Θοδωρής Μαργαρίτης: “Βασικές Κατευθύνσεις”

Γράφει ο Θοδωρής Μαργαρίτης, μέλος Πολιτικού συμβουλίου ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. Γραμματέας της κίνησης Ανανεωτική Αριστερά

Το μήνυμα των ευρωεκλογών με την μεγάλη αποχή και την ψήφο διαμαρτυρίας προς τα άκρα ήταν ηχηρό. Τα τρία πρώτα κόμματα είχαν σχετικά χαμηλά ποσοστά. Μεγάλη πτώση της ΝΔ και εκλογική φτώχεια για τα κόμματα της Κεντροαριστεράς. Οι συσχετισμοί εξακολουθούν να έχουν στην κυρίαρχη θέση την ΝΔ και να διατηρούν τις συντηρητικές μετατοπίσεις των ψηφοφόρων. Κάθε δικαιολογία για την περιορισμένη άνοδο του ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ δεν πείθει. Με δεδομένη την πτώση της ΝΔ και δυο διασπάσεις στο ΣΥΡΙΖΑ η παράταξη μας έπρεπε να διαμορφώσει συνθήκες μιας μεγάλης αλλαγής υπέρ της προοδευτικής γραμμής, για την ενίσχυση της Σοσιαλδημοκρατίας. Η στασιμότητα αυτή υποδηλώνει ότι όταν σε κερδίζει ο Κασσελάκης…κάτι δεν πάει καλά. Η συζήτηση που άνοιξε ήταν αναγκαία.

Κατά την γνώμη μου το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ χρειάζεται να προχωρήσει σε τρεις βασικές κατευθύνσεις.

ΠΡΩΤΟΝ. Να γίνει ένα ανοιχτό κόμμα προς όλες τις δυνάμεις της ευρύτερης Σοσιαλδημοκρατίας, του προοδευτικού Κέντρου, της Ανανεωτικής Αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας. Πού σημαίνει ότι με βάση το μοντέλο συσπείρωσης δυνάμεων όπως έκανε η Γεννηματά το 2017 να μπορούμε να συγκεντρώνουμε ανθρώπους και πολιτικά ρεύματα και εκτός ΠΑΣΟΚ σε ένα μεγάλο κόμμα της Δημοκρατικής παράταξης. Τα ακραία «face control» πρέπει να έχουν όρια και κανόνες. Η επιμονή και μόνο στην ιστορική διαδρομή του ΠΑΣΟΚ να μην είναι διαβατήριο εισόδου. Να μην κλείνεται το κόμμα σε ένα κύκλο πιστών σαν να πρόκειται για εκκλησιά.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Να γίνει πολιτικός φορέας με έντονα νεωτερικά χαρακτηριστικά. Με κινηματικές πρακτικές αντί για κόμμα-στούντιο. Να έχει παρεμβάσεις με σύγχρονα επικοινωνιακά εργαλεία. Να ξανακερδίσει τις λαϊκές τάξεις απέναντι στον ελιτισμό. Με δυο λόγια να μην ταυτίζει την λαϊκότητα με τον λαϊκισμό.

ΤΡΙΤΟΝ. Να διεκδικήσει την συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων. Με βάση τους σημερινούς συσχετισμούς χρειάζεται πλατιά συσπείρωση δυνάμεων για να ηττηθεί η συντηρητική παράταξη. Επομένως και από τα «κάτω» και όταν χρειαστεί και από τα «πάνω» να υπάρχει συνεννόηση των κομμάτων της δημοκρατικής αντιπολίτευσής. Είναι αλήθεια ότι η πολιτική στάση του Σ. Κασσελάκη δημιουργεί εμπόδια. Θα τα λύσει η ζωή. Η καθημερινότητα θα ξεπερνάει τις μάχες κομματικών χαρακωμάτων. Η περίπτωση με την πρόταση δυσπιστίας απέδειξε ότι οι επιφυλάξεις του Σ. Κασσελάκη ακυρωθήκαν στην πράξη. Όπως και τα παραδείγματα της μεγάλης ανατροπής στον Δήμο της Αθήνας και στην περιφέρεια Θεσσαλίας δείχνουν ότι οι ανάγκες και οι συγκυρίες βρίσκουν λύσεις.

Τέλος, σε κάθε περίπτωση οι εσωκομματικές διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ πρέπει να αναβαθμίσουν τον πολιτικό διάλογο. Οι δεσμεύσεις των υποψήφιων για την ηγεσία- κατά την γνώμη μου- πρέπει να είναι δυο. Όποιος/όποια επικρατήσει να γίνει αποδεκτή ηγεσία χωρίς υπονόμευση και η επικρατούσα επιλογή αρχηγού να αναζητήσει συνθέσεις και συλλογικές λειτουργίες. Ταυτόχρονα θα ήταν σημαντικό οι υποψήφιοι να δεσμευτούν ότι δεν υπάρχουν περιθώρια συνεργασίας με την ΝΔ. Η Κεντροαριστερά έχει πληρώσει βαρύ τίμημα για τις συνεργασίες με την συντηρητική παράταξη. Οι συνθήκες της λεγομένης κανονικότητας δεν επιτρέπουν προγραμματική θολούρα, ούτε ακύρωση του βασικού στόχου: Την αλλαγή των συσχετισμών με στόχο την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου με μια νέα κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.