ΘΕΜΑ: Το “Κέντρο”, η μάχη ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, η “Κασσελιάδα” και η αναπόφευκτη αλλαγή του πολιτικού σκηνικού

Γράφει ο Γαβρής Άγγελος / Δημοσιογράφος – Μέλος ΕΣΗΕΜ-Θ

Το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα αλλάζει. Με πρώτο “πεδίο μάχης” αυτής της αναπόφευκτης αλλαγής να είναι οι επερχόμενες Ευρωοεκλογές. Ίσως οι πιο σημαντική “χλιαρή ψήφος” από την μεταπολίτευση.

Και φυσικά το πεδίο των πεδίων των μαχών είναι ξεκάθαρα, το “ΚΕΝΤΡΟ”. Με την ΝΔ να έχει μόνο αντίπαλο στην μάχη αυτή, πλέον, το ΠΑΣΟΚ – το κόμμα που μέχρι πρότινος ήταν η παράταξη που έχει άρρηκτους δεσμούς με τους κεντρώους ψηφοφόρους – και η “μάχη” δεν είναι μια ακόμα εκλογική συγκυρία που αναπόφευκτα θα συγκρουστούν δυο κόμματα που ερίζουν για την εξουσία. Η μάχη αυτή έχει τα ιδεολογικά πολιτικά χαρακτηριστικά που θα αποτελέσουν στο άμεσο διάστημα τον πυλώνα της νέας πολιτικής σκηνής που πρόκειται να ανασυγκροτηθεί σύντομα, αφήνοντας πίσω της τα “Προεδρικά κόμματα” της μεταπολίτευσης. Για να μην “κουράζω” με τις γενικόλογες αναφορές, το διακύβευμα είναι σαφές σε όποιον θέλει να δει: Η Ελληνική Πολιτική σκηνή πρόκειται να δώσει την μάχη του “κέντρου” καθώς όλα δείχνουν μια πολιτική μετατόπιση της ΝΔ , διατηρώντας τους άρρηκτους δεσμούς της με την πάλαι ποτέ “Δεξιά” , προς το κέντρο, φτιάχνοντας έτσι την Ελληνική version των “Republicans” (αναφορά στις ΗΠΑ) αυτό κανείς μπορεί να το διαπιστώσει, όχι μόνο από τα πολυάριθμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ – μετριοπαθείς κεντρώοι πολιτικοί – που αποτελούν “πυρήνα” πλέον στην ΝΔ του Μητσοτάκη αλλά και με την πολιτική παγίωση της νέας Δεξιάς στην Ελλάδα που έχει έντονα “Ακραία” εν πολλοίς χαρακτηριστικά, “Ελληνική Λύση”, “Σπαρτιάτες” κλπ καθιστώντας αυτόματα στον κοινό νου του Έλληνα ψηφοφόρου την ΝΔ ένα κόμμα που φέρεται να πλησιάζει πολύ περισσότερο το “ΚΕΝΤΡΟ” παρά την “κλασσική Δεξιά” του Σαμαρά ή την “λαϊκή Δεξιά” του Καραμανλή.

Το ΠΑΣΟΚ από την άλλη, ενώ είναι η παράταξη που επί της ουσίας, ιδίως μετά το 1996, δημιούργησε ως πλειοψηφικό το “Κέντρο” , φαίνεται πως ακολουθώντας την πολιτική του ξεκαθαρίσματος της ηγεμονίας στην κεντροαριστερά με τον ΣΥΡΙΖΑ , πλέον με την στρατηγική του “ώριμου φρούτου” που περιμένει την αναπόφευκτη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, πως άφησε πολύ έδαφος στον Μητσοτάκη και τη ΝΔ να “απλωθούν” πως το “Κέντρο” το οποίο κάθε άλλο παρά ιστορικό κεκτημένο δεν μπορεί να θεωρηθεί για το ΠΑΣΟΚ. Αυτό φαίνεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον Κυριάκο Μητσοτάκη να έχει αυξημένα ποσοστά αποδοχής και σε περιπτώσεις τον δείχνουν να ηγείται της προτίμησης της κοινωνίας που αυτοπροσδιορίζεται ως “κεντρο” στην πολιτική ιδεολογία έναντι του Νίκου Ανδρουλάκη. Αυτό φαίνεται επίσης και στο γεγονός πως στην εκδήλωση για τον π.Πρωθυπουργό, Κώστα Σημίτη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν φάνταζε και τόσο “παράξενο” που ήταν εκεί όσο αν ερχόταν σε ανάλογη εκδήλωση πριν το 2019.. Αυτό φαίνεται επίσης από το γεγονός πως στελέχη τα οποία ως ένα σημείο σε επίπεδο αυτονόητου “εκπροσωπούσαν” το “Κέντρο” με λίγο πιο συντηρητικές αναφορές στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, δεν εξελέγησαν καν στις πρόσφατες Βουλευτικές Εκλογές (Ανδρέας Λοβέρδος, Χαρά Κεφαλίδου, Δημήτρης Κωνσταντόπουλος κλπ). Από την άλλη, το ΠΑΣΟΚ, είναι σταθερά στους κερδισμένους των εκλογών, σε συνεχόμενες εκλογικές μάχες και θεωρείται θέμα χρόνου το πότε θα είναι δεύτερο κόμμα στην Βουλή των Ελλήνων αποτελώντας και επίσημα αξιωματική αντιπολίτευση μετά από μια δεκαετία στην ελληνική πολιτική. Αυτό σίγουρα πιστώνεται στις προσπάθειες που γίνονται για “ανανέωση” από την ηγεσία αλλά σημαντικό ρόλο στην συνεχόμενη αύξηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ έχει και η κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ τα τελευταία χρόνια. Σημειώνεται εδώ, πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το μόνο κόμμα στην πρόσφατη πολιτική ιστορία, που αν και αξιωματική αντιπολίτευση, δεν κατάφερε να αυξήσει τα ποσοστά του σε καμία από τις εκλογικές μάχες. Το ερώτημα που τίθεται εδώ είναι ξεκάθαρο: Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ του 32% ‘εχει γίνει δημοσκοπικά 14% το ΠΑΣΟΚ γιατί βρίσκεται ακόμα κάτω από τον ΣΥΡΙΖΑ σε ποσοστά; Υπάρχουν πολλές πιθανές απαντήσεις σε αυτό, ας είμαστε ωστόσο, λογικοί και ρεαλιστές όσο γίνεται: Το ΠΑΣΟΚ αύξησε μέσα σε 1μιση χρόνο δημοσκοπικά τις δυνάμεις του κατά 10% και αυτό δεν μπορεί να το αναιρέσει κανείς. Είναι σίγουρα δύσκολο να πραγματοποιήσεις ευρύ άνοιγμα στην κοινωνία όταν έχεις “μισόκλειστες” τις πόρτες σου σε στελέχη που προέρχονται από χώρους όχι με “Προεδρικές αναφορές” στο ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη, ωστόσο και εδώ υπάρχει εξήγηση: Στο ΠΑΣΟΚ δεν θέλουν την αρρύθμιστη και ανεξέλεγκτη αύξηση των δυνάμεων δίχως να υπάρχει σταθερό έδαφος επικοινωνίας με την κοινωνία. Δεν θέλουν να επαναλάβουν τα ορατά σε όλους πια λάθη του ΣΥΡΙΖΑ της περιόδου 2013-2015. Θέλουν ένα ΠΑΣΟΚ σταθερό με αναφορές στην ίδια την βάση της κοινωνίας, όχι “μεταγραφές αεροδρομίου”

Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως στο ΠΑΣΟΚ έχουν αντιληφθεί πλήρως πως η μάχη προσεχώς θα είναι μεταξύ 2 ισχυρών πόλων εξουσίας: Της Κεντροδεξιάς με την Κεντροαριστερά. Μένει να δούμε αν στην Χαριλάου Τρικούπη “βγει” ο “πολιτικός τζόγος” της διαπραγμάτευσης σε επίπεδο προγραμματικών συγκλήσεων με την Κεντροαριστερά από θέση “ηγεμόνα” σε επίπεδο δυνάμεων. Όπως λοιπόν η Κεντροδεξιά δείχνει έτοιμη για “αποκαλυπτήρια” και με τις πληροφορίες του “THE SOCIALIST” να θέλουν μέχρι τα τέλη του μήνα Νοεμβρίου την δημιουργία ενός κόμματος που θα εδράζεται πολιτικά στο “εκσυγχρονιστικό και μεταρρυθμιστικό κέντρο” – αυτό θα δηλώνει τουλάχιστον , έτσι και η Κεντροαριστερά πρέπει να βρει σύντομα ρυθμούς ειδάλλως η μάχη του κέντρου είναι χαμένη και θα μείνει να διαπραγματευτεί την δημιουργία των Ελλήνων “Democrats” με τα “απομεινάρια” του Μητσοτάκη στον ιδεολογικό πολιτικό χώρο των κεντρώων ψηφοφόρων.

Η “Κασσελιάδα”και η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ

Είναι γεγονός πως σημαντικό ρόλο στην σύσταση της νέας Κεντροαριστεράς θα έχει και ο ΣΥΡΙΖΑ και τα τεμάχια που θα προκύψουν από την επερχόμενη διάσπαση. Αν και είναι σχεδόν βέβαιο πως τα “τεμάχια” θα προτιμήσουν την “ασφάλεια” της αριστερής αντιπολίτευσης δίχως έρισμα στην εξουσία. Ο Στέφανος Κασσελάκης, ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνει αποφασισμένος με κάθε τρόπο να δείξει πυγμή και επιμονή στην ανασυγκρότηση του κόμματος και αυτό προφανώς σε ένα εμφανώς πιο “συντηρητικό κόμμα” σε επίπεδο κομματικών αντιλήψεων από το ΠΑΣΟΚ, πως φέρνει τριγμούς , διασπάσεις και “ανάθεμα” από μια αριστερά “ελίτ” που είχε κυρίαρχο ρόλο όλα αυτά τα χρόνια. Ο Κασσελάκης, ωστόσο, αν και είναι ένας νέος πολιτικός που μπήκε δυναμικά στην ελληνική πολιτική σκηνή και από “άγνωστος Χ” έγινε Πρόεδρος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, είναι ένας νέος που πρέπει πρώτα να μάθει την Ελληνική κοινωνία και να μάθει την Ελληνική πολιτική νοοτροπία. Με λίγα λόγια, θέλει να “Ψηθεί” τα επόμενα χρόνια, για να μπορεί να σταματήσει να μιλά με όρους ΗΠΑ στον μέσο Έλληνα και μέση Ελληνίδα. Στις ευρωοεκλογές θα φανεί το κατά πόσο ο ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη έχει “μέλλον” ή θα αποτελεί το τελευταίο κεφάλαιο στο βιβλίο “η άνοδος και η πτώση του ΣΥΡΙΖΑ”. Ο όρος “Αριστερά” και “Πρώτη Φορά Αριστερά” άλλωστε, δεν ήταν ποτέ συνακόλουθος με την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και τον Αλέξη Τσίπρα να μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως ο Δήμιος της Αριστεράς” στην Ελλάδα και όχι ο “ηγέτης” της. Άλλωστε με δικές του επιλογές συγκυβέρνησε με τους ΑΝΕλλ του Καμμένου , ενέταξε στα ψηφοδέλτιά του πρώην βουλευτές της ακραίας Δεξιάς, θεοποίησε καθόλη την διάρκεια της ανόδου στην εξουσία τον Κώστα(κη) Καραμανλή και έφτασε σε σημείο να κατεβάσει υποψηφιο στις πρόσφατες εκλογές των πάλαι ποτέ εκπρόσωπο Τύπου της ΝΔ, τον Ε.Αντώναρο. Αυτό, σε συνδυασμό με το δόγμα της ανοιχτής αγκαλιάς σε κάθε καρεκλοκένταυρο “Γενίτσαρο” του ΠΑΣΟΚ, σίγουρα, αριστερά δεν το λές και σίγουρα ο Κασσελάκης, τα περισσότερα δεινά του τα “οφείλει” στον Αλέξη Τσίπρα που όχι μόνο επέτρεψε μα “αβάνταρε” κι όλας στην προσπάθειά του να γαντζωθεί στην εξουσία, αποτινάσσοντας κάθε πολιτική ιδεολογική αναφορά που θα μπορούσε να έχει ο ΣΥΡΙΖΑ.

Αντί επιλόγου μια διαπίστωση: Το πολιτικό σκηνικό του άμεσου μέλλοντος θα είναι εφάμιλλο με αυτό των ΗΠΑ, ένα ακμαίο Κεντροδεξιό μέτωπο και ένα Κεντροαριστερό και πλάϊ τους, από τα Δεξιά, θα βρίσκονται τα άκρα και ακραία συντηρητικά κόμματα, ενώ από τα Αριστερά, το ΚΚΕ και ίσως κάποιο εναλλακτικό αριστερό κόμμα. Το μεν Κεντροδεξιό μέτωπο θα έχει ηγετική αναφορά στην ΝΔ και το δε Κεντροαριστερό μέτωπο, όπως φαίνεται, το ΠΑΣΟΚ. Η αλλαγή είναι κοντά μας. Μην κάνουμε πως δεν την βλέπουμε.