“Σου υψώνουν το δάχτυλο και ο άλλος κάνει μοτοκρός στην Πάρνηθα ” – Γράφει ο Νίκος Μποζιονέλος

Κορωνοϊός, lockdown no 2, εμβόλιο. Τούτα κυριαρχούν στις σκέψεις μας, όπως κι ένα αίσθημα αναμονής. Λύτρωσης. Να βγούμε από τη μαυρίλα. Όμως όχι. 

Το εμβόλιο δεν σημαίνει… απελευθέρωση. Δεν γνωρίζουμε καν τυχόν παρενέργειές του, θα φανεί μελλοντικά (αν φανεί). Ούτε σημαίνει απόλυτη ανοσία, ούτε σημαίνει ότι το κάνεις μια φορά και καθάρισες. Περιμένουμε, και θα κρίνουμε.

Πολύ φοβάμαι όμως ότι οι χώρες της ΕΕ θα εξελιχθούν μελλοντικά σε ΗΠΑ των 60s. Τότε που υπήρχαν μέρη για λευκούς και μέρη για μαύρους. Αργά ή γρήγορα σε, επί παραδείγματι, σούπερ μάρκετ θα βλέπεις ουρά σε ένα ταμείο για εμβολιασμένους και, σε άλλο, για μη εμβολιασμένους. Και δεν υπερβάλλω… 

Το πρόβλημα όμως είναι άλλο. Οι ηγεσίες των χωρών της ΕΕ, επειδή μάτωσαν οικονομικά στο πρώτο κύμα με την καραντίνα, συμφώνησαν (άπασες, όπως και η Ελλάδα) να μην προβούν σε νέα, ολική καραντίνα στο δεύτερο κύμα της πανδημίας αλλά σε τοπικούς περιορισμούς. Ημίμετρα δηλαδή. Απόρροια τούτου; Εκατόμβη νεκρών σε κάθε ώρα. 

Κι αφήστε τους «έξω», που στο κάτω κάτω έχουν σαφώς καλύτερο σύστημα Υγείας από το δικό μας. Εμείς, ως Ελλάδα, τι κάναμε; Πολύ απλά…: 

Πρώτον, καραντίνα νο 1. Την άνοιξη η κυβέρνηση Μητσοτάκη έλαβε, εγκαίρως, πολύ πιο αυστηρά μέτρα από όσα τυχόν έπρεπε – αλλά ορθώς έπραξε και μπράβο της. Good, very good.

Δεύτερον, καλοκαίρι. Η κυβέρνηση όχι μόνο χαλαρώνει όλα τα μέτρα, τα αφαιρεί τελείως από τουριστικούς προορισμούς, ανοίγει τα σύνορα και ο πρωθυπουργός καλεί τον κόσμο να επισκεφθεί τη χώρα, με φόντο το ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης. Αρκετοί απορούν. Και όχι άδικα. 

Τρίτον, δεύτερο κύμα. Η Ελλάδα αργεί. Καθυστερεί υπερβολικά πολύ. Ενώ την άνοιξη μπήκαμε σε ολική καραντίνα στα 60 κρούσματα ημερησίως, η κυβέρνηση λαμβάνει πρώτα μέτρα όταν ξεπερνάμε τα 700 και καθυστερεί εκ νέου για την επόμενη καραντίνα. Η οποία καραντίνα όμως δεν είναι… καραντίνα: ημίμετρα είναι. Γεμάτοι οι δρόμοι, ο κόσμος στην εργασία του, το 70% του δημόσιου ανοιχτού, έλεγχος της πλάκας – ειδικά στην επαρχία. 

Το χειρότερο όμως είναι άλλο. Οι ΜΕΘ γεμίζουν – η χώρα μας δεν έκανε τίποτε το καλοκαίρι, και είχε άπλετο χρόνο, για να ενισχύει το ΕΣΥ. 

Τις προάλλες πέθανε 37χρονη νοσηλεύτρια από τη Νάουσα διότι αρνήθηκε να μπει σε ΜΕΘ και να πάρει το κρεβάτι από άλλο ασθενή. Κρούσματα σε οίκους ευγηρίας, ειδικά στη βόρεια Ελλάδα, τα αφήνουν στο έλεος του Θεού. Και οι νεκροί; Εδώ και πολλές ημέρες 100. Εκατό νεκροί τη μέρα! Και δεν ανοίγει μύτη. Ούτε ανάληψη ευθυνών, ούτε αντίθετος, δημόσιος λόγος, τίποτε. Μηδέν. 

Εχει λογική; Σαφώς και έχει – απλά δεν στο λένε. Σε ευρωπαϊκή xώρα, πρόσφατα, υπήρξε έμμεση παραδοχή πολιτικών για το κράτος που, σε απλή γλώσσα, είπαν ότι «δεν μας αφήνουν (σ.σ. η ΕΕ) να κάνουμε κάτι άλλο, φροντίστε να ζήσετε μέχρι να έρθει το εμβόλιο». Τόσο κυνικά; Τόσο. 

Και μέσα σε όλα αυτά, πρωθυπουργός και κυβέρνηση τι κάνουν – και το κάνουν ξεδιάντροπα; Αφενός σου υψώνουν το δάχτυλο, ότι εγώ, εσύ και όλοι σας, φταίτε – ενώ ο Μητσοτάκης κάνει συν γυναιξί βόλτες και μοτοκρός στην Πάρνηθα και δίχως να φοράει μάσκα. 

Αφετέρου, ερμηνεύουν τα νούμερα κατά τα δοκούν. Τα οποία νούμερα, ειδικά τα ημερήσια των κρουσμάτων, είμαι σε (δημοσιογραφική) θέση να γνωρίζω ότι είναι πλασματικά, άλλωστε το καταλάβατε μετά τα πρόσφατα δημοσιεύματα περί ύπαρξης και δεύτερου τρόπου καταγραφής: άλλη έχει ο ΕΟΔΥ, άλλη η κυβέρνηση (άκουσον, άκουσον). 

Ναι, κατά το δοκούν. Δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα ο αριθμός των τεστ είναι 4ψήφιος και οχι 5ψηφιος: και η κυβέρνηση, σήμερα, αναφέρει με στόμφο ότι ο αριθμός των κρουσμάτων… μειώθηκε. Το είπε, ξεδιάντροπα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος το μεσημέρι. Αν όμως αφαιρέσεις τις, δύο ή τρεις, μέρες που έγιναν 7.000 και 8.000 τεστ και κρατήσεις όσες έγιναν 22.000 – 23.000, μεγαλύτερο δείγμα άρα πιο safe, τι βγαίνει; Μα ένας σταθερά ψηλά αριθμός που, κατά τη δική μου πληροφόρηση, τα 2.300 κρούσματα κατά μέσο όρο απέχουν πολύ από τον πραγματικό. Και ο πραγματικός θα οδηγούσε, πιστέψτε με, όλους σε… εξέγερση απαιτώντας ριζικά μέτρα κατά της πανδημίας και όχι ημίμετρα – τα οποία κρατούν την οικονομία ζωντανή μεν, σε μηχανική υποστήριξη δε. 

Καμία κουβέντα για τους διασωληνωμένους, καμία για τους νεκρούς. Η χώρα μετρά, ήδη 3.003 νεκρούς από κορωνοϊό. Είναι ένα αδιανόητο νούμερο. Δεν το χωράει ο νους.

Παίζουν με την υγεία μας. Με τη ζωή μας. Η οικονομία μας υπήρξε και σε χειρότερη, πολύ χειρότερη κατάσταση: οι κυβερνώντες επέλεξαν αυτή και όχι τους πολίτες που λειτουργούν τη μηχανή της οικονομίας. Και μας ενημερώνουν μάλιστα ότι δεν θα γίνουν εμβόλια αν δεν… παραλάβουν τα εμβόλια – μπάσκετ έπαιζε, μην τον παρεξηγείτε. 

Δεν είμαι γιατρός ή ειδικός στη λοιμωξιολογία. Δημοσιογράφος είμαι που, εξ απαλών ονύχων, λάτρευα τα μαθηματικά (εξ ου και πρωτοδεσμίτης – για παλιούς και γνώστες). Διότι οι αριθμοί δεν ψεύδονται. Ποτέ. Και βάσει τούτων, κρίνω. 

Η κυβέρνηση απέτυχε. Το δεύτερο lockdown, που ήταν κάτι σαν lockdown, απέτυχε. Η διασπορά, ως τώρα, δεν μειώθηκε για χώρα που εδώ κι ένα μήνα έχει περιορισμούς. Το ΕΣΥ στηρίζεται στον απίστευτο αγώνα γιατρών και νοσηλευτών και, όσοι δεν έχουμε κολλήσει, παίζουμε μπάλα σύστημα σταυρός: όχι 4-2-3-1 αλλά, απλά προσευχόμαστε να μην κολλήσουμε. 

Απέτυχε αλλά, ως είπε ο αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος, πανηγυρίζει. Με 3.000+ νεκρούς. 

Δεν περιγράφω άλλο.