Σ.Μητραλέξης: “Μια κυβέρνηση σε θλιβερή, αργόσυρτη καθίζηση”

Σ.Μητραλέξης: “Μια κυβέρνηση σε θλιβερή, αργόσυρτη καθίζηση”

ωʏÅͅɁʇ ֙ԏÑVɁ ԇӠͅS ʕ…эǓǓ ӔϠЅщӔՋɏ ԇӠՋǓ (EUROKINISSI/ׁ̉ˇӠʁсÉM͇ө

Όσο και αν οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την δική τους μαγική εικόνα, όσο και αν ο γράφων τοποθετείται στην αντιπολίτευση, είναι μολαταύτα θλιβερό να βλέπεις μία κυβέρνηση να λιώνει μπροστά στα μάτια σου. Με αφορμή την ψήφιση του προϋπολογισμού για το 2021, ήδη μία κίνηση εξαπάτησης που παρουσιάζει την πραγματικότητα ως «όλα είναι υπό έλεγχο, όλα βαίνουν καλώς» ενώ όλοι γνωρίζουμε ποια οικονομική πανδημία θα ακολουθήσει νομοτελειακά την υγειονομική πανδημία, αξίζει να λεχθεί το εξής. Ότι η κυβέρνηση έχει το μοναδικό ρεκόρ του να έχει διαψεύσει κάθε μία από τις υποσχέσεις που έδωσε στους ψηφοφόρους της — και όσο κι αν προσπαθήσει να επιρρίψει τις ευθύνες σε εξωτερικούς παράγοντες όπως ο κορωνοϊός, τα όρια αυτού του εγχειρήματος είναι μάλλον μικρά.

(1) Η Νέα Δημοκρατία αυτοπαρουσιάστηκε προεκλογικά ως προστάτρια της «μεσαίας τάξης», των μικρομεσαίων και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, ενάντια στον «κρατισμό του δημοσίου τομέα». Είναι κατ’ εξοχήν αυτά τα στρώματα που κονιορτοποιούνται τώρα, επί παραδείγματι ο μικρομεσαιομαγαζάτορας και η εστίαση π.χ., ενώ οι ελπίδες των κυβερνώντων για εκλογική βάση περιορίζονται σε όσους ασφαλείς εκ των μισθωτών, στους δημοσίους υπαλλήλους και στους συνταξιούχους — δηλαδή, σε αυτούς που δεν έχασαν από τις εξελίξεις, και σε αυτούς που αποτελούν γόνιμο έδαφος για τον τρόμο. Όλες οι υπόλοιπες κοινωνικές ομάδες είναι, εντελώς απλά, χαροκαμένες από τη διακυβέρνηση της ΝΔ — και αναφερόμαστε κατ’ εξοχήν στις ομάδες που «θα προστάτευε» η άνοδος των Αρίστων στους κυβερνητικούς θώκους.

(2) Η Νέα Δημοκρατία υποσχέθηκε «εθνική» εξωτερική πολιτική στο ευεπίφορο σε τέτοιες υποσχέσεις κοινό της. Η εδώ καθίζηση δεν μπορεί να περιγραφεί με λόγια, ειδικά μετά την τελευταία Σύνοδο, όπου ο πρωθυπουργός πήγε για κυρώσεις (ένα μάταιο εγχείρημα καθαυτό) και γύρισε… με τη διαβεβαίωση ότι δεν υπάρχει μεγαλύτερο όπλο από την απειλή των υποθετικών μελλοντικών κυρώσεων. Η αναφορά της λέξης «Πρέσπες» απλώς περιττεύει, καθ’ ότι εκεί η εξαπάτηση των ψηφοφόρων της ΝΔ και του ευρύτερου κοινού της ήταν γνωστή ήδη προεκλογικά.

(3) Η Νέα Δημοκρατία υποσχέθηκε «αριστεία» και «επιτελικότητα». Εδώ το «σκόιλ ελικικού» είναι η κορυφή του παγόβουνου, τα σκάνδαλα κυρίως οικονομικής φύσης αλληλοδιαδέχονται το ένα το άλλο. Βέβαια, η πληροφορία αφ’ ενός φτάνει σπάνια στους θεατές και ακροατές της λίστας Πέτσα, και αφ’ετέρου η συνθήκη των κοινωνικών δικτύων συνεπάγεται την πολιτική μονομέρεια των εκατέρωθεν χρηστών. Αλλά και πάλι, δεν μπορείς να εξαπατήσεις τους πάντες για πάντα, είναι θέμα αριθμών. Η ολοκληρωτική αποτυχία της κυβέρνησης στη διαχείριση του δεύτερου κύματος του κορωνοϊού, μια αποτυχία με φόρο αίματος για τον οποίο υπουργοί «πανηγυρίζουν» στις τηλεοπτικές εκπομπές-μόνιμες κατοικίες τους, αποτελεί μια πρώτη ένδειξη.

(4) Υποσχέθηκαν ότι θα είναι οι «θεσμικοί», σε αντιδιαστολή με ό,τι παρουσίασαν ως «καθεστώς». Η εξαγορά της σχεδόν αποκλειστικής μονοφωνίας στα μέσα ενημέρωσης και η απόλυση δημοσιογράφων από ιδιωτικά μέσα μετά από πίεση του Μεγάρου Μαξίμου αποτελούν απλώς πταίσματα μπροστά στο γεγονός ότι η αστυνομία παρεμπόδισε την ελεύθερη κίνηση βουλευτών στο δημόσιο χώρο (17 Νοέμβρη), ενάντια στις ρητές προβλέψεις του Συντάγματος (άρθρο 62) αλλά και τον κορωνονόμων. Μετά και από το πολυνομοσχέδιο 160 άρθρων, 16 υπουργείων και 665 σελίδων που κατετέθη ως κατεπείγον τις πρώτες ώρες της… Παρασκευής 18/12 για να καταστεί νόμος του κράτους τη… Δευτέρα 21/12, το αγαπημένο οριενταλιστικό και μενουμευρωπαϊκό απόφθεγμα των νεοδημοκρατών και του ακραίου κέντρου «πότε θα γίνουμε κανονική ευρωπαϊκή χώρα» μοιάζει πιο μακρινό από ποτέ. Και είμαστε μόλις στην αρχή.

(5) Εν γένει υποσχέθηκαν υποδειγματική οικονομική διαχείριση και ανάπτυξη, δουλειές και ευημερία. Φυσικά, το τι έρχεται δεν περιγράφεται, ή μάλλον περιγράφεται από όλους τους διεθνείς οργανισμούς στις προβολές για τα επόμενα έτη. Και επικάθεται σε ό,τι έχει απομείνει από τη χώρα μετά τη μνημονιακή δεκαετία, διότι δεν ξεκινούν όλα τα κράτη από τον ίδιο βατήρα… Το γεγονός ότι έρχεται μια λιτότητα της τάξεως αυτής της προηγούμενης μνημονιακής δεκαετίας είναι απλά μαθηματικά.

Όσο κι αν ο ρόλος του εξίσου μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ ως άτυπου Υπουργείου Αξιωματικής Αντιπολίτευσης δίνει ανάσες ζωής στην κυβέρνηση, κυρίως δια της αδρανείας, νομοτελειακά θα είναι τραγική η μοίρα της. Το ερώτημα που μένει είναι: ποιες πολιτικές δυνάμεις θα είναι όρθιες την επόμενη μέρα, ικανές να προσφέρουν ψηλαφήσιμη, φερέγγυα εναλλακτική; Ακόμη και τώρα, στη στιγμή της φαινομενικής παντοκρατορίας των κυβερνώντων παρά την εμφατική καταπάτηση κάθε υπόσχεσής τους, το ερώτημα αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο που μπορεί να τεθεί.

Την ίδια ώρα, η αντιπολίτευση δεν κάθεται άπραγη. Η πρόταση πολυνομοσχεδίου του ΜέΡΑ25, την οποία κατέθεσε επίσημα στη Βουλή μετά από πολύμηνη διαβούλευση και μπορεί να μελετηθεί από κάθε πολίτη στην ιστοσελίδα του κόμματος, αποτελεί έναν πλήρη χάρτη κυβερνητικής πολιτικής για άμεσες βελτιώσεις και επανάκτηση του ελέγχου στα δημοσιονομικά πράγματα της χώρας. Ένα πραγματικό σχέδιο 100 ημερών. Λύσεις υπάρχουν. Απλώς οι πολιτικές δυνάμεις που θα μπορούσα να τις εφαρμόσουν δεν έχουν ακόμα τα απαραίτητα εκλογικά ποσοστά ώστε να αναλάβουν την υλοποίησή τους. Στην πολιτική, όμως, τα πράγματα αλλάζουν — και μάλιστα άρδην, ειδικά σε περιόδους τόσο πυκνές όσο η δική μας.

Σωτήρης Μητραλέξης