρόταση που υπερβαίνει κομματικές λογικές, στοχεύοντας στην αναβάθμιση του θεσμού, αναδεικνύοντας την ανάγκη για ηγεσία που συνδέει το όραμα με την πρακτική πολιτική.

Η σημερινή πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας ανέδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο τη βαθιά πολιτική κρίση ταυτότητας του ΠΑΣΟΚ ως τυπικά αξιωματική αντιπολίτευση. Η υποψηφιότητα του Τάσου Γιαννίτση, ενός καταξιωμένου τεχνοκράτη με βαρύ βιογραφικό και εκσυγχρονιστικό προφίλ, όχι μόνο δεν κατάφερε να πείσει, αλλά τερμάτισε τρίτη, πίσω από την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, ενός κατακερματισμένου κόμματος που δημοσκοπικά καταγράφεται κοντά στο 8%.

Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο φιλοδοξεί να ενσαρκώσει τη νέα αξιωματική αντιπολίτευση, δεν κατάφερε να υπερβεί κοινοβουλευτικά το ΣΥΡΙΖΑ στην υποστήριξη του υποψήφιου του, συνιστά πολιτική ήττα με πολλαπλές αναγνώσεις. Από τη μία, υπογραμμίζει την αδυναμία του κόμματος να κινητοποιήσει κοινοβουλευτικές δυνάμεις γύρω από μια πρόταση υψηλής θεσμικής σημασίας. Από την άλλη, δείχνει ότι η στρατηγική επιλογή του ΠΑΣΟΚ να επενδύσει σε πρόσωπα κύρους, όπως ο Γιαννίτσης, δεν συνοδεύτηκε από την απαραίτητη πολιτική δυναμική και διείσδυση.

Ακόμη πιο ανησυχητικό για το ΠΑΣΟΚ είναι ότι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, με υποψήφια τη Λούκα Κατσέλη, μια προσωπικότητα που διατηρεί πολιτική διαδρομή χωρίς πρόσφατη ενεργή παρουσία, κατάφερε να συγκεντρώσει μεγαλύτερη στήριξη. Αυτή η εξέλιξη, σε συνδυασμό με τη δημοσκοπική κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ, υποδηλώνει ότι το ΠΑΣΟΚ, αν και ισχυρότερο αριθμητικά, αποτυγχάνει να πείσει ότι είναι η πραγματική εναλλακτική δύναμη έναντι της κυβέρνησης.

Το “δυστυχές” της τρίτης θέσης (4ης αν συνυπολογίσουμε τις ψήφους που έλαβε το “Παρών” )της πρότασης Γιαννίτση δεν έγκειται μόνο στο αποτέλεσμα αλλά και στη συμβολική διάσταση που φέρει: ένα κόμμα που φιλοδοξεί να αναδειχθεί σε πρωταγωνιστή του πολιτικού σκηνικού καταλήγει να υπολείπεται κοινοβουλευτικά έναντι ενός κόμματος που βιώνει υπαρξιακή κρίση. Πρόκειται για μια ένδειξη ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καταφέρει ακόμη να εδραιώσει την εικόνα του ως ηγετική αντιπολιτευτική δύναμη, παρά τη συγκυριακή του ενίσχυση.

Σε μια πολιτική συγκυρία όπου οι θεσμικές διαδικασίες, όπως η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, συνιστούν ευκαιρία για την προβολή πολιτικής υπεροχής, το ΠΑΣΟΚ φάνηκε να παραπαίει. Η τρίτη θέση δεν αντικατοπτρίζει απλώς κοινοβουλευτική αδυναμία, αλλά αποδεικνύει τη βαθύτερη ανάγκη του κόμματος να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική του και να κινητοποιήσει τη βάση του με τρόπο που θα πείσει για την προοπτική του ως αξιωματική αντιπολίτευση.