Σκανδαλίδης: «Παρωδία η Εξεταστική Επιτροπή»

Ομιλία του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ-Κινήματος Αλλαγής, Κώστα Σκανδαλίδη, στην ολομέλεια της Βουλής στη συζήτηση του νομοσχεδίου του Υπουργείου Επικρατείας για τη λειτουργία της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.

Παρωδια η εξεταστικη επιτροπη

Νομίζω ότι η σημερινή συζήτηση γίνεται πάνω σε ένα νομοσχέδιο το οποίο δεν ανταποκρίνεται στοιχειωδώς στις ανάγκες για τις οποίες υποτίθεται ότι σχεδιάστηκε, σε μια εποχή όπου αυτό καθαυτό το σκάνδαλο της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη ανέδειξε την ανάγκη μιας ολοκληρωμένης αναδιάρθρωσης της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών.

Δεν θα επαναλάβω τις επτά προτάσεις του εισηγητή μας, με βάση τις οποίες παρουσίασε μια πραγματική και ουσιαστική μεταρρύθμιση που απαιτούν οι καιροί και που συμβαδίζει με τις ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Αν πράγματι, κύριε Υπουργέ, πιστεύατε, έστω και στοιχειωδώς, στη διαφάνεια και την πραγματική προάσπιση της εθνικής ασφάλειας -δεν λέω να τις αποδεχόσασταν- έπρεπε να τις συζητούσατε.

Και δεν καταλαβαίνω ποιον λόγο είχατε να επισπεύσετε και να δείξετε τη μεταρρυθμιστική σας ζέση, όταν η πραγματική λειτουργία των παρακρατικών μηχανισμών αναδείκνυε μια συζήτηση που έπρεπε να μπει όλη η Βουλή και να αποφασίσει όλη η Βουλή, αν θέλατε πραγματικά να ενισχύσετε και να θωρακίσετε τη δημοκρατία μας, Αλλά δεν ήταν στις προθέσεις σας.

Ισχυρίζεστε και επαίρεστε ότι είστε μια ακραιφνής ευρωπαϊκή δύναμη. Σύμφωνα, όπως είπε ο κ. Καστανίδης, με το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η εθνική ασφάλεια προσβάλλεται:

Όταν παρακωλύεται η λειτουργία των κρατικών θεσμών και των βασικών δημοσίων υπηρεσιών. Δεν νομίζω ότι αυτό εννοείτε ότι έκανε ο κ. Ανδρουλάκης!

Όταν δημιουργείται κίνδυνος για την επιβίωση του πληθυσμού. Αυτό πια δεν το συζητάμε.

Όταν δημιουργείται κίνδυνος σοβαρής διαταραχής των εξωτερικών σχέσεων της χώρας. Ζήσαμε όλη αυτή την ιστορία με τις πρεσβείες και τις διάφορες φήμες είτε πληροφορίες που έδινε η Κυβέρνηση και που εξέθεσαν τις σχέσεις της χώρας.

Όταν δημιουργείται κίνδυνος για την ειρηνική συνύπαρξη των λαών. Μπράβο στον κ. Ανδρουλάκη που μπορούσε να διαταράξει την ειρηνική συνύπαρξη των λαών!

Και όταν δημιουργείται κίνδυνος από την προσβολή των στρατιωτικών συμφερόντων της χώρας.

Πιστεύω ότι πρέπει να αφήσουμε το καλαμπούρι. Προσπαθείτε να δώσετε μια σοβαρή αιτιολογία με τελείως ασόβαρο τρόπο. Και μόνο η ανάγνωσή τους καθιστά τη «νόμιμη επισύνδεση» παρωδία και προσβάλλει κάθε έννοια δημοκρατίας και διαφάνειας.

Τώρα ζούμε ένα καινούργιο «story», κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της συγκάλυψης: Την Εξεταστική Επιτροπή: Μια επιτροπή που εμείς ζητήσαμε, η Βουλή αποφάσισε, η Νέα Δημοκρατία δέχθηκε ασμένως. Αλλά, ω του θαύματος, δεν έχουμε δικαίωμα, εμείς που της ζητήσαμε, να καλέσουμε μάρτυρες. Και αυτό θέλετε να μας αποδείξετε ότι αποτελεί δημοκρατική λειτουργία και διαφάνεια. Έλεος!

Γιατί τρέμετε την άρση του απορρήτου; Γιατί αρνείστε την κλήτευση μαρτύρων με τέτοιο πείσμα και αδιαλλαξία; Ούτε καν οι αρμόδιοι που χειρίστηκαν την υπόθεση δεν θέλετε να κληθούν στην Εξεταστική Επιτροπή. Σκεφτείτε, λοιπόν, την προσήλωσή σας στη διαφάνεια και την ευθυκρισία, και τι σχέση έχει με την πραγματικότητα προάσπισης των θεσμών.

Εν τω μεταξύ, ο φάκελος καταστράφηκε άμα τη αποκαλύψει του. Δεν νομίζω ότι έχει κανείς από εσάς οποιαδήποτε αμφιβολία ότι αυτό έγινε τη στιγμή που βγήκε στον «αέρα» η υπόθεση της παρακολούθησης του Νίκου Ανδρουλάκη. Και το απόρρητο απαγορεύει έστω και αχτίδα φωτός στην υπόθεση. Και για να «δέσει το γλυκό», επισείεται και η απειλή δεκαετούς κάθειρξης για όποιον το παραβιάσει. Εδώ πια κάποιος μπορεί να φωνάξει: «Αιδώς, Αργείοι»!

Μου κάνει μεγάλη εντύπωση γιατί σοβαρά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, όπως ο παρακαθήμενος Υπουργός, τον οποίο σέβομαι και εκτιμώ, αποδέχονται αυτού του τύπου την επιχειρηματολογία με τόση ευκολία. Ούτε καν ένα «φύλλο συκής» να σκεπάσει αυτό το πράγμα που φαίνεται να εξελίσσεται αυτές τις μέρες ενώπιον του ελληνικού λαού.

*

Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ταυτίζει τον εαυτό του με την προοπτική της χώρας και να βάζει απέναντι τη δήθεν συμφορά της

Επιτρέψτε μου τώρα να υπεισέλθω στην πολιτική ουσία των όσων διαπράχθηκαν στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και την τοποθέτηση του Πρωθυπουργού.

Υπάρχουν δύο αδιανόητες για τον ίδιο παραλείψεις που ερμηνεύουν την ενοχική στάση του. Η πρώτη αφορά το ανέκδοτο που λέγεται «επιτελικό κράτους», το οποίο έχει γίνει «κομμάτια και θρύψαλα». Απουσίαζε παντελώς τόσο από την προμετωπίδα όσο και από το περιεχόμενο της ομιλίας του. Πρόκειται για ομολογία χρεοκοπίας του μοντέλου.

Η δεύτερη αφορά την παντελή απουσία οποιουδήποτε μεταρρυθμιστικού λόγου. Πού είναι ο μεγάλος μεταρρυθμιστής; Δεν θα γίνουν άλλες δομικές αλλαγές; Το Σχέδιο Πισσαρίδη στα όσα θετικά, έστω και απολύτως συντηρητικά, προέβλεπε πώς εφαρμόζεται; Το μοντέλο ανάπτυξης και παραγωγικής αναδιάρθρωσης τι γίνεται; Χρήματα να έρχονται και μοιράζονται επιλεκτικά. Χρήματα να αφαιρούνται από τους έμμεσους φόρους και να επιστρέφονται κατ’ ελάχιστο στον πληθυσμό. Χρήματα που να προστίθενται στο ΑΕΠ επειδή γίνεται αφελληνισμός των επιχειρήσεων. Και μια σειρά προεκλογικών μέτρων. Στο ίδιο έργο θεατές! Οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι φτωχαίνουν διαρκώς.

Θα μου πείτε, όμως: Κάθε Υπουργός που φέρνει νομοσχέδιο το ονομάζει σημαντική μεταρρύθμιση και διαρθρωτική αλλαγή. Δεν σου αρκούν οι δεκάδες νόμοι που ψηφίστηκαν στο όνομα της μεταρρύθμισης; Αυτοί είναι, αγαπητοί συνάδελφοι της Νέας Δημοκρατίας, νόμοι με το κιλό. Και με το κιλό δεν γίνονται διαρθρωτικές αλλαγές.

Ας μην πάμε μακριά. Το σημερινό «γονατογράφημα», τι ανάγκη εξυπηρετεί πέρα από ένα «πέπλο συκής» στο πραγματικό πρόσωπο μιας απεχθούς εξουσίας;

Κλείνω με την πολυσυζητημένη και διεξοδικά αναλυμένη από δεκάδες πολιτικούς, δημοσιογραφούντες και αναλυτές, προεκλογική ατζέντα. Αυτή που κυρίως εμφάνισε στη συνέντευξή του ο Πρωθυπουργός.

Ειλικρινά δεν κατανόησα την αήθη επίθεση στον Νίκο Ανδρουλάκη. Τόσο πολύ τον ενοχλεί η σταθερή προσήλωση στην πολιτική αυτονομία του ΠΑΣΟΚ;  Τι πιστεύει δηλαδή; Ότι ενώ εκλέχθηκε στη βάση αυτής της στρατηγικής της πολιτικής αυτονομίας, ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είχε ύστερη σκέψη να γίνει συμπλήρωμα μιας κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας που κυβερνά με αυτόν τον τρόπο; Ή ακόμα και της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που κυβερνούσε σχεδόν με τον ίδιο τρόπο;

Μήπως η παρέμβαση του ΠΑΣΟΚ και του Προέδρου του στις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις είναι το πραγματικό πρόβλημα που ταράζει τα «ήρεμα νερά» και από το οποίο φαίνεται ότι θα ακολουθήσει η πραγματική ανατροπή;

Επίσης, δεν κατανόησα την αδιανόητη ταύτιση του Κυριάκου Μητσοτάκη με την άσκηση της εξουσίας, όχι μόνο τώρα, αλλά στο διηνεκές. Το προσωπικό του αδιέξοδο ανενδοίαστα επιχειρεί να το μετατρέψει σε πολιτικό και στην προσπάθειά του αυτή παίζει με τη Βουλή και την εξεταστική επιτροπή, παίζει με τη διαφάνεια και το κράτος δικαίου, παίζει με τα εκλογικά συστήματα και τις μετεκλογικές εξελίξεις. Προβάλλει την πιθανότητα μιας κυβέρνησης συνεργασίας που ανήκει στη σφαίρα της δικής του φαντασίας και την αποκαλεί «έκτρωμα» και «τερατογένεση».

Το γνωρίζει ο ελληνικός λαός καλά κάθε φορά που κινδυνεύει η ακραιφνής Δεξιά να φύγει από την εξουσία να επικαλείται παραμύθια κινδυνολογίας και αποσταθεροποίησης. Το παραμύθι, κύριε Πρωθυπουργέ, δεν έχει δράκο.

Τελειώνοντας, κύριε Υπουργέ, πρέπει να ομολογήσω ότι ο Πρωθυπουργός με απογοήτευσε και για έναν άλλο λόγο. Όλη η τοποθέτησή του και στην έκθεση και στην ομιλία του και στη συνέντευξη ήταν η προσπάθειά του να αυτοαναγορευτεί με κομπασμό -το είπε ο ίδιος, πράγμα πρωτοφανές- ως ικανός καπετάνιος, ως ισχυρός καραβοκύρης και κυβερνήτης. Είναι σαν να γράφει μόνος του την προσωπική του ιστορία. Πρωτοφανές στα χρόνια της Μεταπολίτευσης. Ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ούτε ο Ανδρέας Παπανδρέου τόλμησαν ποτέ να πουν: «εγώ, ο καπετάνιος, που θα πάει το σκάφος». Γιατί το λέω αυτό. Επειδή δεν πιστεύω ότι ο κ. Πρωθυπουργός έχει αυτή την άμυνα κατά κύριο λόγο. Είναι άμυνα γιατί ίσως νοιώθει την ανάγκη εξαιτίας της κατάστασης στο κόμμα του. Ίσως είναι μια αυτοάμυνα απέναντι σε δηλώσεις, εκδηλώσεις και τραπέζια.

Όμως, κανένας δεν έχει το δικαίωμα να ταυτίζει τον εαυτό του με την προοπτική της χώρας και να βάζει απέναντι τη δήθεν συμφορά της. Η Δημοκρατία δεν αναδεικνύει κυβερνήσεις που οδηγούν τη χώρα σε συμφορές. Η Δημοκρατία αναδεικνύει κυβερνήσεις και η λαϊκή ετυμηγορία δε μπαίνει στη ζυγαριά κανενός προέδρου και κανενός πρωθυπουργού.