Συνεδρίαση ΚΠΕ ΠΑΣΟΚ – Στο “Caravel” φύσηξε ο άνεμος της νέας Αλλαγής

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΑΒΡΗΣ ΑΓΓΕΛΟΣ

Στο “Divani Caravel” έφτασα νωρίς, γύρω στις 7 και μισή το πρωί της Κυριακής. Η πλατεία Μαδρίτης είχε μια ηρεμία ενώ τα πάντα τριγύρω και μέσα στο ξενοδοχείο φάνταζαν ήρεμα ενώ ένα αίσθημα προσμονής άρχισε να καλλιεργείται μέσα μου. Θα προσπαθήσω να γράψω αυτό το κείμενο σαν να ήταν “ημερολόγιο”.

Οι πρώτες “αφίξεις” και τα “πηγαδάκια” από νωρίς

Με 3 λεπτά διαφορά, έφτασαν στο ξενοδοχείο τα επιτελεία των Νίκου Ανδρουλάκη και Χάρη Δούκα ενώ πρώτοι φτάσαν οι του “οργανωτικού” του ΠΑΣΟΚ μαζί με τους τεχνικούς δικτύου στο ξενοδοχείο. Από την πρώτη στιγμή θα έλεγε κανείς πως τα “πηγαδάκια” ξεχώρισαν καθώς αρκετοί, καθώς γέμιζε ο αύλειος χώρος και το χωλ αλλά και η σάλα του ξενοδοχείου, επέλεξαν σε ευχάριστο κλίμα μεταξύ τους, να καθίσουν μαζί, να αγκαλιαστούν να ανταλλάξουν απόψεις και να μιλήσουν για ζητήματα καθημερινότητας. Τα πράγματα άλλαξαν όσο πλησίαζε η ώρα για την ομιλία του νυν Προέδρου, Νίκου Ανδρουλάκη καθώς η “ανοιχτή” πρόσκληση σε όλους να παρακολουθήσουν την ομιλία του Ανδρουλάκη, είχε ως αποτέλεσμα να συρρέουν στην αίθουσα οι γνωστοί “παλαμακίστας” οι οποίοι είχαν διττό ρόλο: Αφενός να δημιουργήσουν “κλίμα” – που δεν υπήρχε στην αίθουσα νωρίτερα καθώς όλοι ήταν σύντροφοι μεταξύ συντρόφων που μπορεί να έχουν διαφωνίες αλλά αυτές είναι πολιτικές διαφωνίες όχι προσωπικές – αφετέρου για να “τσεκάρουν” : Τώρα τι και πως; Αυτό φαίνεται από τα σχόλια σε Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης σε όσους διαφωνούν με την Προεδρική γραμμή. Αυτό κατά την γνώμη μου αδικεί την προσπάθεια, την φιλότιμη προσπάθεια, του Νίκου Ανδρουλάκη να κάνει αυτοκριτική στην ομιλία του.

Ξεχωρίζουμε εδώ τόσο την είσοδο του νυν Προέδρου Νίκου Ανδρουλάκη που έγινε σε πανηγυρικό κλίμα, όσο και την είσοδο του Χάρη Δούκα, για χάρη του οποίου, ο κεντρικός διάδρομος της αίθουσας, έκλεισε από φωτογράφους για δημοσιογράφους καθώς ο ίδιος, το είχε ξεκαθαρίσει: “Θα είμαι μπροστά, έχω την υποχρέωση και αισθάνομαι την ευθύνη να το κάνω για την μεγάλη δημοκρατική παράταξη”. Ήταν το “πρόσωπο” της συνεδρίασης. Για πολλούς λόγους.

Η φιλότιμη προσπάθεια Ανδρουλάκη για “αυτοκριτική” και η συλλογική προεδρική “αμνησία” εν μέσω επιθετικότητας δια λόγου στους διαφωνούντες

Ας τα πάρουμε από την αρχή. Ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, πριν από 2 εβδομάδες περίπου, με ανοιχτή επιστολή του στα όργανα του ΠΑΣΟΚ , ζητούσε άμεση προσφυγή στην βάση για εκλογή ηγεσίας και συνεδρίαση της ΚΠΕ. Το αμέσως επόμενο διάστημα, την επόμενη μέρα, ο Νίκος Ανδρουλάκης κάνει ίσως την χειρότερη συνέντευξη που έχει κάνει ποτέ, στην ΕΡΤ ενώ ήδη έχει προηγηθεί η συνέντευξη του Χάρη Δούκα στην “Καθημερινή” και πριν από όλους, με προσωπική του δήλωση-διαμαρτυρία ο Παύλος Γερουλάνος έσπαγε το προεδρικό αφήγημα περί “κακιάς Αττικής” για το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών. Στην συνέντευξή του, ο νυν, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, δεν δεχόταν καμία κριτική, επιστρέφοντας σε όσους τον αμφισβητούν, “διαγραφές”. Μάλιστα, είχε “ξεχάσει” πως η παράταξη είχε σημειώσει 6 διαδοχικές ανόδους ποσοστών, επί Φώφης Γεννηματά οι πρώτες 3, μιλώντας για τις δικές του 3 διαδοχικές επιτυχίες και μόνο. Ξέχασε να μιλήσει για την “πολιτική ήττα” και φαινόταν σε όλους, από τις δηλώσεις του “κύκλου του” πως ο νυν Πρόεδρος, σκοπεύει να διαγράψει κόσμο και να “στρογγυλοκαθίσει” στο καταστατικό που προβλέπει εκλογές το 2025 στο τέλος του μάλιστα.

Στη συνέχεια, ενώ έρευνες και ρεπορτάζ, με το “THE SOCIALIST” περήφανα να βρίσκεται στην 1η γραμμή, έδειχναν το μέγεθος της “παραπλάνησης” του Νίκου Ανδρουλάκη, με αποτέλεσμα στην συνεδρίαση της ΚΠΕ, να προσπαθήσει να κάνει κριτική λέγοντας το απλό και καθόλου ξεκάθαρο και συγκεκριμένο: “Έκανα λάθη”. Και το τυποποιημένο: “Αναλαμβάνω την ευθύνη” , ανακοινώνοντας μάλιστα πως θα είναι εκ νέου υποψήφιος μιλώντας για “ανανέωση της εμπιστοσύνης”. Ακόμα προσπαθούμε και θέλουμε να μάθουμε τα “λάθη” που έγιναν αλλά δυστυχώς δεν μάθαμε τίποτα. Μάθαμε φυσικά, για “πασαρέλες” και “τυχοδιώκτες”, μάθαμε για “απόπειρες ομηρίας του” και θυμηθήκαμε μαζί όλοι το “πεντελικό” εν μέσω διαμαρτυριών εντονότατων από πληθώρα μελών της ΚΠΕ για “άνιση κατανομή ομιλητών” και μετά από αντιδράσεις Δούκα, προέκυψε και Προεδρείο κοινής αποδοχής για την συνεδρίαση της ΚΠΕ. Ο επιθετικός τόνος του Νίκου Ανδρουλάκη συνδυάστηκε από αντιφατικές εικόνες στην αίθουσα. Αρκετοί χειροκροτούσαν με πάθος ενώ ταυτόχρονα αρκετοί, ίσως και περισσότεροι, ήταν όσοι παρέμεναν ακίνητοι και άκουγαν τα όσα έλεγε ο Νίκος Ανδρουλάκης από το βήμα. Μάλιστα, μετά την ελεύθερη πρόσβαση σε “παλαμακίστας”, οι τελευταίοι, δεν δίστασαν να τα βάλουν με όσους δεν χειροκροτάνε τον νυν Πρόεδρο, το καταθέτω ως αυτήκοος και αυτόπτης μάρτυρας αυτό, λέγοντας : “Εσείς που δεν χειροκροτάτε δεν είστε ΠΑΣΟΚ; ” και αυτό από μόνο του δείχνει το μέγεθος της σύγχυσης των φανατικών προεδρικών το γνωστό και ΛΑΘΟΣ: Πρόσωπο Προέδρου = Κόμμα . Ωστόσο, για να είμαστε δίκαιοι, αυτοί ήταν μια ισχνότατη μειοψηφία που μετά την αποχώρηση από το βήμα του Νίκου Ανδρουλάκη, αποχώρησαν και αυτοί.

Οι αναφορές στην αείμνηστη Φώφη Γεννηματά

“Παρέλαβα κανονικό κόμμα” από την αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, έλεγε ο Νίκος Ανδρουλάκης καταχειροκροτούμενος από τα μέλη της ΚΠΕ και τους Βουλευτές. Ενώ άφησε να εννοηθεί πως ο ίδιος παλεύει για την αυτονομία του κόμματος και δεν θέλει κόμμα ρευστό. Ενώ αμέσως μετά, τόνιζε την ανάγκη πολιτικής διεύρυνσης του κόμματος (!). Η αυτονομία της παράταξης, τονίστηκε και από τον Χάρη Δούκα ο οποίος, μεταξύ άλλων τόνιζε πως ο ίδιος δήλωνε και δηλώνει ΠΑΣΟΚ και δεν μπορεί να φανταστεί την μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη μακριά από το ΠΑΣΟΚ και τις αξίες και τις αρχές του. Αλγεινή εντύπωση, κατά την γνώμη του γράφοντα, αποτελεί το γεγονός, πως ιστορικά στελέχη του Κινήματος Αλλαγής, που γνώριζαν και έδιναν τον αγώνα τους πλάϊ στην Φώφη Γεννηματά δεν εξέφρασαν έστω απορία στα λεγόμενα του νυν Προέδρου για “κανονικό κόμμα ” ενώ έχει καταγραφεί το εξής, λίγα χρόνια πίσω: «Όταν ζητάς κανονικότητα για τη χώρα δεν μπορεί να μην έχεις κανονικότητα στο κόμμα. Ας τα έλεγε αυτά η Πρόεδρος στην Κεντρική Πολιτική Επιτροπή, γιατί αιφνιδιάζει τη βάση, την ΚΠΕ, την Κ.Ο. και τους ευρωβουλευτές;», έλεγε ο Νίκος Ανδρουλάκης το 2019. Ενώ μάλιστα διαφώνησε επίσης με την πρόταση της κ. Γεννηματά να αλλάξει το καταστατικό του ΠΑΣΟΚ στο συνέδριο. «Είναι δυνατόν να λέτε ότι το ΠΑΣΟΚ οδηγείται σε κόμμα- σφραγίδα επειδή κάποιος δεν συμφωνεί με την πρόεδρο;», είπε κι αναρωτήθηκε: «Τι μεσολάβησε και από το συνέδριο με εκλεγμένο σώμα σε ένα μήνα έγινε διορισμός του Πολιτικού Συμβουλίου; Αν εξ αρχής είχαμε κατανοήσει τα λάθη μας δεν θα το καταλαβαίναμε;».

Αυτό είναι μόλις 1 παράδειγμα από το τι λέει σήμερα ο Νίκος Ανδρουλάκης με το τί έλεγε “τότε” κάνοντας μας όλους να αναρωτιόμαστε: “Τι θα έλεγε άραγε η Φώφη Γεννημάτα αν ζούσε και ήταν στην συγκεκριμένη συνεδρίαση, στον Νίκο Ανδρουλάκη;” Δυστυχώς δεν θα το μάθουμε ποτέ. Μπορεί ο καθένας όμως, να βγάλει τα συμπεράσματά του.

Θα ζήσουμε την δική μας 3η του Σεπτέμβρη.

Το ΠΑΣΟΚ, όταν δημιουργήθηκε, επίσημα την 3η Σεπτεμβρίου του 1974, βρήκε μια κοινωνία, που έβραζε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και έχοντας βιώσει μια σκληρή 7ετία της Χούντας των συνταγματαρχών που κατέλυσαν κάθε έννοια δικαίου και βασάνισαν, σκότωσαν και εξόρισαν πολιτικούς αντιφρονούντες βυθίζοντας την περήφανη Ελλάδα στην θλίψη και τον τρόμο. Το 2024, 50 χρόνια μετά, η Ελλάδα, δεν έχει βιώσει ευτυχώς άλλη Χούντα, ωστόσο, κοινωνικά, η κατάσταση είναι σε έκρυθμο σημείο και η αλαζονική στάση της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς εκπορεύεται εν πολλοίς, από την αδυναμία της κεντροαριστεράς να ΠΕΙΣΕΙ πως μπορεί να αποτελέσει εναλλακτική. Η πολιτική ήττα που υπέστη στις ευρωεκλογές του 2024, ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Υπάρχουν όλες οι πολιτικές και κοινωνικές προϋποθέσεις λοιπόν, για την ανασύνθεση της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης που θα υψωθεί ενωμένη, πραγματικά, ως το αντίπαλον δέος μιας αλαζονικής και αδηφάγας Δεξιάς που λυμαίνεται την Ελλάδα δίνοντας πολλά σε λίγους και παίρνοντας τα περισσότερα από πολλούς.

Δείτε τα πρωτοσέλιδα φίλα προσκείμενων ΜΜΕ της ΝΔ. “Ανταρσία” βάφτισαν την λαϊκή και κοινωνική αγανάκτηση και αντίδραση προς την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. “Δελφινάριο” αποκάλεσαν το κύμα πολιτικής αντίδρασης στο ΠΑΣΟΚ. Όχι γιατί τους “έπιασε καημός” για το μέλλον και τις εξελίξεις στην κεντροαριστερά. Μα γιατί ξέρουν πως αυτή η πολιτική ανασύνθεση της Μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης μπορεί να γίνει η “ταφόπλακα” του νεοφιλελευθερισμού στην Ελλάδα και να καταρρεύσει ένα πανίσχυρο και αλαζονικό σύστημα,

Η κοινωνία έχει μάθει να δίνει μάχες. Η Μεγάλη Δημοκρατική Παράταξη, είναι “στο δρόμο”, στις πλατείες, στα σπίτια μας, στις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες, σε όλες τις ηλικιακές ομάδες και όχι σε κομματικά γραφεία, πρωτοσέλιδα σε μια μιντιακή ολιγαρχία. Η κοινωνία ξέρει. Η βάση ξέρει. Το κύμα ξεκίνησε και οι δρόμοι φωτίζονται από τον Ηλιο της ελπίδας, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της λαϊκής κυριαρχίας της εθνικής ανεξαρτησίας. Μακριά από λογικές και πρόσωπα που πλήγωσαν την κεντροαριστερά στο παρελθόν και το παρόν, είναι η μεγάλη ευκαιρία μιας ολόκληρης γενιάς που είδε τα “φτερά της” να κόβονται και τα όνειρά της να γίνονται σμπαράλια. Κοιτάζουμε μπροστά. Όχι πίσω. Είναι μονόδρομος η πτώση της Δεξιάς.

Και μια προσωπική “εμπειρία” στην συνεδρίαση της ΚΠΕ…

Μετά την ομιλία του νυν Προέδρου, Νίκου Ανδρουλάκη, στελέχη της Τρικούπη με την καρτελίτσα “STAFF” άρχισαν να διαρρέουν πως οι δημοσιογράφοι πρέπει να βγουν έξω από την αίθουσα. Και την στιγμή εκείνη, τα πίσω διαζώματα, ήταν γεμάτα δημοσιογράφους από κάθε ΜΜΕ στην Ελλάδα. Το μεταφέρω ως είδηση, προκύπτει αναταραχή και εν τέλει, παραμένουν άπαντες στην αίθουσα. Φυσικά, σε μια πολύωρη συνεδρίαση με τοποθετήσεις μισάωρες και δίχως πρόσβαση σε νερό ή τουαλέτες εντός της αίθουσας, χρειάστηκε πολλές φορές, όλοι οι δημοσιογράφοι, να βγούμε και να μπούμε στην αίθουσα εκ νέου. Μάλιστα, τυχαίο θα ναι, λίγο πριν την ομιλία του Χάρη Δούκα, εμποδίστηκα εις διπλούν, από το να μπω εγώ προσωπικά μέσα στην αίθουσα (με την πρόφαση πως είναι κλειστή η συνεδρίαση), ωστόσο, αποφασιστικά μπήκα λέγοντας πως: “Όλοι είναι μέσα εγώ θα μείνω απ’έξω;” και σε κάθε περίπτωση που συγκεκριμένα πρόσωπα έθεταν απορία σε εκπροσώπους, φαντάζομαι, του οργανωτικού της Τρικούπη, για το αν “πρέπει” ή “δεν πρέπει” να εισέλθω στην αίθουσα για να καταγράψω τα γεγονότα- η δουλειά μου είναι – Ευτυχώς πάντα εν τέλει έμεναν μετέωρα τέτοια ερωτήματα καθώς είχα ήδη περάσει μέσα παρά τους “φρουρούς” που έστειλαν στα πίσω διαζώματα – εκεί που κάθονται οι δημοσιογράφοι – Να πω εδώ, πως αυτή είναι μια δική μου εμπειρία, που κρίνω σκόπιμα να αναφέρω εδώ, καθώς ο εκνευρισμός των συναδέλφων ήταν έκδηλος στην υπόνοια πως πρέπει να αποχωρήσουμε άπαντες μετά την ομιλία του Προέδρου. Τελικά, δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα, καθώς ανεξάρτητα με τα ερωτήματα που έμεναν μετέωρα , γνωρίζω καλά, πως στο ΠΑΣΟΚ, συντάσσονται με την διαφάνεια και δεν αναλώνονται σε καχυποψίες και φόβους. Θέλω να πιστεύω, πως οι εν λόγω απορίες ήταν απορίες με αγαθές προθέσεις και ειλικρινείς, λόγω άγνοιας. Προχωράμε. Ανεμπόδιστα και στην πρώτη γραμμή της ενημέρωσης, όπως πάντα.

Αντί επιλόγου…

Η Νέα Αλλαγή ξεκίνησε ως κύμα, έρχεται να σαρώσει παλαιοκομματικές αντιλήψεις και ένα καλά οργανωμένο σχέδιο της νεοφιλελεύθερης Δεξιάς (τάχα μου δήθεν κεντροδεξιάς) και αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με πυρήνα το ΠΑΣΟΚ. Ιστορικά, πολιτικά, αξιακά, το ΠΑΣΟΚ ήταν πάντα το λίκνο της κεντροαριστεράς. Η κάθε ηγεσία του κόμματος, έβαλε και το δικό της λιθαράκι για να αντέξει στο ράπισμα του συστήματος και έφτασε σε διψήφιο ποσοστό μετά από μια δεκαετία. Ωστόσο, αφού προφανώς προσμετρήσουμε στα θετικά όλες τις προσπάθειες των ηγεσιών, οφείλουμε να κοιτάξουμε μπροστά και να τολμήσουμε ένα θαρραλέο βήμα μπροστά.