Προς  την Γραμματεία Αγροτικου του Κινήματος Αλλαγής 

Του Θόδωρου  Παπακωνσταντίνου 

Γραμματέα του  Τ.αγροτικού του ΚΙΝΑΛ Ημαθίας 

Μέλος της  γραμματείας  Αγροτικού του ΚΙΝΑΛ 

ΥΠ. Βουλευτή του ΚΙΝΑΛ 

Μέρες  κορωνοϊού.  Μέρες περίσκεψης ,  ευκαιρία επανασχεδιασμού του γεωργοκτηνοτροφικού τομέα, του επαναπροσανατολισμού  της παραγωγής, του επανακαθορισμό των δικτύων διανομής , του επαναπροσδιορισμού του ρόλου των αγροτών στον εθνικό σχεδιασμό, για επάρκεια και αξιοποίηση του πλούτου της γής μας. 

Άς δούμε την  δεύτερη ευκαιρία στον αγροτικό  τομέα που δεν πρέπει να χαθεί. 

Η πρώτη ήταν την περίοδο της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008-2009. Στην τότε εγκατάλειψη της μάχης από την Νέα Δημοκρατία (ενάντια στην χρεωκοπία που η ίδια δημιούργησε) και στην προσπάθεια της διάσωσης της οικονομίας από το ΠΑΣΟΚ, οι πολιτικοί σχηματισμοί της εποχής είδαν την δική τους ευκαιρία διάσωσης και επιβίωσης σαν πολιτικές οντότητες,  και όχι τον επανασχεδιασμό και την επανεκίνηση της οικονομίας μέσα από τους κυρίαρχους πυλώνες στήριξης. 

Βασικός τότε πυλώνας θεωρήθηκε η Αγροτική παραγωγή και η αγροτική οικονομία.  Μαζί με την «πράσινη ανάπτυξη» που τόσο περιζήτητη αποδεικνύεται σήμερα . Μαζί και με τον Τουρισμό ( ο οποίος είναι ευάλωτος σε κρίσεις, όπως και η σημερινή) .

 Και αποδεικνύεται έμπρακτα  από τις προσπάθειες της τότε Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης  και Τροφίμων Κατερίνας Μπατζελή του Υφ.ΑΑΤ Μιχάλη Καρχιμάκη για την διάσωση  των αγροτών και της Αγροτικής Οικονομίας από την δίνη της κρίσης, με μεγάλη ομολογουμένως επιτυχία αλλά και τους  μετέπειτα ΥΠΑΑΤ Κώστα Σκανδαλίδη και των Υφ.ΑΑΤ Γιάννη Δριβελέγκα , και Γιάννη Κουτσούκο για ισχυροποίηση των δομών, των Οργανώσεων, των όρων στο «εμπόριο», της αξιοποίησης της δημόσιας γής από τους ίδιους τους παραγωγούς, την δημιουργία την συγκρότησης Οργανωμένων Προϊόντων των Περιφερειών,  σαν αντίδοτο στην κερδοσκοπία του «κακώς εννοούμενου» Ιδιωτικού Τομέα και των παραγόντων του, ο οποίος αντιτάχθηκε σε κάθε τι οργανωμένο , οραματιζόμενος την ασυδοσία σε συνθήκες κρίσης , σε ένα καθεστώς ελεύθερης αγοράς, και παγκοσμιοποίησης. Αντιτάχθηκε σε ένα τεράστιο νομοθετικό έργο, το οποίο έθετε αρχές, κανόνες και όρους. Εθετε τις βάσεις και το πλαίσιο για διατροφική ασφάλεια και επάρκεια. Καθόριζε σημαίνοντα ρόλο στην κοινωνική και οικονομική κατάταξη των ανθρώπων του πρωτογενή τομέα, στις νέες συνθήκες. Εδινε διέξοδο σε αδιέξοδες καταστάσεις.  Εδινε προοπτική και επανακαθόριζε τον Αγροτικό τομέα. Πολεμήθηκε όμως όσο τίποτε άλλο, και δυστυχώς έμεινε ανολοκλήρωτο, γιατί τότε αντί για Εθνική Ομοψυχία, Εθνική συνεννόηση, και Εθνικό Σχεδιασμό για την Γεωργία και την Κτηνοτροφία, επικράτησαν δυστυχώς για τον τόπο «οι αγανακτισμένοι» και τα «Ζάππεια».  

Ακολούθησε η καταστροφική περίοδος,  στον αγροτικό τομέα των Σαμαρά –Χαρακόπουλου . Με την σκληρή φορολογία των μνημονίων τους , την πραξικοπηματική διάλυση κάθε μορφής Οργανωμένης αγροτικής έκφρασης  και Πρακτικής για να παραδοθεί αύτανδρος ο Αγροτικός τομέας στις «μύγες της αγοράς» . Καταργώντας κάθε σχεδιασμό, και εκτελώντας όλες τις επιταγές της «ελεύθερης οικονομίας» πιστεύοντας πως τα πράγματα θα αυτορυθμιστούν και θα αυτοπροσδιοριστούν.  Κάτι σαν τον αυτόματο πιλότο του Κώστα Καραμανλή που μας οδήγησε στην χρεοκοπία. Σαν να μην διδάχτηκαν τίποτε από την περίοδο 2004-2009. Και σαν να μην έφτανε όλο αυτό ήρθε μαζί με τα«σχισμένα μνημόνια» του Ζαππείου, ήρθαν και οι αυξήσεις στο κόστος παραγωγής   η σκληρή φορολογική πραγματικότητα να μας θυμίσει πως ποτέ η δεξιά δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά. Ακόμη και στις τραγικές περιόδους της κρίσης.

Δυστυχώς όμως την ίδια  αντιαγροτική πολιτική ακολούθησε και η επόμενη κυβέρνηση της «πρώτης φοράς αριστερά» .  Με νέα «σχισμένα μνημόνια», με νέα αύξηση του κόστους παραγωγής στον αγροτικό τομέα με νέες φορολογικές και ασφαλιστικές επιβαρύνσεις , και με πλήρη παράδοση  στις δυνάμεις της κερδοσκοπίας και της αγοράς. Χωρίς πλαίσιο, χωρίς πρόγραμμα, χωρίς έλεγχο, αλλά με μόνον γνώμονα την διατήρηση στην εξουσία έστω και μέσα από τα δεξιά κανάλια διαχείρισης του Αγροτικού ζητήματος.

Κι ερχόμαστε στο σήμερα.  Πόσο σημαντική αποδεικνύεται τελικά  η προγραμματική πρόταση του ΚΙΝΑΛ η οποία στηριγμένη στην εμπειρία αλλά και την προσφάτως επαληθευμένη αξιακή της προσέγγιση, μέσα από την ίδια την  ωμή πραγματικότητα που βιώνουμε, για Οργάνωση της παραγωγής, Οργάνωση των παραγωγών, Οργάνωση των καναλιών διανομής και εμπορίας , αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Ελληνικής βιοποικιλότητας, συντεταγμένες που να ανταποκρίνονται στην επάρκεια και στην ασφάλεια της διατροφής , αξιοποίηση της Ευρωπαϊκής εργαλειοθήκης  προς όφελος των αγροτών , της παραγωγής , της αναζωογόνηση της υπαίθρου, και της Εθνικής Οικονομίας γενικότερα.

Οι  θεωρητικοί τυχοδιωκτισμοί των προηγούμενων δεξιών, αριστεροδέξιων , και (αδέξιων 😉 πρακτικών είναι καιρός να παραμεριστούν μπροστά στο κοινό καλό, και το Εθνικό μας συμφέρον. Η μετά  «κορωνοϊόν» εποχή μας προτρέπει να αναλογισθούμε με ποιες πολιτικές θα βγούμε από την επερχόμενη βαθιά ύφεση, πόση μεγάλη σημασία θα δώσουμε στον «πολυθρύλητο» τα τελευταία χρόνια βασικό πυλώνα (της αγροδιατροφής) για την έξοδό μας από την  επερχόμενη νέα ύφεση, με ποιάς διατροφικής αξίας προϊόντα θα θωρακίσουμε τον πληθυσμό, με ποιάς μορφής ΕΣΥ θα αντιμετωπίζουμε μελλοντικές τυχόν Υγιειονομικές κρίσεις, με ποιες προοπτικές θα κινηθούμε στην ανάπτυξη, με ποιες συλλογικές πρακτικές θα αντιμετωπίσουμε την κλιμματική αλλαγή  και τις επιπτώσεις της στην ζωή μας και στην αγροτική παραγωγή κ.ο.κ.

Είναι η ώρα της δικαίωσης του ΚΙΝΑΛ, και δυστυχώς  για όλους αυτούς που τυχοδιωκτικά διαχειρίστηκαν την οικονομική κρίση τη τελευταία  οκταετία, είναι η ώρα της παραδοχής.

Είναι η δεύτερη και ίσως η τελευταία ευκαιρία να απαντήσουμε σύσσωμοι χωρίς μεμψιμοιρίες και πολιτικούς καιροσκοπισμούς  όχι στο ερώτημα «αν θέλουμε την γεωργία και την κτηνοτροφία». Αυτό απαντήθηκε από μόνο του .

Αλλά στο ερώτημα : «Τι είδους Γεωργία και κτηνοτροφία θέλουμε» .

Και σ αυτό το ερώτημα ο μόνος πολιτικός χώρος που έχει βιώσιμη απάντηση, και όραμα, και σχέδιο είναι το Κίνημα Αλλαγής. Και πάνω σ αυτήν την πλατφόρμα είναι μοναδική ευκαιρία να χτίσουμε σύσσωμοι  το μέλλον της Εθνικής Αγροτικής μας προοπτικής και την Αγροτική προοπτική του μέλλοντός μας.