Τεμπονέρας για την γυναικοκτονία στην Σαλαμίνα: “Το κράτος και οι θεσμοί δεν γίνεται να παραιτούνται από τις ευθύνες τους, διαφορετικά είναι συνένοχοι στο έγκλημα.”

Με ανάρτηση του ο Διονύσης Τεμπονέρας μιλά για την δολοφονία 43χρονης στην Αττική που δολοφονήθηκε από τον σύντροφο της, μια ακόμα γυναικοκτονία που προστίθεται στην μαύρη λίστα.

“Το κράτος και οι θεσμοί δεν γίνεται να παραιτούνται από τις ευθύνες τους, διαφορετικά είναι συνένοχοι στο έγκλημα.” αναφέρει χαρακτηριστικά το κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ.

“Να σπάσει ο φαύλος κύκλος της ανισοτιμίας, να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα, να γίνουμε επιτέλους μια κοινωνία των ανθρώπων.” τονίζει.

Ολόκληρη η ανάρτηση του:

Άλλη μια νεαρή γυναίκα 43 ετών, δολοφονήθηκε σε μια φτωχογειτονιά της Αττικής από τον σύντροφό της.

Μπορεί να την σκότωσε γιατί «θα τον άφηνε», μπορεί να τη σκότωσε γιατί «τον απατούσε», μπορεί να την σκότωσε γιατί «ήταν μόνο δική του», μπορεί να την σκότωσε γιατί «ήταν σκάρτη και δεν του άξιζε», μπορεί να την σκότωσε γιατί «αυτός φέρνει τα λεφτά στο σπίτι», μπορεί να την σκότωσε γιατί «αυτός είναι ο άντρας»…

Πέρα από τις κοινωνικές σχέσεις και τις οικονομικές συνθήκες που διαμορφώνουν τις αιτίες, αναδεικνύεται μια ολόκληρη παθογένεια μιας κοινότητας, που συνεχίζει να ζει με αναχρονιστικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις για το ρόλο και την θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία. Της γυναίκας, που βιώνει ένα σωρό καταναγκασμούς  και αδικίες.

Μπορεί να γίνει αλλιώς ή θα κοιτάμε κορίτσια και γυναίκες να δολοφονούνται;

Οι όποιες αλλαγές στην ποινική νομοθεσία (είτε μέσω της νομικής κατοχύρωσης της «γυναικοκτονίας» είτε με άλλες παρεμβάσεις στον Ποινικό Κώδικα), δεν είναι από μόνες τους ικανές να εξασφαλίζουν την ολόπλευρη προστασία των γυναικών από τέτοια αποκρουστικά εγκλήματα. Μια γυναίκα έχει να αντιμετωπίσει πολλούς σκοπέλους μέχρι την τελεσίδικη καταδίκη του δράστη: Από την αστυνομική αδιαφορία ή αυθαιρεσία μέχρι την υποστελέχωση των ιατροδικαστικών υπηρεσιών, τις μακροχρόνιες νομικές διαδικασίες. Την ίδια στιγμή παραμένει η έλλειψη επιστημονικής, νομικής, κοινωνικής και οικονομικής υποστήριξης των θυμάτων από κρατικές δομές, όπως συμβουλευτικοί σταθμοί, ξενώνες κακοποιημένων γυναικών.

Το κράτος και οι θεσμοί δεν γίνεται να παραιτούνται από τις ευθύνες τους, διαφορετικά είναι συνένοχοι στο έγκλημα.

Είναι επίσης ανάγκη, να οργανωθούν ενημερωτικά προγράμματα σε σχολεία και σχολές από επιστημονικούς, κρατικούς φορείς.
Οι γυναίκες  προστατεύονται όταν δεν μένουν εκτεθειμένες στην  «κοινωνική ανασφάλεια», όταν έχουν πρόσβαση σε αξιοπρεπή δουλειά, όταν έχουν πρόσβαση σε καλές παροχές υγείας και εκπαίδευσης.

Να σπάσει ο φαύλος κύκλος της ανισοτιμίας, να μην θρηνήσουμε άλλα θύματα, να γίνουμε επιτέλους μια κοινωνία των ανθρώπων.